Kristal in scherven

Leestijd: 4 minuten

Jelger Dees is uitvoerend kunstenaar en schrijver van de kinderfilmreeks Jelger De Goochelaar, van maatschappijkritische luisterliedjes en van eigenwijze hartenkreten.

Eén van deze hartenkreten vindt u hieronder:

Vingerwijzen

Gerard Spong, de advocaat die jarenlang ten strijde trok tegen Geert Wilders om zijn ‘minder Marokkanen’ uitspraak, heeft laatst in talkshow Op1 gepleit voor het verbannen van ongevaccineerde mensen.

Het valt me op dat steeds meer mensen die zogezegd anti discriminatie hoog in het vaandel hebben staan, dit ten aanzien van ongevaccineerden volledig laten varen.

Klaarblijkelijk zijn ook zij, zoals vele anderen, net zo ontvankelijk voor vingerwijzen en beschuldigen richting groepen.

• In hoeverre kun je één groep terecht beschuldigen van krapte in de gezondheidszorg in een overbevolkt land?
• Bovendien, wat voor druk legt een gezonde ongevaccineerde 18-jarige op de gezondheidszorg in verhouding tot een gevaccineerde 80-jarige die besmet raakt door een 76-jarige gevaccineerde vriend tijdens een bingo avond?
• Als we dan toch met belachelijke voorstellen bezig zijn, kunnen we dan niet beter alle 70 plussers verbannen naar een speciaal aan te leggen Bingo Eiland?

Dan hebben we geen krapte meer in de gezondheidszorg en zijn we ook meteen van meneer Spong af.

Recht op zorg

De minister van Volksgezondheid (CDA) bestond het te vertellen dat hij nul respect heeft voor ongevaccineerde mensen en dat zij bij ernstig ziek zijn onterecht een IC-bed bezetten. Even denken, CDA, waar staan die letters ook weer voor? Christelijk, Democratisch, Ammehoela?

Deze logica wordt exclusief op ongevaccineerden toegepast. Mensen die roken, drugs gebruiken, vet eten, alcohol drinken, met de auto tegen een boom rijden, bij het skiën tegen een berg knallen, of welke keuze er ook maar gemaakt wordt die achteraf flink nadelig uitpakt, worden niet vermanend toegesproken. En terecht! Het einde is volkomen zoek wanneer je tegen een patiënt zegt: “Ja, maar u hád toch niet hoeven skiën? Het enige wat u had hoeven doen was die lange latten in de kast te laten staan. Is dat nu zo moeilijk?” Bovendien sla je met zo’n discussie het fundament van een beschaafde samenleving tot gruis. Vrijheid, gelijkwaardigheid, recht op zorg, zelfbeschikkingsrecht… Het zal waarschijnlijk heel ouderwets zijn dat ik daar waarde aan hecht?

Ons kristallen servies in scherven

Dit land, deze tijd, doet me denken aan een prachtig gedekte tafel waar een kristallen servies op staat uitgestald. Buitengewoon kostbaar. Plots wordt het laken er onder vandaan getrokken en alles ligt aan diggelen. Een gezagsdrager staat met het laken in de hand en zegt: “Dit hebben we nodig om het virus te vangen.”

Al snel blijkt dat het virus zich niet laat vangen en in plaats van te constateren dat een tafellaken wellicht niet de oplossing is, gaat men steeds driftiger op zoek naar meer tafels om daar een laken onder vandaan te trekken. Het volk roept ondertussen luidkeels om nog veel meer tafellakens en heeft nauwelijks meer oog voor de kostbaarheden die op de grond aan scherven liggen, want hoewel de gezagsdragers bijzonder slecht het virus kunnen vangen, hebben ze wél het volk weten te vangen. In angst.

Politiek correcte sektes

De talkshows hebben zich inmiddels tot in de perfectie ontpopt tot politiek correcte sektes die de mensheid waarschuwen voor politiek íncorrecte sektes. Meningen verschillen zelden. Het is daar voortdurend een winterhemel; één grote grijze boel. Ik zie zo vaak dezelfde gezichten dat ik elke dag denk dat ik naar een herhaling kijk. De gasten en zelfs de gastheer/gastvrouw zijn veelal predikers en opvoeders die dezelfde lijn hanteren. De één pleit voor een vaccinatieplicht, de ander is tegen zo’n plicht en wil met de ongevaccineerden in gesprek met als doel hen over te halen om zich te laten vaccineren.

Dat doet me denken aan de mentaliteit van de Jehova’s Getuigen. De eerste keer toen ze aan de deur kwamen dacht ik: leuk, we gaan een mooi gesprek voeren over geloof en kijken of we elkaar ergens kunnen vinden. Ik kreeg al gauw door dat ze mijn antwoorden enkel interessant vonden wanneer deze bruikbaar waren om hun eigen overtuiging kracht bij te zetten en zodoende mij over te halen zich bij hen aan te sluiten. Deze geveinsde oprechtheid is eigenlijk nog meer vilein dan botte desinteresse.

Overigens open ik nog steeds de deur voor Jehova’s Getuigen en probeer ik een interactie van mens tot mens te laten plaatsvinden, maar het lukt me maar zelden om door die muur van voorgeprogrammeerde gedachten heen te breken. Een goed gesprek is als een dans; soms leidt de één, dan de ander, maar het mooiste is als niemand leidt en je samen wordt meegevoerd in de stroom van het moment. Eenmaal in deze stroom ontstaan er wonderen.

Deprogrammeren

Eigenlijk zijn we allemaal al verbannen. Alle mensen leven met hun eigen clubje op een eigen eilandje en botsen voortdurend met elkaar. Een zee van onbegrip houdt hen op afstand en wie heeft de moed, de kracht, de wijsheid om bruggen te bouwen? Wie reikt de hand niet alleen uit naar de mensen naast hen, maar ook naar de anderen op het eiland er tegenover? Wie is nieuwsgierig? En wie durft werkelijk open te staan? Wat vereist het om dit te kunnen?

Volgens mij vereist het allereerst deprogrammeren. We zijn nu zo geprogrammeerd dat we mensen labelen, dat label als positief of negatief registreren en dit boven de mens stellen. Dit moet worden omgedraaid. Een mens is zoveel meer dan een label en het vereist bewustzijn om dat te beseffen. Tegelijk is het van belang dat we ons niet vanuit angst aansluiten bij een groep waarmee we onze individualiteit ten grabbel gooien, daardoor aan zelfreflectie inboeten en elke vorm van relativiteit verliezen.

Ik hoop dat ik de moed en de kracht op kan brengen om zo te leven. Dat ik me niet teveel laat opslokken door een draaikolk van heftige emoties waardoor ik me tegen andere mensen ga keren. Deze tijd moet niet een strijd zijn tegen elkaar, maar een strijd mét elkaar om het behoud van onze gezondheid en vrijheid, onze menselijke waardigheid, vanuit bezieling, ter bescherming van ons aller kristallen hart.

U heeft zojuist gelezen: Kristal in scherven – Jelger Dees.