De wetenschap moet niet vertrouwd worden!

Leestijd: 16 minuten

De wetenschap moet niet vertrouwd worden!

Ze moet onderzocht, besproken, ter discussie gesteld en getest worden.

(origineel artikel).

Wat is wetenschap

Wetenschap is waarschijnlijk niet wat je denkt dat het is, en dat is oké.

Zoals we nog steeds van onze ouders kunnen houden als we ze niet meer zien als onfeilbare God-achtige “volwassenen” en hun volledige menselijkheid leren kennen, zo zien we wetenschap als een rommelig proces en houden we er nog steeds van als mooi en in staat om onze samenleving te revolutioneren.

De meeste mensen leren op school over wetenschap als een verzameling feiten over het universum. Hitte doet vloeistoffen koken en in gassen veranderen. Elektrische stromen kunnen langs een koperdraad bewegen. DNA codeert de informatie die levende organismen maakt tot wat ze zijn.

Hoewel veel van die feiten waar zijn (of beter gezegd, er is nog geen bewijs dat aanleiding geeft om eraan te twijfelen), is het misleidend om wetenschap te zien als een encyclopedie, het belet het publiek om in contact te komen met de frontlinies van de wetenschap, en belemmert daardoor het vermogen van de wetenschap om het publiek te informeren in een tijd van crisis zoals de COVID-19 pandemie.

Worstfabriek

Wetenschap is allesbehalve constant en monolithisch. Tijdens de COVID-19 pandemie keek het publiek in de worstfabriek van de moderne wetenschap en kotste. Werkten maskers of niet? Waren schoolsluitingen effectief om levens te redden of niet? Boden vaccins een langdurige bescherming tegen besmetting? Ontstond SARS-CoV-2 in een laboratorium? Wat de ene dag aan het publiek werd verkocht als De Wetenschap werd de volgende dag verkeerde informatie, en omgekeerd.

Veel leden van het publiek zijn begrijpelijkerwijs in het beste geval gedesoriënteerd, in het slechtste geval verontwaardigd. Het “wantrouwen” in de wetenschap schoot omhoog onder conservatieven en het “vertrouwen” in de wetenschap steeg onder liberalen. Door de wetenschap voor te stellen als een monolithisch geloofssysteem, een compendium van feiten die vertrouwd moeten worden en niet in twijfel mogen worden getrokken, creëerden we een interface tussen wetenschap en beleid die opkomende wetenschap als verkeerde informatie bestempelde en het publiek misleidde over de aard van de wetenschap zelf, waarbij we bijna een partijdige reactie garandeerden door publieke deelname aan en betrokkenheid bij het wetenschappelijke proces te verbieden.

De waarheid is gemakkelijk te zeggen: wetenschappers die in de frontlinie van de wetenschap werken hebben verschillende opvattingen. Wij zijn het er niet mee eens. We lezen sommige papers en zeggen “cool! Ik wil dit idee naar het volgende niveau brengen”. We lezen andere papers, zeggen “dit is rotzooi!!!” en overwegen of het de tijd en moeite waard is om de redenen voor onze afkeer te publiceren. Als duizenden mensen in een bepaald deelgebied van de wetenschap papers lezen, het eens zijn met sommige en oneens met andere, sommige resultaten repliceren en andere weerleggen, wordt de collectieve kennis langzaam teruggebracht tot een reeks reproduceerbare experimenten en theorieën die nog moeten worden weerlegd. De lange boog van de wetenschap buigt naar de waarheid, maar alleen als we de integriteit bewaren van het proces waarmee we het oneens zijn en bewijzen bespreken.

“Volg de wetenschap”

Tijdens COVID-19 werd veel moeite gedaan om mensen aan te moedigen “de wetenschap te volgen”. De mantra “volg de wetenschap” werd in het publieke debat vaak als wapen gebruikt om te suggereren dat “de wetenschap” inhield dat het beleid van de ene partij “juist” was en dat dat van de andere partij “verkeerd” was. In werkelijkheid lazen wetenschappers tijdens de pandemie de literatuur, beoordeelden zij elk artikel anders en deden zij aan wetenschap door hun volgende werk te plannen en te publiceren.

