Pathologisch?

Leestijd: 5 minuten

Pathologisch?

Kort voor Kerst kreeg ik een concept artikel toegestuurd van een interview met De Jong en Wittermans dat in Panorama zou worden gepubliceerd. In mijn reactie schreef ik naar de journalist Hendrik Jan Korterink en Panorama dat het vol stond met onwaarheden en leugens. En ik het onbegrijpelijk vond dat dit zomaar geplaatst werd. Vandaag is het in Panorama verschenen en Korterink heeft het artikel op zijn website staan.

Mijn reactie op het artikel, zoals Panorama het ook geplaatst heeft was:

“Nadat ik meer dan 25 leugens en onwaarheden in het conceptartikel had geteld ben ik maar gestopt.

Zowel Michael de Jong als Meike Wittermans zijn blijkbaar structureel niet in staat om werkelijkheid en fantasie uit elkaar te houden. Dat was ook al gebleken bij hun verhoren die vanaf 1999 door de politie van hen zijn afgenomen. Zo hebben ze kort na de moord zowel over hun alibi en de aankoop van een mes door Michael twee dagen na de moord aantoonbaar en bewijsbaar onwaarheid gesproken.

Niet voor niets heb ik aangifte wegens meineed ingediend tegen beiden naar aanleiding van het verhoor dat hen op 30 juni jl. is afgenomen. O.a. ontkende Michael daar ooit met een mes onder zijn kussen te slapen, terwijl niet alleen twee onafhankelijke getuigen verklaarden dat hij altijd met een mes onder zijn kussen sliep maar hij had zelf op 12 oktober 1999 bij de politie bevestigd dat hij toen met een mes onder zijn kussen sliep.

Het is triest dat een journalist en een medium hen kritiekloos de ruimte geeft om hun leugens en onwaarheden te spuien. Terwijl de vragen die echt gesteld zouden moeten worden, niet gesteld worden. Het zegt helaas meer over zowel Michael en Meike als de journalist dan over mij.’

Onwaarheden

Op een andere manier en op een andere plek zal ik me weer gaan stellen tegen de onwaarheden in de inhoud en de smadelijke beschrijving van wat ik gedaan zou hebben. Ik wil hier volstaan met een alinea uit het artikel, dat in feite direct laat zien hoe de twee met de waarheid omgaan.

Op 30 juni 2009 was er in Amsterdam een getuigenverhoor bij de rechter commissaris in het kader van het hoger beroep wegens smaad. De Jong en Wittermans zouden onder ede gehoord worden. Ik moest mijn vragen vooraf indienen en het kon alleen maar gaan over wat hen door mijn optreden was overkomen. Andere vragen mochten er niet gesteld worden.

De zitting begon om 9 uur met De Jong. In de middag was Wittermans aan de beurt. De zittingen duurde zo lang omdat na afloop van het verhoor de rechter commissaris het verslag samen met de griffier ging opmaken en het voorlas aan de getuige, waarna het ondertekent werd. Zij werden beiden begeleid door Mr. Vlug en omdat de vragen hetzelfde waren voor beiden mochten ze niet tussentijds contact met elkaar hebben.

Ik was aanwezig samen met iemand van het kantoor van Mr. Plasman. Na afloop van het verhoor mocht zij nog aanvullende vragen stellen, na overleg met mij. Ik had mijn laptop bij me omdat in mijn laptop mijn hele dossier zit en ik daardoor zonodig de originele stukken kon lezen.

In het artikel in Panorama zegt De Jong het volgende hierover: 

“Het was bij het Hof in Amsterdam, aan de Prinsengracht. De raadsheer-commissaris was er, advocaat Jan Vlug, wij en een griffier en Maurice de Hond met een rechtbankbegeleidster van het kantoor van advocaat Plasman. Wij werden om de beurt gehoord in een aparte vleugel van dat gebouw. Het duurde bij mij al zo’n vier uur. Helemaal afgesloten, hoe lang het ook zou duren. Om te zorgen dat je geen overleg kunt hebben. Je mocht geen contact met de buitenwereld, maar Maurice de Hond ging de hele tijd zitten twitteren. Bleek achteraf.

