Ventilatie

Bij Op1 gisteravond bleek Ab Osterhaus tot dezelfde conclusies gekomen als ik begin april al deed in mijn blog "Eureka, dit zijn de verspreidingsversnellers: de aerosols". Ik ben boos omdat de koppigheid van onze politici en media onnodige slachtoffers heeft gemaakt, onnodige schade heeft aangericht, en dit voorlopig nog wel even zal blijven doen.

Als je niet weet waarom er iets misgaat, kun je niet de juiste maatregelen nemen om het te voorkomen. Dit artikel toont aan hoe slachthuizen een perfecte broedhaard vormen voor virusoverdracht via aerosolen. Toch blijft het RIVM dit mechanisme negeren ten faveure van de 1,5-meterregel en ten koste van enorme economische schade en 'onverklaarbare' uitbraken.

Een verzameling van alle kennis over de verspreiding van COVID-19 en aanbevelingen over wat we kunnen doen om naar de toekomst toe een goede afweging te maken tussen de gezondheidsrisico’s en de gevaren van economie en samenleving.

Veel Nederlanders denken, mede door de wijze van berichtgeving, dat hun kans om besmet te worden vele male groter is dan hij in werkelijkheid is. Aan de hand van enkele simpele aannames valt te berekenen dat ongeveer 1 op de 8500 mensen die je tegenkomt jou zal besmetten.

Onderzoek wijst uit dat COVID-19 ongeveer hetzelfde verspreidingspatroon als de griep vertoont. Daarnaast laat een vergelijking per leeftijdsgroep zien dat ook de IFR van COVID-19 en influenza erg veel op elkaar lijken.

In dit artikel laat ik zien hoezeer de WHO en het RIVM cruciale nieuwe onderzoeken negeren, met enorme gevolgen voor de samenleving en risico's voor de volksgezondheid. Ik toon aan dat verspreiding vooral via aerosolen plaatsvindt en nauwelijks via persoonlijk contact, waardoor de 1,5-metersamenleving meer schade aanricht dan goed doet.

Er is steeds meer bewijs voor mijn stellingname dat de besmetting van COVID-19 (vrijwel) alleen via de lucht geschiedt, waarbij de duur van de blootstelling bepalend is voor of je besmet/hoe ziek je wordt. Zowel EenVandaag als Nieuwsuur hebben inmiddels aandacht besteed aan aerosols. Maar WHO/RIVM blijven onder hypnose van de 1,5-metermantra.

De WHO geeft op haar website aan dat er een afstand van 1 meter aangehouden zou moeten worden. Nederland heeft daar 1,5 meter van gemaakt. Maar wat is het extra rendement van die 50 centimeter extra voor de volksgezondheid? En de economische en sociale kosten? En waar komt die 1,5 meter eigenlijk vandaan?

Toen ik gister luisterde naar de briefing van het RIVM en het daarop volgende debat in de Tweede Kamer, vroeg ik me af of ze het überhaupt wel over het COVID-19 virus hadden. Dit artikel geeft een overzicht van wat er inmiddels op basis van internationaal onderzoek bekend is over het virus, maar nog niet of nauwelijks is doorgedrongen tot de Nederlandse media en politiek.

"1,5 Meter afstand", "handen wassen", "in de elleboog niezen" en "er dreigt een tweede golf". Dat waren de kernen van de strategie ingegeven door de WHO waarmee wereldwijd de lockdowns werden ingegaan. Maar deze mantra's sturen ons de verkeerde kant op en deels wordt het ware gevaar niet goed onderkend. Een dodelijke mix tijdens deze enorme crisis.

Het RIVM, OMT en de regering maken een ernstige fout als ze het verspreiden via aerosols blijven negeren. Onderzoek toont aan dat bij een luchtvochtigheid in binnenruimtes van 43% (bij 20°) de kans om besmet te worden door aerosols 5 keer zo klein is als bij een luchtvochtigheid van 20%.