Degene die “Volg de wetenschap” heeft bedacht, heeft het publiek ernstig tekort gedaan, en we geven de wetenschap nog meer een verkeerd beeld door te vragen of mensen de wetenschap al dan niet “vertrouwen”. Wetenschap is geen geloofssysteem, dus is het niet iets om te vertrouwen. Wetenschap is een sociaal proces waaraan iedereen kan deelnemen, het is een gesprek met bewijzen die kunnen worden onderzocht, besproken, in twijfel getrokken en getest. Wetenschap is niet beperkt tot Ivoren Torens en mensen met doctoraten. Iedereen, hoe anoniem of raar hij ook is (in onze idiosyncratische opvattingen over “raar”), kan een artikel onderzoeken, vraagtekens zetten bij sommige resultaten, erover discussiëren en onze perspectieven veranderen. Althans, zo zou het moeten zijn.

Een persoonlijk voorbeeld van open, publieke participatie in de wetenschap deed zich voor in een deel van mijn eigen werk tijdens de COVID-19 pandemie. In april 2020 vermoedden Justin Silverman, Nathaniel Hupert en ik dat bevestigde Amerikaanse COVID-gevallen de ware omvang van de pandemie onderschatten. We telden het aantal patiënten dat in maart van voorgaande jaren medische zorgverleners bezocht met influenza-achtige ziekte (ILI) en vergeleken dat met het aantal patiënten met ILI in maart 2020. We vonden een significant hoger aantal patiënten met griepachtige symptomen in maart 2020 dan voorgaande jaren.

ILI-patiënten

We combineerden het aantal ILI-patiënten per aanbieder met het aantal aanbieders in elke staat om een schatting te maken van het aantal ILI-patiënten in elke staat. We schatten dat in maart 2020 meer dan 20 miljoen mensen in de VS besmet kunnen zijn geraakt. Meer infecties, met hetzelfde aantal sterfgevallen, betekende een lagere kans om te sterven als gevolg van een infectie – dit potentieel goede nieuws zou de manier waarop wij de komende COVID-19-pieken in de VS voorspelden drastisch kunnen veranderen. Er zouden nog steeds mensen sterven, maar misschien zouden medische systemen en de samenleving niet instorten in staten als South Dakota of Florida, waar managers niet hebben gekozen voor een beheersingsbeleid.

We deelden onze preprint op Twitter, hij werd opgepikt door datavisualisatie-experts van The Economist, en van de ene op de andere dag explodeerden onze meldingen. Tienduizenden mensen lazen onze samenvatting, en het zou gemakkelijker zijn geweest om uit een vuurslang te drinken dan om die chaos op die schaal te begrijpen. In april 2020 werd zeggen dat COVID misschien niet zo slecht is als eerdere schattingen (bv. >1% dodelijke infecties) door veel wetenschappers gezien als gelijkwaardig aan zeggen “COVID is een hoax”, maar voor mij, als statisticus, was het belangrijk om schattingen te delen en ze niet te verdraaien op basis van wie wat heeft gezegd.

Gevaarlijk

Veel wetenschappers klampten weinig constructief aan en zeiden dat ons artikel onzin was, niet om een echte reden, maar eerder omdat ze dachten dat het “gevaarlijk” was of het volksgezondheidsbeleid verstoorde (meer bepaald het volksgezondheidsbeleid waaraan zij de voorkeur gaven – dat is niet echt een wetenschappelijk oordeel). We keken uit naar kritiek, en vonden alleen critici, totdat plotseling iemand met de naam Seth Stevens-Davidowitz zich meldde met een commentaar diep in een wirwar van onderwerpen. Seth’s commentaar was goed.

Seth was niet iemand die we kenden, noch presenteerde hij zich als epidemioloog, noch waren we ons bewust van een mooie stamboom. Seth wees er echter op dat onze aanpak voor het schalen van ILI-patiënten per zorgverlener naar staatsniveau, wanneer toegepast op het hele land, impliceerde dat veel meer patiënten het ziekenhuis bezochten in de VS in een jaar dan andere betrouwbare metingen suggereren. Onze resultaten impliceerden te veel patiënten, en we moesten dit in overeenstemming brengen. Technisch gezien “hoefden” we dit niet te herstellen – misschien hadden we langs de peer reviewers kunnen komen, aangezien Seth’s commentaar niet viraal ging, maar we geloofden dat Seth gelijk had en wij ongelijk, dus voelden we een ethische verplichting om ons werk te corrigeren in het licht van Seth’s goede punt.

