De persconferentie van afgelopen vrijdag met de aankondiging van de maatregelen tot 13 augustus plus de excuses van het kabinet inmiddels, is een nieuw rondje van de mallemolen die de Covid19-crisis is geworden. En als je hoopt dat dit de laatste episode is dan verkeer je in dromenland. Ook Rosanne Hertzberger in haar column in het NRC onderkent dat inmiddels.
Lees volledig artikel: Zo blijven we voor altijd in de mallemolen zitten
Column Hertzberger
De persconferentie van afgelopen vrijdag met de aankondiging van de maatregelen tot 13 augustus 2021, plus de excuses van het kabinet inmiddels, is een nieuw rondje van de mallemolen die de Covid-19-crisis is geworden. En als je hoopt dat dit de laatste episode is dan verkeer je in dromenland.
Terwijl ik bezig was met het schrijven van dit artikel las ik een column van de microbioloog Rosanne Hertzberger, van dezelfde strekking als het artikel dat ik in mijn hoofd had, met een aantal belangwekkende constateringen. Daarom maak ik graag gebruik van fragmenten uit het artikel met de titel “Nee, we kunnen niet meer even wachten”. U treft het complete artikel hier aan.
Dit zijn twee kenmerkende fragmenten eruit. Ze begint over de mensen, zoals die van het Red Team en Ab Osterhaus.
Eenzijdig
Daarbij komt dat er zeer eenzijdig naar de data wordt gekeken. Gisteren lieten we zien hoe de toename van de positieve gevallen, maar zeer beperkt waarneembaar zijn bij de groep 40+. Zodat niet verwacht hoeft te worden dat de komende tijd de ziekenhuizen weer gaan vol gaan stromen.
En ik ben op dit moment in Andalusië op vakantie. Dat is een gebied dat rood gekleurd staat op de kaart. Maar kijk eens goed naar hun cijfers. Deze regio heeft de helft van de bewoners van Nederland. En de cijfers die u ziet zijn de totalen per zeven dagen (en het aantal gevallen moet met 10 worden vermenigvuldigd). Tot twee weken geleden werd in Spanje twee keer zoveel tests uitgevoerd per inwoner als in Nederland. De vaccinatiegraad is daar ongeveer gelijk aan die van Nederland.
Ook daar is goed te zien dat het aantal positieve testen sterk is gestegen sinds we in Nederland een groot deel van de maatregelen hebben laten vallen. (Ik hoop dat u begrijpt dat dit sarcastisch is bedoeld). Maar de ziekenhuisopnames zijn niet omhoog gegaan. En zelfs als dat gaat gebeuren zal dat bij lange na niet die steile curve laten zien, die we wel zien bij de stijging van het aantal positieve gevallen.
Twee cruciale factoren
Twee factoren zijn de belangrijkste reden dat we inmiddels In Nederland nog steeds in die mallenmolen zitten:
- Keer op keer worden de doelen van de maatregelen veranderd. “Beschermen van de kwetsbaren”, “Druk op de zorg ontlasten”, “Voldoende vaccinatieniveau realiseren”, “Zorgen dat de jongeren geen long-Covid krijgen”, etc.
- Hoewel men vaak anders suggereert, weet men veel aspecten rondom de wijze waarop het virus muteert en de gevolgen ervan niet. Noch weet men weinig over de bescherming via vaccinatie op langer termijn en t.a.v. huidige en toekomstige varianten. Ook ten aanzien van de verspreidings- en besmettingswegen plus de mate van werking van de vaccins en van maatregelen, is er geen consensus om het eufemistisch uit te drukken.
Als je daaraan toevoegt dat – zeker door de angstaanjagende start, zoals de uitbraak in Bergamo – velen erg bang zijn voor het virus en de informatievoorziening (cijfers en adviezen) ook niet eenduidig zijn, is het logisch dat het een mallemolen is geworden.
De politiek heeft haar primaat uit handen gegeven aan RIVM/OMT en mede door de angst, die onder de bevolking leeft zie je dat dit amper wordt bekritiseerd in de media. Hoe bijvoorbeeld Van Dissel opereert inzake aerosolen en ventilatie, zou zeker het moment moeten zijn om afscheid van hem te nemen op die belangrijke positie die hij inneemt.
