Het kernpunt van de RKI-files

Leestijd: 5 minuten

(Anton heeft van de RKI-notulen een wat handzamere 20MB PDF gemaakt. De originelen en de losse Word-bestanden zijn hier beschikbaar.)

Reacties

Anton had een tweet geplaats over de RKI-Files ovetr het onderwerp dat er in de Nederlandse media geen aandacht voor die vrijgekomen documenten geschonken. Dit schrijft Anton vervolgens.

In de comments onder de tweet gaat de tegenargumentatie vooral over het feit dat er weinig nieuws onder zon was. Van sociale maatregelen, mondkapjes, vaccinaties, censuur, verboden medicatie etc. stond immers allang vast dat ze schadelijk waren, zeggen velen.

Toch vreemd dat al die mensen dat dan allemaal gewoon hebben laten gebeuren en zelfs hebben ondersteund.

Er wordt ook regelmatig verwezen naar een tweetdraadje van Maarten Keulemans, die enkele sub-onderwerpen aanhaalt onder het motto ‘ik was ook kritisch hoor’, waarbij zijn kritiek te zwak was om iets uit te richten en net genoeg voor een rol als controlled opposition. Hij heeft nooit de strijdbijl opgegraven, hij werd nooit boos op de experts, hij liet zich bij twijfel netjes bijpraten door Koopmans of Bonten en dan ging het wel weer. Hij was nooit woedend. Iedereen die doorzag wat er gebeurde, was woedend. Als je niet woedend bent geworden, heb je simpelweg niet begrepen wat er aan de hand was en overzie je de netto schade niet. Met je “ik had ook kritische stukjes”. Maar daar gaat het allemaal niet om.

Expert opinion

Het kernpunt van die RKI-files is dat de experts de bevolking hebben onderworpen aan maatregelen en therapieën waarvan ze geen idee hadden hoe schadelijk of hoe effectief die zouden uitpakken, hoogstens een vaag vermoeden: expert opinion.

Expert opinion, is de zwakste vorm van wetenschappelijke argumentatie want:

• Veel richtlijnen die de term ‘expert opinion’ gebruiken, geven geen onderbouwing.
• Expert opinion aanbevelingen bevatten vaak allerlei soorten bewijs.
• Expert opinion aanbevelingen worden meestal gebruikt om indirect bewijs te beschrijven.
  https://ebm.bmj.com/content/22/5/164

Ook blijkt dat ze al vroeg wisten hoe ernstig Covid werkelijk was (forse griep). Voor kinderen zelfs minder ernstig dan influenza.

Desondanks bleven de experts en overheden de maatschappij ontwrichten en kinderen slachtofferen om opa en oma te beschermen. Dat zijn misdadige besluiten. Dat is het punt: ze wisten alles, ze waren op de hoogte van de mogelijke (en soms zekere) schade. Ze wisten dat het een gok was of iets überhaupt zou werken of schade zou veroorzaken.

 

Zo wisten ze op een gegeven moment natuurlijk ook (wacht maar tot de OMT-tapes vrijkomen) dat besmettingen via aerosolen verliepen en om zowel hun eigen gezicht te redden als het business model van de virologie overeind te houden, deden ze er niets aan. Alleen hun samenscholingsverboden hadden een welkom bij-effect op superspreading.

Zij realiseerden het zich

Er was simpelweg geen spat onderbouwing voor het hele desastreuze beleid. Dat zij zich dat zelf ook realiseerden, dát is het punt. Het gaat er dus niet om dat dat allang bekend was in de wetenschappelijke wereld en dat er dus niets nieuws is onder de zon of dat een journalist zelf ook al eens iets had aangestipt, ‘kijk maar’. Ook niet dat WIJ allang wisten dat zij alles verkeerd deden, nee, wat nu zwart op wit staat: ZIJ wisten zelf wat ze verkeerd deden en ze deden het toch! Ze zetten er juist zwaarder op in.

Doubling-down, kent u die uitdrukking? Komt uit het poker: als je hebt ingezet op een bepaalde hand en je wil je tegenstanders ervan overtuigen dat dat echt geen bluf was, dan verdubbel je de inzet. In de hoop dat ze geloven dat je onverslaanbaar bent en zullen passen. Doen ze dat niet (‘call your bluff’) dan val je door de mand.

Om je gezicht te redden kun je bezig blijven met dat doubling-down uit face saving overwegingen. Die indruk wekte het OMT in de coronacrisis en Marion Koopmans nu op X als het om de lableak gaat. Andere opties heeft ze ook niet.
Als je je met je bluf eenmaal in een onmogelijke positie hebt gemanoeuvreerd, zit er weinig anders op dan tot in het beklaagdenbankje aan toe volhouden dat je van goede wil was en naar jouw idee altijd de waarheid hebt verteld. Pas dan kun je, om respect voor de rechtbank te tonen, spijt betuigen dat je het kennelijk mis had.

Er zijn geen redenen om te veronderstellen dat het in Nederland veel anders is gegaan, daarvoor waren zowel de resultaten als de zwijgcultuur te uniform. Wie claimt dat het er in het OMT heel anders aan toe ging, kan vast wel even de notulen laten zien of de tapes laten horen.

“RKI moet niet communiceren dat gevaccineerde mensen geen drager zijn, want binnenkort zullen veel mensen gevaccineerde dragers kennen.”