We negeerden Seth niet en zeiden niet dat hij niet gekwalificeerd was, we blokkeerden Seth niet op Twitter en beweerden niet dat wij de experts waren. In feite hoefde Seth niet eens Seth Stevens-Davidowitz te zijn om de juistheid van zijn punt te horen – als een account met de naam RoboCat1984 hetzelfde punt had gemaakt, zouden we het toch gehoord hebben, omdat het een goed punt was. Als wetenschappers wilden mijn collega’s en ik graag een open geest houden.

Uiteindelijk waren we het eens met Seth.

We realiseerden ons dat de aanbieders die gegevens aan de CDC gaven, meestal grote medische aanbieders waren, dus pasten we onze methode aan om de ILI-bezoeken op te schalen naar het niveau van de staat op een manier die inhield dat ons totaal aantal patiënten in de VS gelijk was aan het totaal aantal patiënten in de VS geschat door andere, meer betrouwbare methoden. Ons uiteindelijke document schatte dat meer dan 8 miljoen mensen besmet waren – nog steeds veel meer dan de 100.000 gevallen van toen.

Sommige wetenschappers haatten ons nog steeds. Sommigen zeiden dat onze “flip-flopping” liet zien hoe slecht we waren in de wetenschap, of dat we oneerlijk waren & Donald Trump probeerden te steunen. Voor mij was dat een gewone dag in de wetenschap. We deden ons best en bleven nederig, waarbij we de feedback van slimme rando’s op Twitter, die goede punten maakten, incorporeerden.

Origine van Covid-19

Ik bleef betrokken bij de COVID-19 prognoses tot en met BA.5, met nog veel meer verhalen die ik u zou kunnen vertellen, maar er is een belangrijker verhaal om me vandaag op te richten. Na het voorspellen van de medische vraag keerde ik terug naar mijn pre-COVID roots van pathogen spillover om de oorsprong van SARS-CoV-2 te bestuderen. Omdat ik me nogal voldaan voelde in de gevechten over COVID-uitbraakvoorspellingen, zoals koning Richard die terugkeerde van de kruistochten, verwachtte ik rustige lectuur bij het vuur in mijn kasteel.

Ik las de literatuur die beweerde dat een laboratorium oorsprong van SARS-CoV-2 “onmogelijk” of “onaannemelijk” of “onwaarschijnlijk” is, dat de furin splitsingsplaats insertie “onlogisch” is, dat het bewijs voor een zoönotische oorsprong “afdoend” was, en meer. Hoewel ik aanvankelijk geloofde in een zoönotische oorsprong, vond ik al dat werk onzin.

Ondeugdelijk

Neem bijvoorbeeld Worobey et al.’s analyse van de eerste gegevens van gevallen die beweren “afdoend” bewijs te hebben gevonden dat SARS-CoV-2 zijn oorsprong vindt op de natte markt. Het artikel lag volledig binnen mijn competentiegebied, en ik vond de conclusies ervan onmiddellijk ondeugdelijk. Ik geloof, zoals vele anderen al hebben uiteengezet, dat de ruimtelijke locaties van vroege gevallen de oorsprong van een uitbraak niet kunnen bepalen omdat:

(1) de ruimtelijke vertekeningen in de manier waarop we vroege gevallen verzamelen onmogelijk te corrigeren zijn zonder transparante achtergrondbewakingssystemen die we in Wuhan niet hebben
(2) de gegevens die Worobey at al.
(3) de ruimtelijke afvlakking van de omgevingstests geeft een verkeerd beeld van de relevante granulariteit, zoals oppervlakken onder dierenhandelaars die even waarschijnlijk positief testen als oppervlakken onder groentehandelaars,
(4) Gao et al. testten dieren op de natte markt en geen enkel dier testte positief,
(5) we kunnen er niet blindelings op vertrouwen dat de Chinese regering nauwkeurige, onbevooroordeelde gegevens verstrekt, aangezien onbevooroordeelde gegevens in een laboratorium hun schuld aan de pandemie zouden onthullen, en nog meer redenen.

Ondanks Twitter threads die deze bezwaren belichten, gepubliceerde papers & vele pre-prints, hebben de auteurs geen van deze redenen aangepakt, noch hebben ze hun taal en overmoed getemperd. In plaats daarvan blijft Worobey zelf zijn werk verspreiden zonder beperkingen te erkennen of de bezwaren van vele wetenschappers zoals ikzelf te vertegenwoordigen.

