Bestrijdingsmaatregelen

Noch dat er een extra bordje komt bij de persconferenties, noch dat de Kamer een motie heeft aangenomen over ventilatie, stelt mij gerust dat dit onderwerp nu echt serieus wordt aangepakt. Daarvoor heeft Van Dissel en het RIVM op dat punt teveel steken laten vallen en aangetoond niet te willen leren van het buitenland.

De persconferentie van afgelopen vrijdag met de aankondiging van de maatregelen tot 13 augustus plus de excuses van het kabinet inmiddels, is een nieuw rondje van de mallemolen die de Covid19-crisis is geworden. En als je hoopt dat dit de laatste episode is dan verkeer je in dromenland. Ook Rosanne Hertzberger in haar column in het NRC onderkent dat inmiddels.

Er zijn twee manieren om het verloop van de epidemie te beschrijven: met een model zoals het RIVM dat doet of gebruik maken van een rekenwijze, zoals de epidemiologen dat al decennia doen. Het Green Team legt het uit....

Als Middenwegger in hart en nieren begin ik op steeds meer punten te twijfelen. Zekerheid op basis van eigen onderzoek maakt plaats voor twijfel welke deskundige, welke politicus, welke media ik nog kan vertrouwen. Is er één zekerheid die overeind blijft staan?

Er is alle reden om nu weer terug te keren naar onze wijze van leven waarop we op een normale manier met risico's omgingen. En je niet door slechte data en eenzijdige interpretaties en voorspellingen van slag te laten brengen.

Een dagje uit op de grens van de maatregelen. Hoe doorsta je zo een dag als Middenwegger, tussen Wappie en Volger? Er zijn namelijk heel wat proeven te doorstaan als je niet in discussie wilt treden, maar je zowat ontploft van opgekropte frustratie dat wij, als volk, zo makkelijk aan regels zijn te houden zonder enige reflectie op het nut. Een ware vuurproef.

Als je alle componenten bekijkt, die een rol spelen bij de huidige Coronacrisis, dan is het duidelijk op welke wijze het in het najaar toch weer mis gaat. Als de angstknop weer ingedrukt wordt, dan zullen er weer maatregelen worden ingevoerd en zal bewezen worden dat men niets heeft willen leren van het afgelopen jaar.

Levenslessen van wijze grootouders voor onze samenleving van nu, die al meer dan een jaar gedicteerd wordt door angst voor Covid-19.

De ongewone opkomst van viral infecties in Nederland en Israël zouden wel eens een voorbode kunnen zijn van hetgeen we buiten Covid-19 in het najaar zullen gaan zien aan virale infecties van de luchtwegen (zoals influenza). Met als grote gevaar dat we op een vergelijkbare manier de samenleving op slot gaan zetten, als bij de uitbraken van Covid-19. Er moet nu al op geanticipeerd worden (o.a. via de uitbreiding van de zorgcapaciteit).

Welke risico’s horen bij het leven? Wat zijn de reële cijfers? Welke keuzes maken we als samenleving? Waar ligt de grens? Column door Rogier Rumke

Het effect van het verbieden van samen naar het voetballen kijken, heeft, mits we winnen, negatieve invloed op de (geestelijke) volksgezondheid. De reden om het te verbieden zou dan zeer gegrond moeten zijn. Of dat zo is rekenen we hier uit. De conclusie helpt Femke Halsema en andere beleidsmakers in haar pogingen de terrassen en pleinen te openen voor voetbalfans.

Door de cijfers, die van Madrid bekend zijn, weten we dat bij een sterk dalend aantal positieve testen, een toenemend aantal van die positief getesten al niet meer besmettelijk is. Voor Nederland zou dit nu al meer dan 50% kunnen zijn.

Het besluit om geen grote videoschermen buiten toe te laten om naar de EK-voetbalwedstrijden te kijken, laat weer zien hoe weinig men in de afgelopen 15 maanden heeft geleerd van de wetenschappelijke bevindingen en ervaringen in het buitenland.

Ongeacht hoe terecht de angst voor covid-19 ooit was, uiteindelijk is of zal deze niet langer reëel zijn. Als de angst desondanks toch aanhoudt en problemen veroorzaakt in het dagelijks leven, is het een stoornis geworden. In dit nieuwe artikel van Eildert Slim wordt de angst voor covid-19 in perspectief geplaatst ten opzichte van andere, breed geaccepteerde risico’s in het leven

Naar aanleiding van de nieuwste persconferentie een aantal gedachten over het feit dat men blijkbaar in 15 maanden nog weinig geleerd heeft.

Dalende cijfers ten spijt vreest Rogier Rumke dat de testsamenleving, samen met het geven van verkeerde adviezen, zal leiden tot aanhoudende roep om maatregelen vanuit OMT, talkshows en kranten.