Dan rijst de vraag: wisten ze het echt allemaal? Of alleen enkele bepalende kernfiguren met een grote mond? De meeste medische beleidsmakers wisten het inderdaad, dat blijkt uit die notulen. Ervanuit gaand dat ze zich bij thuiskomst niet weer door NRC en NPO lieten overtuigen dat het toch anders zat.

Wat schrijft Aya zelf?

Aya Velâsquez is de journaliste aan wie de documenten werden gelekt door een gewetensbezwaarde (ex-)medewerk(st)er van het Robert Koch Institute. Zij haalt heel netjes al enkele eerste kernfeiten uit de enorme stapel documenten. Zij laat het aan de lezer over om daar een oordeel over te vellen. Het mijne zet ik cursief achter elk punt.

Wat Aya Velâsquez erover schrijft op haar Substack, in het kort:

---

Het is dag 10 na het lek van de notulen van het crisisteam van het Robert Koch Institute. De publicatie heeft veel reacties uitgelokt: sommigen betwijfelden de echtheid, anderen vielen ons persoonlijk aan op de persconferentie. Wat onderbelicht bleef, is de goed onderbouwde inhoud van de notulen. Met duizenden pagina’s aan materiaal is het onmogelijk alles in korte tijd te lezen. Ik heb me gericht op de periode mei tot december 2021, omdat deze periode pas met dit lek bekend werd. Hieronder vat ik de belangrijkste passages en conclusies samen. Wordt vervolgd.

• Sociaal-Maatschappelijke Impact:
  De maatregelen en communicatie van het RKI hadden aanzienlijke sociaal-maatschappelijke gevolgen. Het instituut erkende dat bepaalde bevolkingsgroepen zwaar werden getroffen door de maatregelen, maar koos er toch voor om deze voort te zetten. Dit resulteerde in een spanningsveld tussen publieke gezondheid en individuele vrijheden.
  [AT: kortom, grondrechten werden niet gerespecteerd, ook niet door de Tweede Kamer. Hebben we een systemisch probleem?]
• Effectiviteit van Vaccins:
  Uit de RKI-bestanden blijkt dat het RKI zich al vroeg bewust was van het feit dat vaccins enigszins beschermden tegen infectie en niet tegen transmissie van het virus. Bovendien waren er zorgen over ernstige bijwerkingen, maar deze informatie werd vaak geminimaliseerd in publieke communicatie om de vaccinatiecampagne niet te schaden.
  [AT: “vaak geminimaliseerd” doet geen recht aan de werkelijkheid: integere artsen met het correcte verhaal werden vervolgd, critici werden in hechtenis genomen, de rechtbank werkt mee aan dit onrecht.]
• Boostershots en Vaccinaties:
  De documenten laten zien dat de drang naar boostershots voornamelijk werd gedreven door farmaceutische bedrijven zoals Pfizer en politieke druk, in plaats van puur wetenschappelijke aanbevelingen. Het RKI speelde hierin een ondersteunende rol en promootte deze maatregelen actief, ondanks genoemde interne twijfels over de effectiviteit en noodzaak ervan.
  [AT: Dit roept vragen op over corruptie in de wetenschap, niet alleen bij het RKI.]
• Drang/dwang/verplichtingen m.b.t. vaccinaties en testen:
  Het RKI ondersteunde sterke vaccinatie- en testverplichtingen. De interne communicatie binnen het instituut toont aan dat men zich bewust was van psychologische en sociale gevolgen van deze verplichtingen voor de bevolking. Ondanks deze kennis werden de maatregelen versterkt, met de nadruk op het controleren en indammen van de pandemie.
  [AT: Iedereen had deze kennis. De waakhonden van de democratie, de media, hadden hier onmiddellijk op aan moeten slaan. Dat zij te vuur en te zwaard de burger in de hoek bleven drijven, roept vragen op over onafhankelijkheid van de media en corruptie/belangenverstrengeling van journalisten.]
• 2G-Regelgeving:
  De 2G-regels (toegang alleen voor gevaccineerde en genezen personen) werden voornamelijk ingevoerd voor zelfbescherming en hadden geen impact op de bescherming van anderen, wat oorspronkelijk wel werd voorgespiegeld. Het RKI wist ook dit. Dit werd niet prominent gecommuniceerd, wat leidde tot misverstanden en frustraties.
  [AT: deze begrijp ik eerlijk gezegd nog steeds niet. Er wordt onderscheid gemaakt tussen “Selbstschutz” en “Fremdschutz”: resp. zelfbescherming en voorkomen van verspreiding door het besmetten van anderen. Maar als 2G zelfbescherming biedt aan ontvankelijken, hoe kan het dan niet werken tegen verspreiding door de ‘shedder’ die die ontvankelijken dankzij 2G niet heeft besmet? Dat kan niet. Het lijkt erop dat ook die ‘zelfbescherming’ hooggeleerde onzin was.]

Conclusie:

De documenten uit de RKI-bestanden onthullen een complex beeld van de besluitvorming tijdens de pandemie. Ze benadrukken de invloed van externe druk, zoals van farmaceutische bedrijven en politieke agenda’s, op gezondheidsmaatregelen. Bovendien tonen ze de interne worstelingen en afwegingen van het RKI in het balanceren van wetenschappelijke kennis met publieke communicatie en beleidsvoering. De onthullingen vragen om een kritische reflectie op de aanpak van de pandemie en de lessen die hieruit getrokken kunnen worden voor toekomstig gezondheidsbeleid.

Anton Theunissen – virusvaria.nl