Seth zou zeker genegeerd worden door deze crew, hoe goed zijn punt ook was.

Geen vertrouwen

Ik heb de andere preprint van deze groep gelezen – Pekar et al. – en ook dat artikel viel binnen mijn stuurhut. Ook dat artikel heeft zulke ernstige methodologische beperkingen dat ik geen enkel vertrouwen heb in de conclusies. Je kunt de oorsprong van een virus niet afleiden uit de structuur van de evolutieboom van het virus, zeker niet met de modellen die zij gebruikten om te modelleren hoe virale evolutiebomen groeien in vroege uitbraken, en er zijn zelfs sterke aanwijzingen dat de empirische premisse – hun boom zelf – fout was.

Ik schreef de auteurs een privé e-mail waarin ik mijn bezorgdheid uitte, maar ze schreven nooit terug. Dus twitterde ik erover en uiteindelijk schreven collega’s en ik een artikel met onze redenering. We deelden het artikel op Twitter, en de auteurs vielen ons aan door te zeggen dat we niet “de experts” waren. Velen blokkeerden me en er was hilarisch gepraat in overvloed. Met mijn King Richard pantser van jaren in het COVID oorlogsgebied, kaatsten deze tweets van me af als kogels van superman.

Gewoon een normale dag in de wetenschap

In mijn wetenschappelijk onderzoek naar de oorsprongsvraag, las ik zorgvuldige beoordelingen van de andere theorie over een laboratorium oorsprong. De beoordelingen van de laboratoriumoorsprong kwamen voornamelijk van anonieme accounts die vreesden voor racistische samenzweringstheoretici uitgemaakt te worden door accounts met veel volgers en blauwe markeringen die deze kwestie op Twitter controleren (waaronder enkele die samenwerken met fact-checkers om beweringen over de laboratoriumoorsprong “desinformatie” te noemen!)

Onder de anonieme accounts was ook een handvol dappere, buitengewoon briljante niet-anonieme mensen met obscure institutionele affiliaties en die, zo lijkt het, nog moeten worden gevonden door de wereld. Diamanten van wetenschappelijk menselijk kapitaal in het ruwe. Sommige mogelijkheden van laboratoriumoorsprong waren ongegrond of onzinnig, maar het is mijn taak als wetenschapper om het signaal in de ruis te vinden en het bekend te maken.

Dus bestudeerde ik het bewijs dat SARS-CoV-2 uit een lab kwam en de vele scenario’s die overwogen werden voor een onderzoeksgerelateerde oorsprong.

Gebrek aan bewijs

Ik zag een groot gebrek aan zoönotisch bewijs dat gemakkelijk te verkrijgen is, bewijs dat een laboratorium oorsprong zou verwerpen, bewijs dat we zelfs zochten maar niet konden vinden. Technisch gezien weten we nog steeds niet dat er geen aliens op de maan of zelfs hier op aarde zijn, maar we hebben naar ze gezocht met methoden die ze zouden moeten kunnen vinden als ze er zijn, en we hebben ze niet gevonden, dus zijn ze waarschijnlijk noch hier, noch op de maan. Hetzelfde geldt voor het ontbrekende zoönotische bewijs.

Naast het ontbrekende zoönotische bewijs, vond ik het bewijs dat wijst op een laboratorium oorsprong zeer overtuigend. Het meest overtuigend was de constellatie van bewijs rond de DEFUSE subsidie die voorstelde een voor mensen geoptimaliseerde furin splitsingsplaats in een SARS-CoV besmettelijke kloon in Wuhan in te bouwen. Wetenschappers die geloven dat SARS-CoV-2 uit een lab kwam, wezen erop dat, precies zoals DEFUSE in 2018 voorstelde, SARS-CoV-2 in Wuhan opdook met een voor mensen geoptimaliseerde furin splitsingsplaats.

Hoe groot is de kans daarop?

Vrij laag, zo blijkt. Als we de DEFUSE-subsidie in januari 2020 in handen hadden, toen het eerste SARS-CoV-2 genoom uit Wuhan werd vrijgegeven, konden we onmiddellijk het FCS en zijn voor de mens geoptimaliseerde codon zien. De kans op een dergelijk voor mensen geoptimaliseerd FCS in een SARS-CoV in Wuhan alleen (d.w.z. zonder het deel van de besmettelijke kloon) is ongeveer 1 op 30 miljoen.

