Persoonlijk

Een persoonlijk verhaal van een leraar over de situatie waarin hij terecht is gekomen.

Baby’s met mondkapjes, verjaardagen met toegangscontrole, oormerken van ongevaccineerden op de werkvloer en vaccinatie-stickers in restaurants. Een greep uit het leven in de stad die ooit symbool stond voor vrijheid: New York City. Anno 2021 is daar weinig meer van over. De grootste drijver: angst. Angst in een stad waar mensen het te druk lijken te hebben om logisch na te blijven denken. Als we in Nederland de gevaren van COVID-19 niet snel relativeren zouden we in ons eens zo nuchtere landje zomaar de zelfde kant op kunnen gaan. Want in Nederland lijkt de angst voor het virus er ook nog goed in te zitten.

Via mijn ouders wist ik uit eerste hand wat het betekende toen zij ergens niet meer naar binnen mochten, hoeveel pijn het deed dat anderen wel gewoon naar binnen bleven gaan. Maar dat betekent niet dat ik daarmee vind dat je de situatie kunt vergelijken met de massamoord uit de Tweede Wereldoorlog of dat ik ongevaccineerden als de nieuwe Joden zie. Wat het wel betekent is dat je je nog tien keer moet bedenken voordat je de 2G-regeling in Nederland invoert. Dan ga je een grens over, die -hoewel die niets met de oorlog te maken heeft- een impact heeft van historische proporties.

Degenen, die zich niet laten vaccineren, hebben een grote verscheidenheid aan argumenten. Door alle ongevaccineerden over één kam te scheren loop je als een olifant door de porseleinkast en loop je het risico onherstelbare schade toe te brengen.

Mijn oproep vanuit het diepst van mijn ziel aan politici en media om niet de 2G-regeling in Nederland in te voeren. Zowel op basis van principes als op basis van data.

Het is makkelijk principes te hebben als die geen consequentie voor jezelf hebben. Het afgelopen anderhalf jaar hebben we kunnen zien wat die principes waard waren. Ze werden overboord gegooid als men dacht dat men daardoor verondersteld gevaar kon afwenden. Rondom het onderwerp vaccinatie zien we dat nu op een schrijnende manier ook gebeuren.

Vandaag is de aflevering online gekomen van het gesprek met mij in de bijzondere serie van Tegenwind.tv.

De regisseur van de film "De Veroordeling" schiet zichzelf in zijn voet met zijn uitspraken in de krant over "fake news" en mijn optreden in de Coronacrisis en Deventer Moordzaak. Oordeel zelf maar.

Tot mijn spijt heb ik na meer dan 50 jaar het besluit moeten nemen te stoppen als voetbalscheidsrechter. Ik heb in de jaren van dichtbij meegemaakt wat een grote rol voetbalverenigingen in de lokale samenleving spelen. Dankzij de inzet van vele vrijwilligers. Een rol die sterk onderschat wordt (evenals van vele andere pijlers van de samenleving) wat ook te merken was bij de maatregelen om Covid-19 te bestrijden.

Mede omdat ik ook persoonlijk een goede band met Peter R. de Vries had, hieronder mijn gevoelens over wat er gisteren gebeurd is.

Er is 20 jaar lang fraude gepleegd bij de geurproeven van de politie in Oost-Nederland. Op die manier zijn 800 tot 1000 verdachten BEWUST ONTERECHT gekoppeld aan een misdaad (via de geur op een voorwerp die bij isdaad gebruikt zou zijn).  Ook Ernest Louwes was één van die verdachten.....  Maar het OM deed amper iets aan die jarenlange fraude van ambtenaren in functie.

Alleen toegang als abonnee van maurice.nl of AI-lid Log hier in, als u toegangsinfo heeft: Email Wachtwoord Onthoud me     Wachtwoord vergeten

Dit is het persbericht over verschijning van de Autobiografie. Verkrijgbaar in de boekwinkels, via BOL.com en via deze site.

Nu mijn autobiografie naar de drukker is gegaan, zijn hier een aantal dienstmededelingen.

Dit zijn wat fragmenten uit de autobiografie. Verkrijgbaar in de boekwinkels, via BOL.com en via deze site.

Tijdens mijn verjaardagsfeest werd er een compilatie getoond van interviews die door Vincent Everts waren gehouden. Het heeft een extra dimensie gegeven aan de viering van mijn verjaardag. Ook de uitgebreide interviews treft u hieronder aan.

Korte dienstmededeling

Zes maanden na het overlijden van Marc de Hond is er door zijn twee broers een stichting opgericht (StichtingKomma) om uitbehandelde ouders te helpen voort te blijven leven bij hun kinderen.