Column door Rogier Rumke

Niet alleen bij de verkeerslichten is er sprake van een placebo-knopje. Want dat is ook het geval bij de maatregelen tijdens deze Covid-19 crisis. Maar de vraag is of die voor de burgers is of voor de betrokken deskundigen zelf.

Over de paradox van de preventieparadox verscheen een imposant artikel van Prof. Markus Gabriel in Die Welt. Dat ik hier graag plaats. Het zou verplichte literatuur dienen te zijn voor de leden van de Parlementaire Commissie ergens in de toekomst, en regering, OMT en de media nu.

In juni 2020 schreef ik een artikel "checklist" waar ik mijn 7 bevindingen uit de 3 maanden ervoor op een rijtje zette en de status van dat moment. Nu het RIVM ongeveer als laatste ter wereld, en dan nog schoorvoetend ook, de rol van aerosolen onderkent, is het wellicht leerzaam om dat artikel nog een keer te lezen.

De epidemiologische bedreiging door COVID-19 is reëel, maar na een jaar leven met het virus is deze inmiddels afgenomen tot een niveau dat vóór februari 2020 als normaal werd geaccepteerd. De weg terug naar normaal vereist drie elementen: Versnelde opheffing maatregelen, het zorgsysteem inrichten voor perioden van langdurige piekbelasting en onszelf organiseren om in crisistijd sneller te leren van fouten.

Deze longread is van Eildert Slim

Je hebt weinig fantasie nodig om je voor te stellen welk kabaal er zal ontstaan als de Commissaris van de Koning in Noord-Holland deze beslissing zou nemen. Toch is het precies die beslissing, die de gouverneur van Texas op 2 maart heeft genomen. Deze "Neanderthaler-beslssing", zoals President Biden het noemde, is wel goed uitgepakt. Maar wij zijn zo slim in Nederland, dat we Van Dissel en de OMT-leden en de RIVM modellen gedwee blijven volgen.

Op 25 maart kondigde Van Dissel nog aan dat na versoepelingen we in juni een hoge vierde golf zouden krijgen. Zaterdag meldde hij dat zijn voorspellingen goed zijn uitgekomen. Nogmaals een bewijs dat we t.a.v. maatregelen en versoepelingen ons niets moeten aantrekken van de modellen van het RIVM en de adviezen van het OMT.

Aan de hand van een aantal cruciale grafieken wordt getoond dat we op weg zijn naar code groen en welke conclusies er nu al getrokken dienen te worden t.a.v. de versoepelingen.

De cijfers gaan duidelijk de goede kant op. Tijd voor actie, Mark Rutte. Kijk naar de ontwikkelingen in het buitenland. Zorg dat bij de besluitvorming de grote effecten van de nevenschade van maatregelen voorop staan en maak je los van degenen die alleen maar de onheil blijven afkondigen, terwijl de cruciale cijfers fors aan het dalen zijn.

Ernst Kuipers heeft nu gezegd dat de avondklok geen effect heeft gehad. Maar hij was wel de man die via een compleet verkeerde grafiek de aanjager was van deze avondklok. Welke lessen kunnen hieruit getrokken worden?

Sinds mensenheugenis gaan mensen sociaal met elkaar om, lang voordat IC’s bestonden. De IC werd oorspronkelijk uitgevonden om de volksgezondheid te bevorderen, maar sinds de uitbraak van corona wordt de volksgezondheid juist beschadigd in een poging de druk op de IC’s te verlagen. Die ontwikkeling is zorgelijk, omdat door vergrijzing nieuwe virusuitbraken steeds dodelijker worden.

Er is steeds meer hard bewijs voor de dominante rol van aerosole verspreiding. Juist dan valt de ééndimensionale aanpak van onze regering op. Er zijn vijf maatregelen, die door de regering snel dienen te worden uitgevoerd om te voorkomen dat we in de nabije toekomst weer in een situatie komen zoals het afgelopen jaar.

Twee artsen over het grote belang van vitamine D3 bij het bestrijden van Covid-19. Nu ook via een videogesprek in het kader van het BDHiDP.

Ondanks alle negatieve reacties zijn de cijfers van Texas na het loslaten van alle maatregelen niet gigantisch gestegen. En de honbalwedstrijd van 5 april met 38.000 toeschouwers leverde evenmin rampen op.

Juist nu de versoepelingen van de maatregelen gekoppeld worden aan het verloop van de ziekenhuisopnames wordt het nog dramatischer. Op vier cruciale onderdelen, waarmee de ziekenhuisopnames aanzienlijk hadden kunnen worden gereduceerd, is er sprake van een collectief bestuurlijk falen. Daardoor is er nu ook bij huisartsenpraktijken een vrijwel onhoudbare situatie ontstaan.