De puzzel was echter niet compleet. Aanvullend bewijs zou dat getal kunnen veranderen.

Was er enig bewijs dat SARS-COV-2 een besmettelijke kloon was? Op zoek naar antwoorden op deze vraag, stuitte ik op tweets van Valentin Bruttel en Tony VanDongen, twee internet rando’s van wie ik nog nooit gehoord had, maar deze twee willekeurige mensen waren blijkbaar zeer intelligent en maakten werkelijk briljante opmerkingen. Valentin’s Avatar zag eruit alsof het de voorkant van een heavy metal album kon zijn, en Tony’s anoniem ogende avatar van zijn oog en een deel van een masker zou de harten van mindere mannen angst inboezemen. Maar Valentin en Tony waren vriendelijk en zeiden slimme dingen, dus luisterde ik.

Vingerafdruk

Ze merkten op dat besmettelijke klonen gewoonlijk worden samengesteld met een bekende methode genaamd “type II directionele assemblage”, en ze zagen visueel dat SARS-CoV-2 de vingerafdruk van die exacte methode lijkt te hebben. Ik nam contact op met Valentin + Tony en we werkten samen om dit bewijs om te zetten in een artikel, waarbij zij geweldige bio-ingenieurs waren en ik hielp bij het kwantificeren van de kans dat zo’n sterk bewijs van infectieuze klonering in een wild coronavirus werd gezien.

We schreven onze analyse in een artikel, ik schreef een pop-artikel over wat we vonden, en we probeerden voorzichtig te formuleren dat de restrictiekaart van SARS-CoV-2 “consistent is met” een besmettelijke kloon. Taal is belangrijk in de wetenschap – we hebben niet gezegd dat SARS-CoV-2 een besmettelijke kloon “is”, noch dat het een natuurlijke oorsprong “ontkracht”, maar het suggereert wel een theorie dat SARS-CoV-2 een synthetische oorsprong heeft, een theorie die we aanmoedigen om te testen, en we geloven dat SARS-CoV-2 een omgekeerde genetica is, of in feite een IKEA-virus (natuurlijk of niet).

The Economist pikte het verhaal op, en de hele wereld barstte opnieuw in strijd uit. Het artikel in The Economist en The Telegraph documenteren prachtig de intensiteit van het wetenschappelijk discours over dit onderwerp. Het taalgebruik was kleurrijk, om het voorzichtig uit te drukken. Naar beste vermogen hebben we vriendelijk gereageerd op het nogal vijandige discours door duidelijk te maken wie we zijn en wat onze bedoelingen zijn. We luisterden door de rancune heen, zoals ik al eerder had gedaan om Seth’s inzicht in het ILI-paper te vinden, en we vonden dat deze wereldwijde discussie een aantal geldige punten voor toekomstig onderzoek aan het licht bracht.

We erkennen de wetenschappers die deze goede punten naar voren brachten, maar we vonden ook dat deze punten onze resultaten niet ondermijnen, omdat ze aanvullende hypotheses bieden voor alternatieve verklaringen en toekomstig onderzoek. De wetenschap gaat door! Na het drinken van de vuurslang van ruwe retoriek en het vinden van enkele naalden van inzicht in de hooiberg van haat, debriefden wij over deze wereldwijde betrokkenheid in een verklaring dat wij geloven dat onze synthetische oorsprongstheorie van SARS-CoV-2 nog steeds overeind staat.

Een nieuwe dag in de wetenschap

Als iemand die de spillover pre-COVID bestudeerde en voorspelde, heeft mijn wetenschappelijke reis mij ertoe gebracht te geloven dat SARS-CoV-2 hoogstwaarschijnlijk in een laboratorium is ontstaan, en het belangrijkste bewijsstuk dat de rest van het bewijsmateriaal dat een laboratoriumoorsprong suggereert in context plaatst, is de DEFUSE-subsidie. Als je de genomische en geografische kenmerken van een SARS-CoV pandemie zou voorspellen met behulp van pre-COVID methoden, schat ik de kans op het ontstaan van een SARS-CoV in Wuhan op ruwweg 1 op 56 miljard met zo’n voor de mens geoptimaliseerde furin splitsingsplaats en type II restrictiekaart met zo’n sterke gelijkenis met een besmettelijke kloon.