Onderzoeken naar de SARS-CoV uitbraak in 2002-2003 vertonen verrassend veel overeenkomsten met mijn bevindingen ten opzichte van COVID-19. Op basis van deze bevindingen geef ik een negental adviezen om besmetting tegen te gaan.

Een vergelijking per gemeente van de verspreiding van het virus, voor en nadat de maatregelen werden ingevoerd, laat zien dat enkel het voorkomen van superspread events de reproductiefactor waarschijnlijk onder de 1 zal houden.

Een correlatie is niet per se een causaal verband. Want veroorzaakt een bepaalde verandering in de ene variabele ook daadwerkelijk een verandering in de tweede? In 6 stappen laat ik in dit artikel zien dat de cijfermatige samenhang tussen luchtvochtigheid en het aantal sterfgevallen door COVID-19, inderdaad causaal is.

De economische schade van de huidige maatregelen, en daarmee ook voor de volksgezondheid, is veel groter dan geschat. We moeten snel met een intelligente exit-strategie komen, gericht op een goede balans tussen het terugbrengen van de toename van COVID-19 patiënten en het weer adem geven aan de economie en de samenleving.

In dit artikel laat ik zien waarom er bij griep geen superspread events lijken plaats te vinden en bij COVID-19 wel. Vervolgens leg ik uit hoe je via gecontroleerde experimenten kunt vaststellen welke maatregelen werken en onder wat voor omstandigheden, om zo tot een veel effectievere aanpak te komen die de schade aan de economie en maatschappij beperkt.

Via een empirisch onderzoek is aangetoond dat als het weer in een bepaalde periode een specifieke luchtvochtigheid had tussen 4,6 en 5,4 g/kg had de verspreiding van het COVID-19 virus veel sneller ging dan als dat niet zo was.

Vanuit mijn achtergrond als sociaal geograaf gespecialiseerd in onderzoek & statistiek, heb ik de afgelopen 2 maanden de geografische patronen van de uitbraken van het virus wereldwijd bestudeerd. In dit artikel noem ik enkele vragen waarop ik, mede dankzij wetenschappelijke publicaties van anderen, een antwoord heb gevonden.

Hoe het virus zich in Nederland verspreidt, zegt veel over het effect van de genomen maatregelen. We trekken een vergelijking tussen verschillende regio's binnen Nederland en tussen Nederland en andere landen. Tot slot bespreken we de implicaties van de verschillen en waar we allemaal rekening mee moeten houden voor een smart exit.

Ik was het eens met de intelligente lockdown die Nederland 3 weken geleden heeft ingevoerd. De maatregelen hebben gelukkig tot een duidelijke daling geleid van de R0. Maar elke week dat Nederland "op slot" zit, zijn de kosten enorm. En aangezien onze cijfers 2 weken achterlopen, kunnen we eerder beginnen met het uitfaseren van de maatregelen dan we denken.

Er wordt tot nu toe vooral gesproken van superspreaders - individuen. Maar ik denk dat het gaat om gelegenheden waar de omstandigheden ideaal zijn voor verspreiding: superspread-events. Dit artikel geeft een cijfermatige uitwerking van het effect van superspread-events en van de impact van harde maatregelen op het indammen van het virus.

Hier bespreek ik een zeer recent gepubliceerd artikel dat ik ontving van een gerespecteerde hoogleraar in de virologie. Het sluit vrijwel volledig aan op mijn interpretatie van de regionale patronen en het wijst ons de weg hoe we onze samenleving weer snel kunnen normaliseren.

Het virus verspreidt zich op 2 manieren: via direct contact (druppels) en indirect (aerosolen). Als we dit eenmaal aannemen, wordt de rol van het weer ineens duidelijk: micro-druppels zijn beduidend minder lang airborne als de specifieke luchtvochtigheid hoog is. Dit artikel bespreekt deze bevindingen en de implicaties voor de opzet van de exit-strategie.

Een lage luchtvochtigheid in combinatie met geen of weinig ventilatie zorgt voor een grotere kans op verspreiding van het virus. Ook lijkt, op basis van de verspreiding van het virus per land, het dragen van een mondkapje een overduidelijke remmende werking te hebben.