WHO en RIVM negeren nieuwste bevindingen met enorme gevolgen

Leestijd: 7 minuten

WHO en RIVM negeren nieuwste bevindingen met enorme gevolgen

In dit blog zal ik laten zien hoezeer de WHO en het RIVM cruciale nieuwe onderzoeken negeren, met enorme gevolgen voor de samenleving en risico’s voor de volksgezondheid.

Inleiding

Ik heb twee schrijnende voorbeelden gevonden van hoe de WHO/RIVM en de meeste deskundigen die we in de Nederlandse media zien, nieuwe onderzoeksresultaten negeren of die bevindingen zo buigen, dat die altijd in hun -inmiddels achterhaalde- opvatting past.

Het gaat om de cruciale vraag hoe mensen elkaar kunnen besmetten. Dat is immers de belangrijkste kennis om de verspreiding van het virus te vertragen en te stoppen. De WHO/RIVM gaan ervan uit dat de verspreiding volledig plaatsvindt via “direct contact”. Dit staat bijvoorbeeld in een “Scientific Brief” van de WHO eind maart 2020.

Dicht bij

Dat “direct contact overdracht” kan dus gebeuren, zoals hierboven staat, als je heel dicht bij een besmet persoon bent geweest, of als je voorwerpen of oppervlaktes aanraakt die een besmet persoon ook heeft aangeraakt.

Om ons te beschermen tegen besmetting met COVID-19 moeten we volgens de WHO en het RIVM aan social distancing doen. In Nederland is dat 1,5 meter afstand houden en veel handen wassen.  De verspreiding via aerosols, minuscule druppeltjes die lang in de lucht blijven zweven, vindt volgens de WHO/RIVM niet of amper plaats en als het gebeurt, spelen ze nauwelijks een rol in het verspreidingsproces. Dat heeft directeur Van Dissel regelmatig gezegd. Zie hier o.a. zijn opmerkingen in de Tweede Kamer begin april, zoals Trouw schreef.

Zwevende microdruppels

Op basis van deze uitgangspunten heeft Nederland vervolgens de 1,5 meter-samenleving ingevoerd als het nieuwe normaal.

Maar via de nieuwste onderzoeken door buitenlandse wetenschappers (o.a. het onderzoek in Gangelt van prof. Streeck) zijn er steeds meer bewijzen voor de grote rol van die lang zwevende microdruppels (Dit is een groot aantal wetenschappelijke artikelen over dit onderwerp).  Onderzoeken naar superspreading events, die aan de basis staan voor de gigantische groei van het aantal besmettingen, laten steeds sterker zien dat het niet anders kan, dan dat daar vooral via aerosols besmetting heeft plaatsgevonden over veel grotere afstanden dan 1,5 meter.

Op basis daarvan is mijn conclusie, en die van vele anderen, dat COVID-19 voor het overgrote deel juist wordt verspreid via aerosols, die in besloten ruimtes worden ingeademd door mensen die daar enige tijd in verkeren. En dat de “direct contact”-besmetting een veel kleinere rol speelt. Ik zie steeds meer bewijzen dat “direct contact” met mensen en voorwerpen bij COVID-19 vrijwel geen enkele rol speelt (Zo is er de bevinding van prof. Streeck in Duitsland bij het onderzoek in de huizen van 300 besmette personen, dat er geen overdracht via voorwerpen mogelijk is).

Op basis hiervan zou de 1,5 meter-maatschappij onnodig zijn. En bovendien ook nog onveilig, omdat je daarmee allerlei risicosituaties handhaaft, waarin het virus zich onder de verkeerde omstandigheden, over veel grotere afstand alsnog verspreidt.

Via twee indringende voorbeelden wil ik laten zien dat aerosols bij superspreading events worden genegeerd/ontkend door de WHO/RIVM en door een groot aantal virologen en epidemiologen die regelmatig in de media verschijnen. Daarnaast wil ik laten zien hoe men zich in bochten wringt om die nieuwe inzichten toch in hun oude opvattingen te laten passen.

1. De SARS-vlucht uit 2003 tussen Hong Kong en Beijing

Eerst een veelzeggende video naar aanleiding van de uitzending van De Kennis van Nu van 11 mei jl.  Kijk hoe de befaamde klinisch epidemioloog professor Rosendaal uit Leiden daarin redeneert, om uit te komen op de gewenste conclusie, namelijk dat de besmetting via direct contact tot stand kwam, zoals door de WHO/RIVM altijd wordt beweerd.