Nevenschade
Als je in Nederland de media volgt en de dominante stemmen hoort, dan lijkt het erop alsof ze eigenlijk het aantal besmettingen naar nul willen brengen. Daarbij is men bereid maatregelen te accepteren, die op zichzelf grote nevenschade kunnen berokkenen. Terwijl de kans dat dit blijven lukt klein is.
En zelfs als Covid-19 zou verdwijnen, dan ben ik bang dat als er een forse griepepidemie komt men hetzelfde maatregelenpakket wil gaan toepassen. Want ook die griepepidemie zorgt voor grote druk op de zorg en mensen die er erg ziek van kunnen worden.
Als je ziet wat er de afgelopen week is gebeurd, dat de rol voor mensen als Van Dissel, Koopmans, Gommers, Kuipers en andere OMT-leden nog steeds prominent is, dan heb ik weinig fantasie nodig om te weten wat er de komende maanden zal gebeuren. Precies datgene wat ook Rosanne Hertzberger in haar artikel omschrijft.
Echt goede data-analyse vindt niet plaats. Media schrijven over verdriedubbelingen van de besmettingen onder de ouderen als ze het hebben over een stijging van 50 personen naar 150 personen per dag. De ziekenhuisopnames stabiliseren op een niveau rond de 10 à 15 per dag. En dat is al weer een indicatie van dat het mis gaat lopen.
Angstverhalen
Kuipers en Gommers kunnen weer hun angstverhalen kwijt. Daarbij wordt er ook naar Engeland gewezen. Waarbij bijvoorbeeld geen rekening wordt gehouden met het feit dat men daar vooral met AstraZeneca heeft gevaccineerd. Deze lijkt een duidelijk lagere bescherming te geven tegen de Delta variant.
Ja, en als de aantallen in Nederland wat gaan oplopen, wat verwacht kan worden in de komende maand, maar dan nog steeds op een overzichtelijk niveau, dan weten we toch al wat op 13 augustus gaat gebeuren: “De maatregelen worden verlengd, want we maken niet dezelfde fout als eind juni”.
En dan zitten we in het najaar, waarbij er sowieso weer stijgingen van positieve testen zullen ontstaan. Kwa ventilatie in besloten ruimtes (denk ook aan scholen) is nog amper wat gebeurd, want noch het RIVM/OMT noch de regering geven daar prioriteit aan, zoals uit het laatste OMT advies blijkt.
En we blijven gevangen in een macabere dans van angst, maatregelen, mediadruk, OMT (die de gekregen macht niet graag uit handen geeft) en politici, die het in hun broek doen (maar gelukkig wel vaak hun handen wassen).
Gelukkig zien we in een aantal landen dat er wel een kentering aan het komen is. Dit artikel van de BBC laat het goed zien.
En Johnson heeft het voornemen vanaf 19 juli ook alle maatregelen te laten vallen (zoals in Texas al sinds begin maart het geval is), ondanks het feit dat ook in dat land veel tegenkrachten dat willen voorkomen.
Salami-aanpak
Een van mijn gewaardeerde leermeesters, de grote man van Wegener destijds, Peter Appeldoorn, had een prima advies. Bij grote problemen moet je een Salami-aanlak kiezen. Gewoon losse plakjes snijden en die problemen dan stuk voor stuk aanpakken en oplossen.
Dus bescherm de kwetsbaren. Verhoog de capaciteit van de zorg. Help betrokkenen veilige ruimtes te creëren (in de VS wordt via belastingvoordelen gestimuleerd apparatuur aan te kopen om in ruimtes de lucht te filteren en goed te ventileren). Zorg voor prima data en goede voorlichting erover.
En vooral: onderken dat we met ons leven door moeten gaan, ook als Covid-19 in ons leven blijft. Net zoals we dat hebben gekund met andere ziektes, waar we niet de halve samenleving voor hebben omgegooid, zoals de afgelopen 15 maanden. En zorg er vooral voor dat de jongeren niet de prijs betalen voor de angst van de ouderen.
De prijs die u betaalt om deze site in stand te houden, is vrijwillig. Kortom: het hoeft niet. Maar het wordt wel heel erg gewaardeerd! Klik hier om te doneren.
