Data-R0-IFR

Half oktober kwam Ernst Kuipers bij de Tweede Kamer met een prognose van de benodigde ziekenhuiscapaciteit. Die speelde ook een rol bij de besluitvorming van het kabinet op 13 oktober. Maar die prognose sloeg echt nergens op, wat men toen al had kunnen weten. Toch spreken de media hem er niet op aan en spelen zijn uitspraken over de toekomst nog steeds een rol bij de besluitvorming in Nederland.

De GGD-voorlichting heeft met de NOS gesproken over de problematiek van de dagcijfers van het RIVM die weinig zeggen. Bij iedereen die de dagelijkse cijfers ziet, kwam het stoom uit de oren na het lezen van dit artikel. Marino van Zelst (die dagelijks veel werk verricht met de data) verwoordde mijn gevoel uitstekend.

Alle indicatoren gaan de goede kant op, blijkt als je de weekcijfers van het RIVM ziet, maar dat is natuurlijk niet hun boodschap.

Cijfers en modellen die door het RIVM worden ontwikkeld lijken eerder bedoeld als pressiemiddel dan als het zo goed mogelijk weergeven van de -verwachte- werkelijkheid. Dat is een doodzonde in een crisistijd voor een overheidsinstantie.

Vrijwel alle cijfers van gisteren van de rapportage van het RIVM waren gunstig. Alleen de reproductiefactor was wat gestegen. Maar die was 18 dagen oud en ook nog het gevolg van administratieve problemen. Toch was dat de kop van het RIVM bericht en nam het NOS-journaal het klakkeloos over.

Terwijl de ziekenhuisopnames duidelijk aan het dalen zijn, zien we bij de cijfers die Ernst Kuipers presenteert altijd op maandag een stijging. En dus is dat het nieuws dat De Telegraaf eruit pikt en gaat de personferentie van Ernst Kuipers niet over het goede nieuws, maar over verkeerde data en foute conclusies.

Actuele en accurate en onafhankelijke data was al heel belangrijk bij deze crisis. En daar schort nog steeds veel aan. Maar in de volgende fase van deze crisis wordt het nog belangrijker. Als je ziet hoe het nu toegaat met de berekening van de reproductiefactor hou je je hart vast.

Een interessante video met data-analyses van Ivor Cummings over de ontwikkelingen m.b.t. Covid-19. Zeker de moeite waard om te kijken.

De dagcijfers van het RIVM zijn niet actueel en kunnen per dag varieren door de discipline van het melden. De reproductiefactor is 2- dagen oud. Het is alsof je met een blinddoek op een snelweg rijdt.

Vol verwachting klopte mijn hart hoe de nieuwe grafiek van het aantal besmettelijken eruit zou zien. RIVM had aangekondigd dat de data nu alleen nog op ziekenhuisopnames gebaseerd zou zijn. Maar wat het RIVM nu van deze grafiek heeft gemaakt slaat alles.

Het wordt een steeds grotere puinhoop met de cijfers. Nu werden ze zelfs misbruikt om te pleiden voor een lockdown. Maar we hebben goede data nodig en vindingrijkheid, Dat kan met een project waar heel Nederland trots op kan zijn.

Met cijfers worden we nu weer vrijwel dagelijks om de oren geslagen. Maar ze zijn veel minder hard dan men doet lijken. Om u de gelegenheid te geven de cijfers in perspectief te zien. Hebben we een aantal blogs daarover geschreven. Hier een opsomming en de links ernaartoe.

Alsof je bij een atletiekwedstrijd de uitslagen van het speerwerpen vergelijkt met die van het verspringen. Daar moest ik aan denken toen het RIVM de recordcijfers presenteerde. Graag leg ik u uit waarom de laatste ontwikkelingen worden overdreven. De laatste metingen in het riool laten namelijk iets anders zien.

Nu steeds duidelijker wordt dat door de PCR-test vorm er een overschatting van het aantal besmettelijke personen plaatsvind, herhaalt zich een vast patroon. Nederlandse media volgen het onderwerp niet op, maar brengen wel, vaak zonder enige relativering, de lijn van het RIVM, OMT en de regering.

Door de weekcijfers van het RIVM over een langere periode te vergelijken, kan worden aangetoond dat de ontwikkeling van het virus onder de Nederlandse bevolking sterk wordt overschat.