Als je de genomische en geografische kenmerken van een lablek zou voorspellen van iemand die het werk in het kader van de DEFUSE-subsidie uitvoert, zou het virus in Wuhan opduiken en er precies uitzien als SARS-CoV-2 in al deze opzichten waarin SARS-CoV-2 abnormaal is onder de natuurlijke coronavirussen. Het gewicht van dit bewijs is overweldigend. Ik heb in mijn tijd in de wetenschap veel argumenten en onopgeloste problemen gezien, maar ik heb nog nooit zo’n sterk bewijs zo achteloos van tafel zien gaan als de voorstanders van een zoönotische oorsprong doen wanneer zij zeggen dat “al het bewijs” wijst op een zoönotische oorsprong en dat “geen bewijs” bestaat voor een oorsprong in het laboratorium.

Wetenschap moet in het algemeen niet worden vertrouwd, maar we moeten vooral zorgvuldig zijn in het erkennen van wetenschap als verdacht wanneer het gaat om de mogelijkheid dat wetenschappers, financiers van gezondheidswetenschappen en managers die toezicht houden op de wetenschap in laboratoria in Wuhan, een rol hebben gespeeld in het doden van 18 miljoen mensen. Een dergelijk onderzoek is rijk aan belangenconflicten en reputatierisico’s, aangezien er voorafgaand aan een door de wetenschap veroorzaakt ongeval vele groepen wetenschappers zijn die een rol hebben gespeeld bij het aanmoedigen, uitvoeren, financieren en/of toezien op het onderzoek dat schade heeft veroorzaakt.

Enorm bewijsmateriaal

Toch blijven de voorstanders van een zoönotische oorsprong, ondanks de enorme hoeveelheid bewijsmateriaal waardoor een spillover-wetenschapper zoals ik geloof dat SARS-CoV-2 niet oversloeg, hun toegang tot de media gebruiken om hun artikelen uit te zenden zonder enige tijd of eerlijke aandacht te besteden aan bezwaren tegen hun artikelen. In plaats van zich met het publiek in te laten, blokkeren zij elke wetenschapper, laat staan lid van het publiek, die het niet met hen eens is. Zij beweren dat alleen zij de deskundigen zijn, en als iemand bezwaar maakt, praten ze gewoon harder tegen meer media en meer volgelingen.

Ze geven het bewijs van de zaak in grote mate verkeerd weer in veel gelezen bladen als de Washington Post en de LA Times, waardoor het raakvlak tussen wetenschap en samenleving wordt verbroken, zowel de wetenschap als een collectief proces met veelvuldige meningen verkeerd wordt voorgesteld, en de feiten van de zaak herhaaldelijk op een betrouwbaar bevooroordeelde manier verkeerd worden weergegeven tijdens lopende onderzoeken van het Congres. De auteurs beweren herhaaldelijk dat ze “al het bewijs” samenvatten, maar nergens bespreken ze de ernstige, wiskundig aantoonbare beperkingen van hun werk, de bezwaren van andere wetenschappers die ze hebben geblokkeerd, of de vele bewijzen die wijzen op een laboratoriumoorsprong.

Nergens in “al het bewijsmateriaal” vermelden zij DEFUSE of de vele kenmerken van SARS-CoV-2 die schokkend overeenkomen met DEFUSE.

Toch willen ze dat het publiek hen vertrouwt en hun wetenschap volgt.

Doofpot

Voor mij is de bekendmaking door deze wetenschappers van hun gebrekkige werk en hun opzettelijke (of onwetende? wat is erger?) bevooroordeelde uitsluiting of verkeerde voorstelling van het bewijs van een laboratoriumoorsprong een van de ergste schendingen van de onderzoeksethiek in de menselijke geschiedenis die ik ken, na het creëren van het virus zelf. Er is de misdaad, en er is de doofpot waarbij media-graaiende wetenschappers die de feiten verkeerd voorstellen, samenwerken met de onderzoekers die het werk aan CoV’s in Wuhan uitvoerden en weigeren hun laboratoriumnotities of databases te delen.

