Ons zelfbeeld en het Eurovisie Songfestival Gisteravond zijn De Toppers uitgeschakeld bij het Eurovisie Songfestival. De eerste reactie van de drie was dat het toch gek was dat 8 van de 10 landen die doorgingen uit Oost-Europa kwamen. Zowel die opmerking als de wijze waarop er überhaupt in Nederland op het Eurovisiesongfestival wordt gereageerd is […]
Lees volledig artikel: Ons zelfbeeld en het Eurovisie Songfestival
Ons zelfbeeld en het Eurovisie Songfestival
Gisteravond zijn De Toppers uitgeschakeld bij het Eurovisie Songfestival. De eerste reactie van de drie was dat het toch gek was dat 8 van de 10 landen die doorgingen uit Oost-Europa kwamen.
Zowel die opmerking als de wijze waarop er überhaupt in Nederland op het Eurovisiesongfestival wordt gereageerd is karakteristiek voor de wijze waarop beslissers zowel een verkeerd beeld hebben van Nederland als van Europa. Iets wat ze ook al parten speelden bij het Referendum over de Europese Grondwet in 2005 en in juni weer zal blijken bij de verkiezingen over het Europese Parlement.
Enkele jaren geleden heb ik –op verzoek van de Eurovisie via de NOS- onderzoek gedaan naar de uitslagen van de Eurovisiesongfestivals en de invloed van televoting. En daaruit kwam o.a. dat wij als Nederlanders blijkbaar een slecht begrip hebben van Europa en de Europeanen.
Nu kan je zeggen “wat maak je je druk over zoiets als het Eurovisiesongfestival”, maar het is gewoon een prachtige metafoor voor de wijze wat Europa is en hoe de Europese samenwerking verloopt.
Een paar belangrijke bevindingen uit dat onderzoek:
– Het stemmen op landen uit de eigen omgeving is altijd al zo geweest en heeft te maken met overeenkomsten in taal, cultuur, smaak van muziek etc. De Scandinavische landen stemden vanaf het begin altijd meer op elkaar en dat was ook het geval in het verleden met bij voorbeeld Frankrijk, Monaco en België. Voor een Noor klinkt een Zweeds lied doorgaans vertrouwder dan een lied uit Roemenie. Toch zag je altijd dat het winnende lied stemmen kreeg van de meeste landen (maar dan niet altijd op de eerste drie plaatsen).
– Na 1989 is het aantal landen in het voormalige Oostblok sterk uitgebreid en daarmee ook het aantal deelnemers aan het Eurovisiesongfestival. Inmiddels zijn dat er dus meer dan 40 met daarbij een steeds groter aantal landen die de meeste Nederlanders niet op de kaart zouden kunnen aanwijzen. Dat zijn echt niet allemaal landen met maar een klein aantal inwoners (zoals bij voorbeeld Andorra of Monaco), maar ook landen met veel meer inwoners dan Nederland. Rusland met ongeveer 150 miljoen, Ukraine met ongeveer 50 miljoen.
Gisteravond deden er 19 landen mee aan de halve finale, waarvan 4 niet uit het Oosten of ZuidOosten van Europa afkomstig was, namelijk Nederland, Ierland, Noorwegen en Denemarken. Van de 19 landen zijn er 10 doorgegaan, waarvan 2 van de genoemde 4, namelijk Noorwegen en Denemarken. Dus je kan niet eens zeggen dat voor wat betreft Noord- en WestEuropa er een ondervertegenwoordiging was bij het doorgaan van de halve finalisten.
Door de regels van de Eurovisie mogen de vier meest betalende landen (Duitsland, Engeland, Frankrijk en Spanje) meteen aan de finale meedoen. Dus als je dan 37 landen in de halve finales hebt, waarvan 9 niet afkomstig uit het Oosten en Zuid-Oosten van Europa dan weet je toch dat je om door de halve finales heen te komen een act/lied moet hebben wat in die regio’s aanslaat!
En als je daar dus helemaal geen rekening mee houdt, terwijl het al jaren ongeveer zo gaat, dan moet je niet achteraf gaan zeuren. Dat De Toppers een act zijn die binnen Nederland voor een deel van het publiek heel populair is, betekent dat nog niet dat als je in Moldavie woont, je onmiddellijk je telefoon pakt om daarop te stemmen! Vooral ook niet omdat het type liedje ook niet echt aansluit op wat binnen die cultuur op prijs wordt gesteld.
Volgens mij geeft het ook goed aan hoe slecht ons zelfbeeld is en hoe weinig we beseffen wat Europa aan het worden is.
We overschatten onze rol binnen Europa en mede daardoor denk ik dat we medewerking hebben verleend aan het ontwikkelen van de Europese Unie in een richting die uiteindelijk zal zorgen dat de problemen van de EU groter wordt dan de oplossingen. Een economische eenheid lijkt me heel goed en in dat kader zou een harmonisering van belastingen (zoals BTW) ook heel goed zijn. Maar dan wel opgebouwd uit een kern van een aantal landen plus geassocieerde landen, die tot die kern kunnen toegelaten worden als ze voldoen aan bepaalde voorwaarden.
Maar voor de rest zou je –juist door de grote culturele en sociale verschillen – de autonomie en zelfbeschikking van de afzonderlijke landen veel meer in stand moeten houden en/of bepaalde processen autonoom moeten laten ontstaan in plaats van bovenaf opgelegd (door de politici zelf). En dan praat ik nog niet eens voor het grote democratische deficiet waardoor Europa qua invloed door de burger nog veel verder afligt dan Den Haag en dat is al heel ver.
Ik ben echt bang dat de kruik net zo lang te water gaat tot het barst. En ten aanzien van het Eurovisiesongfestival kunnen we twee dingen doen: of we komen met een act en liedje die erop gericht is punten te vergaren van de landen uit Oost- en ZuidOost Europa. Of we komen gewoon met een populaire Nederlandse act en een liedje wat het goed doet in Nederland. En als we het laatste doen, prima, maar ga dan ook niet klagen als we –weer een keer- de finale niet halen of alle andere beschuldigen van een vorm van vals spel.
U heeft zojuist gelezen: Ons zelfbeeld en het Eurovisie Songfestival.
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
Terug naar de homepage
