buiten

Ik stel me kandidaat als OMT lid, voor het vernieuwde OMT. In dit artikel onderbouw ik met mijn artikelen vanaf bijna 1 jaar geleden mijn geschiktheid voor die rol.

Een samenvatting van het artikel "In de coronacrisis is de publieke opinie in de greep van absurde oordelen" van professor Desmet. De klinisch psycholoog legt hierin uit waarom een boodschap die door de massa wordt gedragen, zelfs wanneer deze niet correct blijkt, toch zo overtuigend is.

Ik heb regelmatig contact met medici en andere wetenschappers die mij vertellen het in hoofdlijnen eens te zijn met mijn bevindingen en conclusies. Als ik hen echter vraag daar ook mee naar buiten te treden, wordt het meestal stil. Prof. Dr. Jeroen van der Hilst vormt hierop een uitzondering. Met groot respect voor zijn moed, publiceer ik hier zijn schrijven.

Aan de hand van een voorbeeld in de Franse media wordt blootgelegd hoe nieuwsberichten over Covid regelmatig de verkeerde conclusies trekken en het nalaten om dit te corrigeren als blijkt dat de situatie verkeerd is weergegeven. Dit onderstreept nogmaals hoe belangrijk het is om zelf de feiten te controleren voordat een artikel voor waar wordt aangenomen.

Ondanks dat er wereldwijd bijna geen meldingen zijn van besmettingen die buiten plaatsvinden, kiest de GGD Fryslan ervoor om aan te nemen dat er 14 jongeren op een terras besmet zijn geraakt terwijl zij ook binnen samen hebben gezeten. De media nemen dit vervolgens klakkeloos over met alle gevolgen van dien.

Een kritische blik op de volgende onderwerpen:· Het wonder van Dokkum: 14 mensen op een terras besmet! · Waar blijven de ziekenhuisopnames en sterfgevallen? · “COVID-19 is oorlog, en het eerste slachtoffer is de waarheid” · Het verschil tussen dag en nacht

Op basis van het actueel percentage besmette mensen gevonden tijdens tests en het aantal besmette mensen per 1 miljoen inwoners zou je elke regio/gebied/land in 5 risicogebieden kunnen indelen. Voor de 3 minst veilige risicogebieden geef ik richtlijnen voor de te volgen maatregelen.

Het laatste rapport van het RIVM toont wederom duidelijk aan dat de kans om buiten besmet te raken vrijwel nihil is en dat Nederland al meer dan 2 maanden onterecht buiten in de 1,5 meter dwangbuis zit. Bestuurlijk Nederland is echter volledig de weg kwijt met Burgemeester Bruls voorop.

Sinds maart schrijf ik over Covid-19. Op basis van data analyse, actuele internationale wetenschappelijke studies en logisch redeneren formuleer ik een reeks conclusies over mondbescherming, ventilatie en luchtvochtigheid, verspreiding binnen versus buiten, besmetting via oppervlaktes, de rol van superspreading events, aerosols en de 1,5-meter samenleving.

Op 27-6 verscheen er een uitgebreid interview met mij in het AD. Ook nog eentje met prof. Van Dissel, plus dat net de afgelopen week de sites van het Duitse RIVM en Europese RIVM aangepast waren. Achter elkaar geeft dit een hele goede indruk van de stand van zaken.

Tijdens deze wedstrijd in Belgrado is geen enkel voorschrift gerespecteerd. Toch is de besmettingsgraad gezakt van 2% voor de wedstrijd tot 1,7% vanaf de 4e tot de 9e dag erna. Ik concludeer dat de wedstrijd niet heeft geleid tot een toename van het aantal besmettingen wat onderschrijft dat je buiten vrijwel geen besmettingsrisico loopt.

Hemelvaartsdag brengt alles samen wat er mis is met het Nederlandse covid-19 beleid. Nu, 19 dagen later, zien we geen enkele toename van besmettingen zoals die volgens alle deskundige en media voorspeld werden. Ondanks dat weigert het RIVM hun maatregelen voor in de buitenlucht bij te stellen.

Omdat de damdemonstratie buiten plaatsvond, er weinig mensen besmettelijk waren en de meeste mensen mondkapjes droegen, zullen er geen of zeer weinig besmettingen hebben plaatsgevonden.

Het RIVM (en de deskundigen eromheen) houden geen rekening met nieuw onderzoek en ook de Nederlandse media besteden er amper aandacht aan. Hierdoor blijven we gevangen in achterhaalde standpunten en brengen ons land, economie en de toekomst van onze jeugd in gevaar.

Zolang de informatie over de aerosols niet serieus wordt genomen, duwen het RIVM en virologen ons onnodig de 1,5 meter maatschappij in. Daar komt bij dat men een bron van besmetting negeert, die relevant kan zijn als de scholen straks weer openen, met alle mogelijke gevolgen van dien.

In dit artikel toon ik met behulp van een vergelijking tussen New York, San Francisco, Bergamo en Napels aan dat de specifieke luchtvochtigheid een grote invloed heeft op de reproductiefactor van het virus. Er moet met spoed vervolgonderzoek worden uitgevoerd om het beleid voor binnens- en buitenshuis aan te passen.