Nieuwe Column van Max von Kreyfelt
Lees volledig artikel: Column: Verdacht Recht
Maurice de Hond moet opnieuw voor de rechter verschijnen, omdat hij het aandurft vragen te stellen over een moordzaak die al jaren ruikt naar afgedekte blunders, doofpotten en institutionele trots.
Op 23 september staat hij terecht wegens smaad en laster. De aanklager? Michaël de Jong, ook wel bekend als de ‘klusjesman’ in de Deventer moordzaak. De inhoud van de aanklacht? De Hond wijst al jaren op het feit dat het onderzoek naar deze man, ondanks een gebrekkig alibi en verdachte omstandigheden, ineens werd gestaakt. Vreemd. Of beter gezegd: verdacht systemisch.
De aandacht verlegde zich in 1999 ineens naar Ernest Louwes, die na een rechtsgang doorspekt met geurproeven en gemankeerde logica, uiteindelijk dertien jaar vastzat. Maar daar mogen we het liever niet meer over hebben. Niet in de rechtszaal. En blijkbaar ook niet in de publieke ruimte.
Want wat gebeurt er als je dat toch doet? Dan word je aangeklaagd. Dan zit niet de dader, maar de vragensteller in het beklaagdenbankje.
In een gezonde democratie leidt dit soort kritiek tot parlementaire vragen, journalistieke verdieping en gerechtelijke zelfreflectie. In Nederland anno 2025 leidt het tot een dagvaarding. De rechtszaal wordt gebruikt als instrument om kritiek te neutraliseren. De boodschapper voor het vuurpeloton, omdat de boodschap gênant is voor het systeem.
Wat De Hond blootlegt, gaat allang niet meer over één zaak. Het gaat over een rechtsstaat die liever zijn imago beschermt dan zijn fouten herstelt. Waar gezichtsverlies ernstiger wordt genomen dan gerechtigheid. Waar ‘gezag’ belangrijker is dan waarheid. En als die waarheid het systeem begint te bedreigen, dan moet ze worden uitgeschakeld.
Vandaag is het De Hond. Gisteren waren het de advocaten Van Kessel en Wesky. Of kritische artsen als Elens, Van Walraven en Vingerhoets die kritiek uitten op overheidsbeleid. Of een klokkenluider in het onderwijs. Of ikzelf, met een pen als enige wapen.
We leven in een tijd waarin de toga’s worden aangetrokken om de waarheid tot zwijgen te brengen. Wie de macht bevraagt, wordt aangeklaagd.
Laat deze zaak daarom geen privékwestie zijn van Maurice de Hond, maar een collectieve waarschuwing. Want als kritische vragen strafbaar worden, dan is het niet alleen de vrijheid van meningsuiting die wordt gesloopt, dan wordt de kern van de rechtsstaat met juridische intimidatie ondergraven.
Vergeet één ding niet: Maurice de Hond deed wat justitie allang had moeten doen. En dat is zijn échte misdaad.
