Ventilatie

Wells heeft al in 1955 proefondervindelijk vastgesteld dat het overdrachtsgevaar niet komt van grotere druppels, maar van aerosols die direct naar de longen gaan en daar hun vernietigende werk doen. Zijn werk wordt sindsdien gezien als een handboek voor infectiebestrijding, maar wordt nu gebruikt om precies de tegenovergestelde conclusie te onderbouwen.

I get a lot of questions from various countries where outbreaks are difficult to explain. I've talked to infected people in these countries and also looked at the weather developments there. I've spotted an interesting pattern which I will share in this article. These conclusions aren't watertight just yet.

Ik krijg veel vragen uit allerlei landen waar uitbraken lastig te verklaren zijn. Ik heb met besmette personen gesproken in diverse landen en gekeken naar de weersontwikkelingen aldaar. Ik vond een opmerkelijk patroon dat ik in dit artikel zal delen. Deze conclusies zijn nog niet waterdicht.

We should limit the time we are exposed to each other instead of the distance we keep from each other. The time allowed spending in for example a restaurant depends on which measurements have been taken to reduce transmission and immission.

Soms krijg ik een reactie op mijn blog, die ik de moeite waard vind om hier extra uit te lichten. Lees hier een uitstekende reactie van “Rebecca” waarin zij verschillende artikelen aanhaalt die nog maar eens aantonen dat het RIVM niet bereid is om te leren van andere landen of te luisteren naar praktijkdeskundigen.

Een verzameling van meerdere wetenschappelijke studies, waaronder "just stop the superspreading events" van 2 juni in de New York Times, die allemaal aantonen dat door zulke events te voorkomen de verspreiding van COVID-19 geremd kan worden. Een aanpak met veel mindere sociale en economische gevolgen.

Omdat de damdemonstratie buiten plaatsvond, er weinig mensen besmettelijk waren en de meeste mensen mondkapjes droegen, zullen er geen of zeer weinig besmettingen hebben plaatsgevonden.

In de Volkskrant een uitgebreid artikel over het belang van superspreadevents bij de verspreiding van COVID-19. Twee belangrijke en evenzeer logische conclusies worden helaas nog niet getrokken: het stoppen van de exponentiele groei is primair te danken aan het verbod op bijeenkomsten van groepen mensen, en de 1,5-meterregel doet vrijwel niets.

In Noorwegen lieten ze sinds begin mei al veel meer toe. En toch zijn er daar tussen 21 en 27 mei maar 10 nieuwe besmettingen per dag geconstateerd en is het aantal sterfgevallen gestegen met nul. In dit stuk beargumenteer ik hoe dit komt en waarom Nederland dus een enorme fout maakt door sportscholen, bijvoorbeeld, dicht te houden.

Bij Op1 gisteravond bleek Ab Osterhaus tot dezelfde conclusies gekomen als ik begin april al deed in mijn blog "Eureka, dit zijn de verspreidingsversnellers: de aerosols". Ik ben boos omdat de koppigheid van onze politici en media onnodige slachtoffers heeft gemaakt, onnodige schade heeft aangericht, en dit voorlopig nog wel even zal blijven doen.

Als je niet weet waarom er iets misgaat, kun je niet de juiste maatregelen nemen om het te voorkomen. Dit artikel toont aan hoe slachthuizen een perfecte broedhaard vormen voor virusoverdracht via aerosolen. Toch blijft het RIVM dit mechanisme negeren ten faveure van de 1,5-meterregel en ten koste van enorme economische schade en 'onverklaarbare' uitbraken.

Een verzameling van alle kennis over de verspreiding van COVID-19 en aanbevelingen over wat we kunnen doen om naar de toekomst toe een goede afweging te maken tussen de gezondheidsrisico’s en de gevaren van economie en samenleving.

Forumlid 'Rebecca' legt kort en krachtig uit hoe airborne besmettingen verlopen aan de hand van dit artikel: https://en.wikipedia.org/wiki/Wells_curve.

Veel Nederlanders denken, mede door de wijze van berichtgeving, dat hun kans om besmet te worden vele male groter is dan hij in werkelijkheid is. Aan de hand van enkele simpele aannames valt te berekenen dat ongeveer 1 op de 8500 mensen die je tegenkomt jou zal besmetten.

Onderzoek wijst uit dat COVID-19 ongeveer hetzelfde verspreidingspatroon als de griep vertoont. Daarnaast laat een vergelijking per leeftijdsgroep zien dat ook de IFR van COVID-19 en influenza erg veel op elkaar lijken.

In dit artikel laat ik zien hoezeer de WHO en het RIVM cruciale nieuwe onderzoeken negeren, met enorme gevolgen voor de samenleving en risico's voor de volksgezondheid. Ik toon aan dat verspreiding vooral via aerosolen plaatsvindt en nauwelijks via persoonlijk contact, waardoor de 1,5-metersamenleving meer schade aanricht dan goed doet.