Hij was voortdurend met zijn telefoon in de weer. De rechter zei er een paar keer wat van, dan zei hij dat hij zijn e-mail moest bekijken. Ik vond het vreselijk onbeschoft, ik heb me behoorlijk zitten ergeren. Op een gegeven moment stond hij ook gewoon op en liep hij weg, de rechter vroeg: ‘Waar gaat u heen?’ ‘Naar de wc.’ ‘Dan zal ik even parketpolitie met u meesturen.’ ‘O, ik mag niet alleen naar de wc?’ ‘Nee, ik bepaal dat, ik heb vandaag de regie.’ Nog zoiets: als de rechter binnenkwam ging iedereen staan, hij bleef gewoon zitten.”

Ik vind het knap hoe je in een alinea 7 aantoonbare onwaarheden en pertinente leugens kan zetten. Toch slaagt hij erin en het is symptomatisch voor de rest van het artikel.

Hier komen ze:

1.Dit verhoor was op 30 juni 2009. Ik ben pas begin juli met twitteren begonnen. Heb dus niet getwittert tijdens het verhoor wat heel eenvoudig was/is vast te stellen via twitter zelf.

2. Hoewel ik wel met mijn laptop zat heb ik geen contact met email gehad. Ook geen emails verstuurd, zoals uit mijn emailbox blijkt. Tussen 07.45 uur ’s morgens en 17.10 uur ’s middags zijn er geen emails door mij verstuurd.

3. De rechter heeft geen enkele opmerking gemaakt over twitteren of emailen, omdat er ook niets over te zeggen was.

4. De enige restrictie van contact met de buitenwereld was voor De Jong en Wittermans, niet voor mij.  De Jong was als eerste aan de beurt bij het verhoor, en mocht tussentijds geen contact hebben met zijn vriendin. Ten aanzien van mij of mijn advocaat was geen enkele restrictie over contacten naar buiten, ofschoon die ook niet hebben plaatsgevonden in de zittingszaal, alleen in de korte middagpauze.

5. Ik was niet voortdurend met mijn telefoon in de weer.

6. Ik stond niet op een gegeven moment zomaar op om naar het toilet te gaan, en de rechter vroeg toen ook niet wat ik ging doen of meer over wat De Jong daarover schrijft.  Wel is het zo dat De Jong zelf een keer naar het toilet moest en toen wel parketpolitie meekreeg, om te voorkomen dat hij de vragen uit het getuigenverhoor met Wittermans zou delen. (Een normale procedure bij getuigenverhoor met meerdere getuigen die over dezelfde zaak verklaren). Het is werkelijk niet te geloven hoe De Jong in dat artikel met droge ogen durft te beweren dat ik naar het toilet ging en toen parketpolitie meegestuurd kreeg, terwijl dat juist bij hem het geval was.

7. Tijdens een getuigenverhoor bij een rechtercommissaris is de situatie niet zo formeel als bij de zittingen. Zo komen ook de advocaten niet in toga. Vaak zit de rechter-commissaris al als je binnen komt.  Omdat de zitting lang duurde is er diverse keren sprake geweest van het tijdelijk schorsen waarbij we allen de zaal uitgingen. Mijn gedrag was daarbij niet anders dan van de anderen, zoals ik ook bij de echte zittingen gewoon ben opgestaan op de momenten dat het hof binnenkwam.

Hoe slaag je er toch in om in zo’n korte beschrijving van hetgeen niet lang geleden gebeurt is zoveel pertinente onwaarheden op te schrijven? En hoe kan je je als journalist en medium voor lenen zulke pertinente onwaarheden (en het artikel staat er vol van)  kritiekloos op te schrijven. Net zoals met Bas Haan worden de echte vragen die je aan De Jong en Wittermans zou moeten stellen niet gesteld. Maar daar lijdt ook het OM aan.

Ondertussen heb ik van het OM, na een rappel mijnerzijds een brief gehad, waaruit ik kan opmaken dat ik snel uitsluitsel krijg over de aangifte wegens meineed tijdens het getuigenverhoor onder ede op 30 juni 2009.  Benieuwd hoe ze dit dilemma oplossen.

U heeft zojuist gelezen: Pathologisch?

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Blijf onze site steunen door af en toe een (kleine) donatie. Klik hier.