Deze wetenschappers werpen zich op als autoriteiten en vegen geloofwaardige bezwaren tegen hun werk van tafel, ongeacht wie ze naar voren brengt. In het midden van onderzoeken van het Congres naar de oorsprong van SARS-CoV-2 schrijven deze wetenschappers opiniestukken die het publiek en managers misleiden over de waarschijnlijke onderzoeksgerelateerde oorzaak van meer dan 18 miljoen doden wereldwijd, waarbij ze hun expertise gebruiken om een historische waarheid te verdoezelen en de onderzoeken te belemmeren die we nodig hebben om onze wereld veilig te maken voor gevaarlijk onderzoek.

Mijn wetenschappelijke reis naar de oorsprong van SARS-CoV-2 heeft mij doen geloven dat een kleine kliek wetenschappers in feite verantwoordelijk is voor het creëren van SARS-CoV-2 in een laboratorium. Zij, hun financiers, en vele wetenschappers die met hen en de financiers verbonden zijn, en vele wetenschappers die dit riskante onderzoek voorstonden, maken allemaal op betrouwbare wijze misbruik van hun status als deskundigen om de feiten verkeerd voor te stellen.

Weigeren te delen

De onderzoekers die CoVs bestuderen in Wuhan weigeren hun onderzoek te delen. Peter Dasak weigerde zijn DEFUSE-subsidie te delen of belangenconflicten toe te geven over het werken aan CoVs met laboratoria in Wuhan toen hij brieven schreef aan The Lancet waarin hij de theorieën over de oorsprong van het labo “samenzweringstheorieën” noemde. Financiers van NIH, NIAID en de Wellcome Trust hebben een artikel opgesteld, geredigeerd en gepusht, waarin op basis van overmoedige taal wordt beweerd dat theorieën over de oorsprong van laboratoria “onwaarschijnlijk” of “ongeloofwaardig” zijn.

Gisteren nog, en tijdens ons broodnodige congresonderzoek naar de oorsprong van SARS-CoV-2, voert deze kliek wetenschappers nog steeds mediacampagnes waarin wordt beweerd dat “al het bewijsmateriaal” wijst op een natuurlijke oorsprong, zonder ooit DEFUSE te noemen. De relatie tussen wetenschap en maatschappij is een delicate, en we zijn er nog steeds achter, maar er is duidelijk iets mis met dit beeld. Het is meer dan onprofessioneel en onethisch voor wetenschappers om massamediale campagnes te voeren die het bewijs van de zaak verkeerd weergeven tijdens onderzoeken van het congres naar de mogelijkheid dat de wetenschappers waarmee ze verbonden zijn een virus hebben gecreëerd dat drie keer meer mensen heeft gedood dan de Holocaust.

Beweringen dat zij deskundigen zijn die moeten worden gevolgd, geven een verkeerd beeld van de wetenschap en haar overleg (niet leiderschap) van de samenleving, en hun pogingen om onderzoeken naar hun eigen syndicaat te dwarsbomen moeten worden gezien als vergelijkbaar met oliemaatschappijen die de wetenschap over klimaatverandering vertroebelen, en tabaksbedrijven die de wetenschap over longkanker vertroebelen. Wetenschappers die hun reputatie op het spel zetten voor riskant onderzoek dat waarschijnlijk tot miljoenen doden heeft geleid, vertroebelen nu de wetenschap zelf.

Wetenschap moet niet vertrouw worden

Wetenschap moet niet vertrouwd worden. Ik zeg dit als wetenschapper. Wetenschap is altijd een rebelse daad geweest, een gevecht met de verhalen van de gevestigde orde. Richard Feynman beschreef wetenschap als “geloof in de onwetendheid van deskundigen”. Wetenschap gaat niet per se over de antwoorden, het gaat over het in twijfel trekken van de antwoorden en het proberen te weerleggen van de theorie du jour, het gaat over de langere lijn van het sociale proces waarmee we bewijsmateriaal delen en concurrerende ideeën evalueren. In tijden van crisis moet de wetenschap niet worden gevolgd – ze moet worden onderzocht, besproken, in vraag gesteld en, voor managers, opgenomen naast talloze andere factoren zoals antropologische variatie in de overtuigingen, capaciteiten en wil om te handelen van mensen.

Hoewel we op school leren over wetenschap als een encyclopedie van feiten, is de realiteit dat wetenschap een epistemologisch oorlogsgebied is met spelregels, en we passen die spelregels voortdurend aan. De spelregels moeten opnieuw worden bekeken in het licht van de vermoedelijke oorsprong van SARS-CoV-2 in het laboratorium en de acties van veel wetenschappers die een verkeerde voorstelling van zaken geven tijdens onderzoeken van de WHO en het Congres naar een mogelijk wetenschappelijk gerelateerde ramp.

