Wederom een nieuw rapport uit de serie "disfunctioneren van de overheid". Met slachtoffers die vermalen werden onder de molens van systemen, die zichzelf niet corrigeerden. Dat maakt je nog somberder over een politiek systeem dat inmiddels erin slaagde in de afgelopen drie jaar de helft van de tijd een demissionaire regering te hebben.
Lees volledig artikel: Blind voor mens en recht in het kwadraat
Blind voor mens en recht in het kwadraat
Weer een rapport
Het nieuwste rapport uit de serie “disfunctioneren van de overheid”, dit keer van de Parlementaire Enquêtecommissie Fraudebeleid, maakt weer zichtbaar de keten van falen van openbare instanties die mensen heeft vermorzeld. Alle openbare schakels – het parlement, de uitvoeringsinstanties, en de rechtelijke macht – zitten gevangen in hun eigen systeem. De mensen zijn daar ondergeschikt aan. Regels zijn belangrijker dan mensen. Kleine onbewuste foutjes in relatie tot de formatie, kunnen leiden tot enorme gevolgen. En dat gebeurt jarenlang zonder dat ergens in die openbare schakels alarmbellen afgaan. Al in 2009 was duidelijk dat het mis aan het gaan was en pas tien jaar later kwam het, door enkele politici en journalisten en – zeker ook – burgers en enkele betrokken juristen, echt aan de oppervlakte.
Er kwamen weer veel schrijnende verhalen langs. Van mensen die een halve dag kinderopvangtoeslag verkeerd hadden opgegeven met als gevolg dat ze nu €170.000 schuld hebben en hun kinderen al negen jaar uit huis zijn geplaatst. En niemand, die vanuit de overheid betrokken was bij de vervolging van die mensen, trok aan de noodrem. Iedereen bleef meedoen onder het motto “regels zijn regels”. Zich verbergend achter het systeem en/of de autoriteiten.
Patroon
Helaas zijn op veel terreinen vergelijkbare patronen vast te stellen. Besluitvorming, die gebaseerd is op theorie/modellen, die weinig tot niets met de werkelijkheid te maken hebben. Waarbij geen gebruik wordt gemaakt van de ervaring op de werkvloer en de input van – terzake deskundige – burgers. De bureaucratie wordt volledig ingericht op die theorie, tegengeluiden worden genegeerd of tot zwijgen gebracht.
Het is het patroon dat je ziet in de enorme bureaucratie rondom de zorg. Jarenlang wordt het geagendeerd, maar oplossingen worden niet geboden. We zagen het ook tijdens de Coronaperiode. Maatregelen met enorme implicaties werden genomen en door alle betrokkenen zonder veel aarzeling uitgevoerd. Ook als ze aantoonbaar geen enkel positief effect hadden, maar correcties – ook niet vanuit de rechterlijke macht – vonden niet plaats. En ook de media lieten het daarbij afweten.
Van de vele dieptepunten was/is de laatste lockdown van december 2021 wel het meest illustratief. Niet alleen toen was het al klinkklare onzin dat die werd ingevoerd, maar sindsdien is men (overheid, media of OVV) er niet eens op teruggekomen.
Nog steeds in de steek gelaten
Waarom ik vind dat er ook na dit rapport van de Parlementaire Enquêtecommissie vooral krokodillentranen worden geplengd, is hoe men bezig was/is met het corrigeren van de problemen van de slachtoffers van het falen van de overheidssystemen. Bij de slachtoffers, die gisteren (weer) werden geïnterviewd met dramatische verhalen, hoorde je amper iets over een schuldbewuste overheid, die er alles aan doet om het onrecht te corrigeren. Het is hetzelfde beeld dat oprijst als rondom het eerste rapport van de toeslagenaffaire of degenen die schade hebben ervaren rondom de aardbevingen in Groningen. Dezelfde bureaucratie die ze de put in heeft geschopt zorgt ervoor dat het weer uit die put komen maar heel langzaam gebeurt.
Kabinetsformatie
Kortom: er zijn grote systematische problemen in ons stelsel in Nederland, waardoor de menselijke maat vergeten wordt, en ook na signalering van die problemen een echte oplossing ver te zoeken is. Op individueel niveau zijn mensen goedwillend en doorgaans capabel, maar het systeem lijkt dit alles af te knellen en tot suboptimale of ergere resultaten te leiden.
Mede daarom kijk ik eigenlijk met afgrijzen naar wat in Den Haag nu gebeurt rondom de formatie. Nadat we in 2021 10 maanden hebben moeten wachten op het aantreden van een nieuw kabinet, dat vervolgens 18 maanden zat, hebben we nu al bijna 8 maanden een demissionair kabinet. Besef dat in meer dan de helft van de tijd sinds januari 2021, toen Rutte 3 aftrad, we een demissionair kabinet hebben gehad.
Duidelijke verkiezingsuitslag
Of je het nu fijn vindt of niet, er kwam in november jl. een duidelijke verkiezingsuitslag. Kiezers van de vier partijen, die nu samen een ruime meerderheid in de kamer hebben, wilden dat deze vier partijen samen een regering vormden. Maar zelfs met deze duidelijke opdracht zijn we nu al weer ruim 3 maanden na de verkiezingen nog ver verwijderd van een regering.
Als men in Den Haag met deze input niet eens in staat is een stevige regering te vormen, wat kan je dan verwachten van de slagvaardigheid van die regering om de problemen aan te pakken, die in zo’n ruime mate er zijn? En waarvoor we dat laatste rapport niet echt nodig hadden om ons daarvan bewust te zijn. Het vertrouwen van de burgers neemt verder af plus de problemen blijven liggen. Een steeds somberder vooruitzicht, waar dit rapport slechts een kleine schakel in is.
U heeft zojuist gelezen: Blind voor mens en recht in het kwadraat
Volg Maurice de Hond op X | Facebook | LinkedIn | YouTube
Deze website opereert dankzij de financiële steun van de bezoekers en kent geen paywall of adverteerder. Klik hier als u een (kleine) donatie wilt geven. Onze dank is groot.