Op een China Air-vlucht van Hong Kong naar Beijing besmette een 72-jarige man in totaal 2 stewardessen en 20 medepassagiers met SARS.  Dit is het plaatje uit het wetenschappelijk onderzoek dat naar aanleiding van deze vlucht is uitgevoerd. Het toont de gemarkeerde zitplaatsen van de besmette passagiers ten opzichte van de verspreider, die met het rode kruisje is aangegeven.

Dus er hebben in dit vliegtuig 22 besmettingen plaatsgevonden tot 7 rijen schuin voor en 5 rijen achter de virusdrager. Maar juist niet bij de twee personen die ruim drie uur lang pal naast hem zaten. Het wetenschappelijk onderzoek naar het incident  uit 2003 wijst besmetting door de lucht (airborne) als meest waarschijnlijke boosdoener aan, omdat de meeste besmette personen op meer dan 1,5 meter (tot wel 5,5 meter) van de patiënt zaten. Dit staat er:

Maar prof. Rosendaal zegt tijdens de uitzending dat als de besmettingen niet IN het vliegtuig binnen 1,5 meter hebben plaatsgevonden, dat die dan wel BUITEN het vliegtuig, bijvoorbeeld tijdens het boarden, binnen die afstand moeten hebben plaatsgevonden (wat in het wetenschappelijk artikel juist niet wordt aangenomen!)

Besef dat dit item bij “De Kennis van Nu”  werd aangekondigd met de vraag “waar komt die 1,5 meter nu vandaan?”.

Een goed voorbeeld van oogkleppen op:

• De enige wijze waarop de overdracht plaats kan vinden is per direct contact.
• 90% van de besmette personen zit op meer dan 1,5 meter.
• Dus dan moeten die ergens anders door direct contact met de patient zijn besmet.

Is dat een logische en wetenschappelijk verantwoorde conclusie? Natuurlijk niet. Je moet nogal wat gedachtenkronkels maken om te accepteren dat de patiënt blijkbaar buiten het vliegtuig grote aantallen passagiers via direct contact heeft besmet, maar dat hij zijn beide directe buren tijdens de 3 uur durende vlucht, niet heeft besmet. Plus dat in het wetenschappelijk artikel nota bene expliciet wordt gesteld, dat besmetting door de lucht de meest logische verklaring is voor het besmetten van medepassagiers op grote afstand.

2. De repetitie van het koor in Seattle in maart 2020

Het tweede voorbeeld is het onderzoek naar de besmettingen bij het koor in Seattle. Ook een heel interessant onderzoek naar een superspreading event, dat voor het eerst werd beschreven in de L.A.-Times eind maart 2020.

Dit onderzoek is door het CDC in de VS uitgevoerd. Dat is de Amerikaanse tegenhanger van het Nederlandse RIVM.

Eén persoon heeft volgens dat onderzoek 53 van de 61 personen besmet (87%). Dit is een plaatje uit dat onderzoek.

Wat is dan de logische conclusie?  Dat de besmetting plaats heeft gevonden omdat al die koorleden binnen 1,5 meter van die ene virusdrager zijn gekomen en toen vrijwel allemaal besmet zijn geraakt? Of dat het virus in kleine druppels is gaan zweven die gedurende de hele repetitie zijn ingeademd door het hele koor?

Wat denkt u?  Via het directe contact binnen 1,5 meter of door de lucht op grotere afstand?

De CDC is duidelijk in zijn conclusie, want dit staat er:

Dus ook op basis van dit voorbeeld concludeert de CDC dat afstand houden tot elkaar het belangrijkste is.

In Nederland is er ook een koor geweest waarvan het overgrote deel der leden besmet is geraakt. Trouw heeft daar het eerst over gepubliceerd.  En ook bij andere bekende superspreading events (zoals op 5 maart in Kessel) is een groot aantal van de aanwezigen via aerosols besmet.

Om dit cijfer van 87% besmettingen in Seattle reliëf te geven, dient u te beseffen dat binnen een huishouden met één virusdrager, slechts 10 tot 35% van de leden van dat huishouden wordt besmet. Dat laatste cijfer komt uit het onderzoek in Gangelt.  En dat dus bij deze repetitie van 2,5 uur in Seattle vrijwel iedereen is besmet (87%).

De grote gevolgen van het negeren van de besmetting door de lucht

Maar noch prof. Rosendaal, noch het Amerikaanse CDC trekt de logische en meest voor de hand liggende conclusie met betrekking tot de wijze van besmetting tijdens deze superspreading events, namelijk via de lucht. Virusdeeltjes die ook al bij praten (en zeker bij zingen) door de patiënt naar buiten worden gebracht en die dus de kans lopen om een tijd lang te blijven zweven. Deze nieuwe studie, die op 13 mei is gepubliceerd, laat dat ook proefondervindelijk zien.