Het is zeer waarschijnlijk dat wetenschappers onder ons, die naast ons in dit epistemologische oorlogsgebied hebben gevochten, in een waanzinnige haast om financiering en roem te krijgen, een virus hebben gecreëerd dat uit een laboratorium in Wuhan is gelekt en heeft geleid tot meer dan 18 miljoen doden, meer dan 60 miljoen extra mensen die te maken hebben met acute honger, meer dan 100 miljoen kinderen die in multidimensionale armoede zijn gestort, en een endemische vloek van uitbraakcycli die onze kinderen, onze kleinkinderen, en elke generatie zal besmetten zolang de hedendaagse wetenschap kan voorzien.

‘Bewijzen’

De ernst van de situatie zou al onze harten moeten doen zinken. We zouden elke dag een moment van stilte in acht moeten nemen. In plaats daarvan zien we in de massamedia wetenschappers beweren dat “alle bewijzen” wijzen op een natuurlijke oorsprong. Inderdaad, al het bewijs kan zeggen wat je wilt als je al het bewijs dat anders suggereert weglaat. Ik maak me zorgen dat deze belangenconflicten, bevooroordeelde voorstellingen van bewijs en grove onevenwichtigheden in de macht van de media het sociale proces van de wetenschap kunnen corrumperen.

We leven in een ongekende crisis. Doorheen de geschiedenis heeft de wetenschap gevochten over paradigma’s en langzaam heeft de lange boog van de wetenschap zich gebogen naar de Waarheid, maar geen enkele van die paradigmaverschuivingen had betrekking op de wetenschap zelf, en zeker niet op de mogelijkheid dat vooraanstaande wetenschappers met een ongekend bereik in de massamedia een rol speelden in een ongekende gruweldaad. Vergeleken met waartoe de wetenschap in staat is, was SARS-CoV-2 een klein juwelendoosje van Pandora in een magazijn van grotere mogelijkheden, en sommige wetenschappers misbruiken hun autoriteit en expert-status om onderzoeken te belemmeren die zouden kunnen inspireren tot beleid dat wetenschappers ervan weerhoudt andere, grotere doosjes te openen in het pakhuis van Pandora van de moderne biotechnologie.

Alsjeblieft, “vertrouw” de wetenschap niet en vertrouw wetenschappers niet blindelings, zeker niet degenen die een patroon vertonen van het verkeerd voorstellen van de volledige feiten over de oorsprong van SARS-CoV-2 (de waarheid, de *gehele* waarheid). Houd van wetenschap en wetenschappers, zelfs van degenen met wie we het oneens zijn in een glorieuze epistemologische strijd, maar vertrouw ons niet.

Open geest

Houd een open geest dat zelfs wetenschappers zoals ik fouten kunnen en zullen maken. Als iemand die door het publiek wordt gezien als “een wetenschapper” beloof ik te luisteren naar goede ideeën, waar ze ook vandaan komen, en mijn best te doen mijn denken bij te stellen in het licht van nieuw bewijsmateriaal. Ik zal mijn fouten corrigeren en erkennen wie mij heeft geholpen het licht te zien. Doe mee, stel vragen, discussieer en test de wetenschap. Alsjeblieft, stop daar niet. Voor de liefde van toekomstige generaties, beheer de wetenschap, want we hebben gefaald in het beheren van onze eigen wetenschap. Alleen door de sceptische essentie van wetenschap te democratiseren en iedereen te verwelkomen op dit epistemologische slagveld met spelregels, kunnen we leren van de fouten van COVID-19 en collectief de lange boog van de wetenschap naar de Waarheid buigen.

Alsjeblieft, laten we de interface tussen wetenschap en maatschappij verbeteren ten voordele van beiden!

U heeft zojuist gelezen: De wetenschap moet niet vertrouwd worden!

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Op deze site willen we geen paywall introduceren. Iedereen die dit wil kan al onze artikelen lezen. Welk onderwerp het ook betreft. Maar wij draaien wel op de vrijwillige bijdragen van onze bezoekers. Daarvoor is deze link beschikbaar. Hartelijk dank alvast.