Daarom kenden we de superspread events niet

Leestijd: 4 minuten

Daarom kenden we de superspread events niet

Bij de snelle verspreiding van het COVID-19 virus spelen de “superspread events” een grote (zelfs cruciale) rol, zoals ik hier ook uitleg. Maar waarom kenden we die dan niet eerder bij influenza (griep)?

Ineens begreep ik het. En het antwoord leert ons nog meer over het te voeren slimme exit beleid. (En dat is zeker  niet die onhaalbare en onnodige 1,5 meter economie aanpak van Minister Wiebes. Die zal onze economie en samenleving nog een grotere klap geven, dan die al heeft gekregen door – de wel begrijpelijke- lock down in Nederland.)

Al sinds 2009 voer ik via Peil.nl onderzoek uit naar griep. Dit is een artikel van mij uit 2010.  Elke keer tijdens en na een griepepidemie stelde ik dezelfde vragenlijst. Zo ook toen die epidemie lang duurde in 2014-2015 en 2017-2018.

Bij de resultaten viel me iets op, wat ik vooraf niet verwachtte, maar toen ik het zag, begreep ik wel waarom het zo was. Ouderen meldden veel minder dat ze griep hadden gekregen dan jongeren!

Immuniteit

De verklaring hiervoor was dat ouderen in hun leven immuniteit opbouwen voor de verschillende influenza-varianten, die er door de jaren heen “langskwamen”. Bij jongeren is dat veel minder het geval.

Bij dit COVID-19 virus heeft niemand immuniteit opgebouwd. Dus ouderen kunnen net zo makkelijk besmet worden als jongeren. Plus dat we weten dat ouderen een beduidend grotere sterfkans hebben dan jongeren als ze besmet worden.

We weten dat er de afgelopen twee maanden vele bijeenkomsten geweest, waar een groot deel van de aanwezigen besmet zijn geworden. Bij voorbeeld dat koor bij Seattle waar de LA Times zo een geweldig onderzoek naar gedaan heeft. Ook in Nederland is er een groot koor geweest waar iets dergelijks is gebeurd.

In Korea, Mulhouse, Bergamo en Kuala Lumpur kennen we goed gedocumenteerde superspread events. Ook het carnaval in Brabant behoort erbij. De optochten wegens de internationale vrouwendag in Madrid op 8 maart lijkt ook zo een event geweest te zijn.

Griep-epidemieën

Dit soort events zijn er ook geweest gedurende de griep-epidemieën in het verleden. Maar het grote verschil met dit Corona-virus is dat van de aanwezigen bij die events een behoorlijk deel (en zeker de ouderen) weerstand hadden tegen dat virus. Het aantal mensen dat besmet werd toen, was derhalve, veel minder dan bij die gelegenheden nu. Plus dat van de ouderen die besmet worden ook nog 10 a 20% sterft.

(Er is een vermoeden dat als je langer in een omgeving hebt gestaan met rondvliegende virussen, je een grotere kans hebt daar behoorlijk ziek van te worden, dan als dat maar kort is geweest. Daarbij lijkt het er ook op, dat als het een omgeving was, waar iedereen luidkeels heeft gezongen, zoals in een kerk of bij een koor, dat er dan ook meer micro-druppels in de lucht worden gebracht. Een besmet iemand onder de aanwezigen dan is het al raak).

Dus na een superspread-events worden veel mensen ziek en als er ouderen aanwezig waren dan neemt de kans toe dat er ook overlijdensgevallen zijn. Daarom beseffen we nu dat er superspread- events zijn, waar het Corona-virus massaal werd verspreid. Terwijl er vroeger ook dit soort bijeenkomsten waren, maar door de immuniteit bij een deel van de aanwezigen, werden er veel minder mensen besmet. Zodat men ook niet besefte dat die besmetting op zo’n plek heeft plaatsgevonden. En van de weeromstuit realiseerden we ons toen niet hoe groot de bijdrage van die bijeenkomsten toch ook was.

Maar nu weten we het wel.

De superspread-bijeenkomsten hebben een heel grote bijdrage geleverd aan de verspreiding van het Corona-virus. Doordat we die sinds derde week van maart via maatregelen onmogelijk hebben gemaakt (behalve de kerkelijke bijeenkomsten tot 30 bezoekers) vindt die verspreiding niet meer plaats. Ik denk dat die bijdrage tot het verlagen van de R0, de reproductiefactor, van het stoppen van die bijeenkomsten groter is geweest dan het op afstand van elkaar blijven.  Hier heb ik dat rekenkundig uitgewerkt.

Of dat betekent dat we een hele tijd dit soort bijeenkomsten niet meer zouden mogen doen, lijkt me niet de juiste conclusie. We moeten juist gaan proberen om heel gecontroleerd vast te stellen in kerken, theaters, bioscopen en in de buitenlucht of we kunnen voorkomen dat er grote besmettingen plaats vinden. Door bepaalde bijeenkomsten te organiseren. Met verschillende varianten in de uitvoering.

• In ieder geval te zorgen voor goede ventilatie en de juiste mate van luchtvochtigheid.
• Bij voorkeur in ruimtes met hoge plafonds.
• Niet met z’n allen gaan zingen.
• In de eerste fase alleen personen onder de 30, 40 jaar.
• Testen te doen door bijeenkomsten met mondkapjes en zonder mondkapjes.
• Goed vastleggen wie aanwezig is geweest en de aanwezigen te laten toezeggen dat ze meedoen aan onderzoek. Afspreken dat als iemand ziek wordt dat ze dat zullen melden.
• Plus een week na de bijeenkomst en twee weken erna, iedereen een vragenlijst te sturen en vast te stellen of er toch besmettingen plaats gevonden hebben.

Op basis hiervan leren we wat wel goed gaat en waar toch de problemen zijn.

Het zou mij niet verbazen als we eigenlijk al vrij snel met mondbescherming naar theater en bioscoop kunnen. En dat festivals in de buitenlucht, onder bepaalde condities, ook al weer snel kunnen.

Als we ondertussen via deze aanpak leren, waardoor dit soort activiteiten wel kunen en wat je niet erbij kan doen, dan zijn we gewoon op weg naar het nieuwe normaal.

Alleen maar roepen dat we alles op 1,5 meter voortaan moeten doen is niet alleen onuitvoerbaar, maar ook volstrekt onnodig. Plus dat de nadelen voor de economie en de maatschappij veel te groot zijn.

U heeft zojuist gelezen: Daarom kenden we de superspread events niet.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Mocht u ons werk ook met een kleine donatie financieel willen ondersteunen klik dan hier.