Het heeft er alle schijn van dat de overheid bewust angst zaait. Maar waarom zouden ze dat doen? En hoe gaat dit psychologisch in zijn werk? Dit artikel bespreekt vier casussen met als gemeenschappelijk thema 'het loon van de angst'.

Een opsomming van de verschillende redenen waarom de dataverzameling van de GGD's en de bijbehorende conclusies van het RIVM accuraat noch actueel zijn.

Het gaat een stuk beter dan 2 weken geleden maar niet als het aan het RIVM ligt. De cijfers zijn gebaseerd op 2 weken oude data van de GGD's en de reproductiefactor wordt overschat. De wens om de mensen in het gareel te houden middels een negatieve afspiegeling van de werkelijkheid, gaat voor nauwkeurige informatievoorziening.

Ongeremde duplicaties van DNA-preparaat leiden tot 'false positives'. Wanneer er grote aantallen mensen worden getest met geen of lichte klachten, kunnen deze 'false positives' al snel voor een drastische overdrijving van de daadwerkelijke problematiek zorgen.

Een analyse van interessante informatie van deze week, gevolgd door een vooruitblik op komend najaar. Ik concludeer dat de kans dat we dit najaar/deze winter zowel uitbraken krijgen van COVID-19 als van griep, klein is. Mijn zorg voor het najaar is niet zozeer een toename van besmettingen, maar vooral hoe er met de cijfers wordt omgegaan.

Video van alternatieve persconferentie van 18 augustus 2020

Ook de laatste twee persconferenties zijn mij wederom rauw op de maag gevallen. Er wordt geen gebruikgemaakt van de nieuwste kennis over het virus. Middels een fictieve persconferentie van premier Rutte, geeft dit artikel een overzicht van wat wij inmiddels weten over het virus en wat voor maatregelen op basis daarvan logisch zouden zijn.

Het weekrapport wordt wederom gebruikt om angst te zaaien. Maar als je gewoon goed naar de data kijkt, zie je dat het op dit moment juist beter gaat. Onder andere aan de hand van periodegemiddelden, de RO-factor, de schatting van het totale aantal dragers en de ic-cijfers wordt dit hier uiteengezet.

Een kritisch perspectief op de volgende onderwerpen: -De foutieve aannames over de uitbraak op camping de Appelhof. -Het falen van de media (en het RIVM) bij de berichtgeving over de besmetting in Dokkum. -Het nooit publiceren van de rapporten van Marion Koopmans. -De (on)zin van het mondkapje in het OV

Aan de hand van 3 testcases wordt aangetoond hoe de overheid er alles aan doet om ons bang te maken en te houden. Wanneer informatie op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden, wordt er nooit verder onderzoek gedaan, maar altijd die conclusie getrokken die het beste past bij het bestaande beleid.

Van Dissel herhaalt kritiekloos onzin van de GGD Fryslan omtrent de uitbraak in Dokkum, maakt een enorme redeneerfout over de gevolgen van de maatregelen en lijkt niet op de hoogte te zijn van ventilatiesystemen in ziekenhuizen. De ultieme doodsteek voor de geloofwaardigheid van het RIVM en de GGD's.

Een kritische blik op de volgende onderwerpen:· Het wonder van Dokkum: 14 mensen op een terras besmet! · Waar blijven de ziekenhuisopnames en sterfgevallen? · “COVID-19 is oorlog, en het eerste slachtoffer is de waarheid” · Het verschil tussen dag en nacht

De weekoverzichten van het RIVM zijn dermate globaal dat het weinig relevante verdiepingsmogelijkheden geeft. Het afnemen van anonieme vragenlijsten bij mensen die getest worden zou deskundigen kunnen helpen te begrijpen hoe de verspreiding in Nederland verloopt en burgers een beter inzicht geven in wat de reële risico's voor hen zijn.

Een berekening waaruit blijkt dat de kans dat je op dit moment door een willekeurig iemand die je tegenkomt in Nederland besmet kan worden via een "directe druppel" binnen een straal van 1,5 meter, 1 op de 1 miljoen is. Volgens het WHO/RIVM is dit vrijwel de enige manier om besmet te worden.

De reproductiefactor die nu bepaald wordt, houdt geen rekening met het grotere aantal uitgevoerde tests. Er worden foute correctiefactoren toegepast. Gezien de ontwikkelingen van de laatste dagen ligt de reproductiefactor eerder onder de 1 dan op de 1,4 die nu gemeld wordt. Zo wordt het R-cijfer van het RIVM geen reproductiefactor, maar een ratjetoefactor.