En dit is ook een belangrijk artikel dat net is verschenen: “Airborne transmission of SARS-CoV-2: The world should face the reality.”

Nieuwe onderzoeken naar specifiek de overdracht van COVID-19, geven de WHO of het RIVM geen enkele aanleiding om hun opvattingen aan te passen. Een treffend voorbeeld kunnen we zien toen het NRC op 13 maart het Amsterdamse koor beschreef, waar meer dan 75% van de 130 leden zijn besmet. Dat is dus 7 weken nadat de gebeurtenissen bij het koor in Seattle via kranten openbaar werden. Dit was de uitspraak van de woordvoerder van het RIVM:

Het Nederlandse beleid is gebaseerd op de stellingnames van het RIVM. Het is duidelijk dat zij vasthouden aan eerder ingenomen standpunten, welk nieuw onderzoek er ook bijkomt.

Dat zij nieuwe onderzoeksresultaten niet meenemen in hun beleid en voor alles dat daar niet in past met onwaarschijnlijke verklaringen komen, is vanuit wetenschappelijk oogpunt zeer kwalijk.

Vasthouden aan die oude standpunten heeft o.a. de volgende gevolgen:

Men ziet niet de relevantie van de mondbescherming. Zoals Van Dissel het letterlijk zei in een interview met het NRC. “Als men 1,5 meter afstand houdt heb je mondkapjes niet nodig”.

Men negeert de risico’s van besmetting door de lucht. Die kunnen bestreden worden door ventilatie en hogere luchtvochtigheid en het goed instellen van het HVAC-systeem in gebouwen. Het is vrijwel zeker dat grote uitbraken in zorginstellingen, kerken, kloosters en cruise- en marineschepen, zijn ontstaan door de verspreiding van die microdruppels via de luchtventilatiesystemen. Maar als je dat ontkent, zoals de WHO en het RIVM doen, dan staat er bijvoorbeeld ook niets over dit onderwerp in de protocollen voor de opening van de scholen.

Tegelijkertijd, als je wel goed weet hoe de besmetting via de lucht gaat, dan is het uitstekend mogelijk om maatregelen te nemen waardoor bijeenkomsten met veel meer mensen dan nu is toegestaan, wel plaats kunnen vinden. Hetgeen hele positieve gevolgen heeft voor de horeca, bioscopen, theaters, concert- en evenementenorganisatoren, religieuze bijeenkomsten, etc.

Een ander onderwerp waarover  via recent onderzoek ook steeds meer duidelijk is geworden, is dat besmet worden in de buitenlucht (vrijwel) niet voorkomt. Daarom was het advies van het gerenommeerde viruslab in de VS “move activities outside”.

En zo zijn er nog meer fronten, waarop met de juiste maatregelen al veel meer kan. Zonder dat de gevaren groter worden.

Zwakke basis

Doordat het RIVM nieuwe onderzoeksresultaten niet meeneemt zijn wij nu in Nederland in de 1,5 meter-samenleving beland.  Een zeer zwakke basis voor een zo ingrijpende maatregel.

Als die nieuwste onderzoeksgegevens wel meegenomen zouden worden, dan zou die 1,5 meter-samenleving niet als de ultieme oplossing worden gezien om te zorgen dat het virus onder controle komt.  Het kan echt veel slimmer, sneller en per saldo ook veiliger.

Daarom een oproep aan allen die zich bezorgd maken over de toekomst van Nederland. Help mee om ervoor te zorgen dat het Nederlandse beleid op basis van het nieuwste onderzoeksmateriaal wordt gebaseerd. Zodat we zowel de gezondheidsrisico’s, als de schade voor de Nederlandse economie en maatschappij kunnen beperken.

NAGEKOMEN BERICHT:  In Hong Kong is een studie uitgevoerd met hamsters om te kijken hoe beschermend mondkapjes werken. De cijfers zijn zeer overtuigend. Wat je gewoon al op je vingers had kunnen natellen door de lage cijfers van slachtoffers in Oost-Azie. Maar door iemand als Van Dissel altijd wordt ontkend, wordt nu via deze proef met hamsters onomstotelijk bevestigd.

U heeft zojuist gelezen: WHO en RIVM negeren nieuwste bevindingen met enorme gevolgen.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Mocht u ons werk ook met een kleine donatie financieel willen ondersteunen klik dan hier.