Er is steeds meer bewijs voor mijn stellingname dat de besmetting van COVID-19 (vrijwel) alleen via de lucht geschiedt, waarbij de duur van de blootstelling bepalend is voor of je besmet/hoe ziek je wordt. Zowel EenVandaag als Nieuwsuur hebben inmiddels aandacht besteed aan aerosols. Maar WHO/RIVM blijven onder hypnose van de 1,5-metermantra.

De WHO geeft op haar website aan dat er een afstand van 1 meter aangehouden zou moeten worden. Nederland heeft daar 1,5 meter van gemaakt. Maar wat is het extra rendement van die 50 centimeter extra voor de volksgezondheid? En de economische en sociale kosten? En waar komt die 1,5 meter eigenlijk vandaan?

Toen ik gister luisterde naar de briefing van het RIVM en het daarop volgende debat in de Tweede Kamer, vroeg ik me af of ze het überhaupt wel over het COVID-19 virus hadden. Dit artikel geeft een overzicht van wat er inmiddels op basis van internationaal onderzoek bekend is over het virus, maar nog niet of nauwelijks is doorgedrongen tot de Nederlandse media en politiek.

"1,5 Meter afstand", "handen wassen", "in de elleboog niezen" en "er dreigt een tweede golf". Dat waren de kernen van de strategie ingegeven door de WHO waarmee wereldwijd de lockdowns werden ingegaan. Maar deze mantra's sturen ons de verkeerde kant op en deels wordt het ware gevaar niet goed onderkend. Een dodelijke mix tijdens deze enorme crisis.

Het RIVM, OMT en de regering maken een ernstige fout als ze het verspreiden via aerosols blijven negeren. Onderzoek toont aan dat bij een luchtvochtigheid in binnenruimtes van 43% (bij 20°) de kans om besmet te worden door aerosols 5 keer zo klein is als bij een luchtvochtigheid van 20%.

Onderzoeken naar de SARS-CoV uitbraak in 2002-2003 vertonen verrassend veel overeenkomsten met mijn bevindingen ten opzichte van COVID-19. Op basis van deze bevindingen geef ik een negental adviezen om besmetting tegen te gaan.

Een vergelijking per gemeente van de verspreiding van het virus, voor en nadat de maatregelen werden ingevoerd, laat zien dat enkel het voorkomen van superspread events de reproductiefactor waarschijnlijk onder de 1 zal houden.

Een correlatie is niet per se een causaal verband. Want veroorzaakt een bepaalde verandering in de ene variabele ook daadwerkelijk een verandering in de tweede? In 6 stappen laat ik in dit artikel zien dat de cijfermatige samenhang tussen luchtvochtigheid en het aantal sterfgevallen door COVID-19, inderdaad causaal is.

De economische schade van de huidige maatregelen, en daarmee ook voor de volksgezondheid, is veel groter dan geschat. We moeten snel met een intelligente exit-strategie komen, gericht op een goede balans tussen het terugbrengen van de toename van COVID-19 patiënten en het weer adem geven aan de economie en de samenleving.

In dit artikel laat ik zien waarom er bij griep geen superspread events lijken plaats te vinden en bij COVID-19 wel. Vervolgens leg ik uit hoe je via gecontroleerde experimenten kunt vaststellen welke maatregelen werken en onder wat voor omstandigheden, om zo tot een veel effectievere aanpak te komen die de schade aan de economie en maatschappij beperkt.

Via een empirisch onderzoek is aangetoond dat als het weer in een bepaalde periode een specifieke luchtvochtigheid had tussen 4,6 en 5,4 g/kg had de verspreiding van het COVID-19 virus veel sneller ging dan als dat niet zo was.

Vanuit mijn achtergrond als sociaal geograaf gespecialiseerd in onderzoek & statistiek, heb ik de afgelopen 2 maanden de geografische patronen van de uitbraken van het virus wereldwijd bestudeerd. In dit artikel noem ik enkele vragen waarop ik, mede dankzij wetenschappelijke publicaties van anderen, een antwoord heb gevonden.

Hoe het virus zich in Nederland verspreidt, zegt veel over het effect van de genomen maatregelen. We trekken een vergelijking tussen verschillende regio's binnen Nederland en tussen Nederland en andere landen. Tot slot bespreken we de implicaties van de verschillen en waar we allemaal rekening mee moeten houden voor een smart exit.

Ik was het eens met de intelligente lockdown die Nederland 3 weken geleden heeft ingevoerd. De maatregelen hebben gelukkig tot een duidelijke daling geleid van de R0. Maar elke week dat Nederland "op slot" zit, zijn de kosten enorm. En aangezien onze cijfers 2 weken achterlopen, kunnen we eerder beginnen met het uitfaseren van de maatregelen dan we denken.