GGD

Het heeft er alle schijn van dat de overheid bewust angst zaait. Maar waarom zouden ze dat doen? En hoe gaat dit psychologisch in zijn werk? Dit artikel bespreekt vier casussen met als gemeenschappelijk thema 'het loon van de angst'.

Het gaat een stuk beter dan 2 weken geleden maar niet als het aan het RIVM ligt. De cijfers zijn gebaseerd op 2 weken oude data van de GGD's en de reproductiefactor wordt overschat. De wens om de mensen in het gareel te houden middels een negatieve afspiegeling van de werkelijkheid, gaat voor nauwkeurige informatievoorziening.

Ongeremde duplicaties van DNA-preparaat leiden tot 'false positives'. Wanneer er grote aantallen mensen worden getest met geen of lichte klachten, kunnen deze 'false positives' al snel voor een drastische overdrijving van de daadwerkelijke problematiek zorgen.

Een rapport van de GGD wordt onder de loep genomen om de kern van de problematiek bloot te leggen: er wordt niet erkend dat aerosolen een rol spelen bij de verspreiding van het virus.

Wereldwijde patronen in zorginstellingen tonen aan dat besmetting vooral via aerosolen plaatsvindt, die worden verspreid via het ventilatiesysteem en zo gedurende langere tijd worden ingeademd door de bewoners. De GGD en het RIVM negeren dit feit structureel. Door alleen te zoeken naar besmetting via druppels, vinden ze ook niks anders.

Terwijl de weekcijfers m.b.t. het aantal positieve testen duidelijk verbeteringen lieten zien, werd de reproductiefactor van 1 nog wel opgevoerd als een belangrijke indicator. Als je je echter even verdiept in dat cijfer, herken je hoe men ook na 6 maanden er niet in slaagt snel accurate data te verzamelen. En de media slikken het steeds weer als zoete koek.

Van Dissel herhaalt kritiekloos onzin van de GGD Fryslan omtrent de uitbraak in Dokkum, maakt een enorme redeneerfout over de gevolgen van de maatregelen en lijkt niet op de hoogte te zijn van ventilatiesystemen in ziekenhuizen. De ultieme doodsteek voor de geloofwaardigheid van het RIVM en de GGD's.

Goede, actuele informatie is essentieel tijdens een crisis maar het RIVM faalt jammerlijk. Dit artikel illustreert aan de hand van twee voorbeelden hoe we worden misleid met data. Zeker nu er zoveel belang wordt gehecht aan "het dashboard", wordt het tijd dat de autoriteiten rekening houden met het GIGO-effect: garbage in, garbage out.

Het RIVM zegt geen duidelijke verklaring te hebben voor de relatief hoge aantallen besmettingen en ziekenhuisopnames in Zuid-Holland. In dit artikel zet ik die verklaring heel eenvoudig uiteen. Maar als het RIVM dit overneemt, kunnen de autoriteiten niet blijven roepen dat het aan onze discipline ligt als het virus weer toeneemt.

Het is in de huidige crisis cruciaal om goed met getallen om te gaan en cijfers correct te interpreteren. Dat is zeker het geval nu het aantal tests enorm is toegenomen. Dit artikel laat zien hoe onze autoriteiten de invloed van zgn. "false positives" negeren bij hun weergave van de situatie.