Het heeft er alle schijn van dat de overheid bewust angst zaait. Maar waarom zouden ze dat doen? En hoe gaat dit psychologisch in zijn werk? Dit artikel bespreekt vier casussen met als gemeenschappelijk thema 'het loon van de angst'.
Lees volledig artikel: Het loon voor de angst (met de spoedwet als dieptepunt)
Het loon voor de angst (met de spoedwet als dieptepunt)
De vier afzonderlijke onderwerpen, hebben iets gemeen. Het is allemaal het loon van de angst. Met de spoedwet als hoogte-, nee als dieptepunt.
1. Het loon van de angst
Er worden teveel testen aangevraagd gaf De Gouw gisteren aan. Men kan het niet meer aan. Hoewel het nu onduidelijk is om hoeveel testen het precies gaat (er zijn afgelopen week 25.000 per dag gedaan en De Grouw had het over 40.000, die er nu maximaal uitgevoerd kunnen worden) kon ik een glimlach niet onderdrukken,
Terwijl begin augustus er een stijging was van positieve uitslagen (met name in relatie tot het Offerfeest, wat gewoon uit gemeenten en wijken van de positieve uitslagen afgeleid zou kunnen worden) werd direct de angstkaart weer uitgespeeld. Ernst Kuiper kwam uitleggen dat als het elke week weer verdubbelde we in september weer volle IC’s zouden krijgen.
De persconferentie van Rutte en De Jonge had ook die toon. Aura Timen waarschuwde elke week weer dat met de cijfers, die er waren, we niet voorzichtig genoeg konden zijn. En ze misbruikten er allemaal de reproductiefactor voor, die 18 dagen oud was en verkeerd wordt berekend.
En je kreeg daardoor het gevoel dat je als je een keer had geniest meteen de GGD moest opbellen voor een afspraak voor een test.
Het gevolg
Dat daardoor in twee weken het aantal testen met 60% steeg was daarvan het gevolg. En dat men bij het presenteren van het aantal positieven amper een relativering aanbracht dat er natuurlijk een duidelijke samenhang is tussen de stijging van het aantal testen en het aantal gevonden positieve uitslagen.
En zo gaat het lijken op een hond die snel ronddraait om zijn eigen staart te pakken te krijgen. Meer testen, meer positieve uitslagen, meer angst, meer testen, meer positieve uitslagen, meer angst,…. (en als er toch wat minder positieve uitslagen zijn, dan kunnen we nog altijd de gekunstelde reproductiefactor van 18 dagen geleden gebruiken).
Eén na hoogste cijfer
Woensdag werd bekend gemaakt dat er rond de 734 mensen positief waren gemeld. Dat was het één na hoogste cijfer van de laatste maanden. De hoogste, 779, was op 11 augustus. Natuurlijk werden die 734 groot in de media gebracht (net tegelijk met het kamerdebat).
Nog los van het feit dat later bekend werd dat die 734 te hoog was ten gevolge van een technische probleem, werd er in de media ook niet gemeld dat deze 734 een resultaat was van circa 2 keer zoveel testen dan uitgevoerd op 11 augustus.
Maar door die relativering niet aan te brengen, krijg je dus dat steeds meer mensen zich willen laten testen met alle gevolgen van dien. (Mensen in cruciale beroepen, zoals leraren, moeten lang wachten en zijn daardoor 4 of 5 dagen niet beschikbaar op hun werk).
Dat belooft wat, mocht in het najaar, omdat men nog steeds niet de juiste stappen heeft gedaan inzake besloten ruimtes, de cijfers echt gaan oplopen.
2. PCR testen, GGD’s en Labs: Follow the Money
Gisteravond bij Nieuwsuur kwamen twee recente blogs op een interessante manier samen. Gisteren beschreef ik dat de organisatieopzet met 25 aparte GGD’s verhinderde dat we goede data op tijd kregen. En hoe dat illustratief was voor de stroperige bestuursstructuur van Nederland. Enkele dagen geleden beschreef ik de problematiek rondom PCR-testen.
In de uitzending van Nieuwsuur was te zien hoe de tests in Nederland zijn georganiseerd. 25 GGD’s hebben 152 testlocaties. En de uitgevoerde tests gaan dan naar 64 laboratoria. En om dat laatste ging het in de uitzending. Die 64 laboratoria zijn verbonden aan de ziekenhuizen. Die krijgen nu per dag 25.000 tests te doen, waar VWS 65 euro per test voor geeft. (Onduidelijk is of het hele bedrag dan naar het lab gaat of een deel). Maar het betreft dus wel meer dan 1,5 miljoen per dag, 45 miljoen per maand. Gemiddeld per lab dus 400 tests en de kosten zijn 27.000 euro per dag.
Inmiddels is blijkbaar de maximum capaciteit bereikt bij die labs en maakt het ministerie afspraken met laboratoria in Duitsland. In die uitzending werden (evenals drie maanden geleden) een aantal grote laboratoria in Nederland getoond, waarvan er sommige een capaciteit hadden van meer dan 5000 per dag. Maar die werden en worden niet ingeschakeld, omdat bij de afspraken die er over de testopzet zijn gemaakt, die grote laboratoria niet aan tafel zaten. Maar wel de vertegenwoordigers van die ziekenhuislabs, zoals Ann Vossen, die de voozitter is van de vereniging van Medische Microbiologen, die in het OMT zit. En die beroepsgroep spelen een sleutelrol bij die laboratoria.
Kwaliteit
Het zou, volgens Vossen, zo gedaan zijn, omdat op die manier de kwaliteit van het onderzoek kon worden gewaarborgd. Maar een -naar mijn inzien terechte- reactie in de uitzending was dat als er een laboratorium onderzoek gedaan wordt van een patiënt die in dat ziekenhuis ligt, dat dit een valide argument zou kunnen zijn. Maar bij deze Corona-tests ging dat niet op en is dat kwaliteitsargument wel een povere reden om het zo te organiseren.
Follow the money is bij onderzoek naar dit soort kwesties geen slechte raadgever goed te begrijpen wat er eigenlijk aan de hand is.
In dat kader zijn de uitspraken van De Gouw in het nieuws over het vastlopen van de testcapaciteit, omdat de laboratoria niet meer voldoende capaciteit hebben, nogal pikant.
Een extra component bij deze kwestie betreft de kwestie van de kwaliteit van de testen in relatie tot het aantal keren dat men de samples dupliceert. Zoals ik in dit blog beschreef. Zou het nu echt zijn dat de 64 laboratoria voortdurend goed gecontroleerd worden op kwaliteiten? Uit literatuur blijkt dat ook bij dezelfde testen verschillende laboratoria resultaten kunnen verschillen. Zou o.a. ook afhangen van de instelling van apparatuur en het aantal vermenigvuldigingen ze toepassen op hun materiaal.
Plus dat het wel weer kenmerkend is dat terwijl in de VS en Duitsland er publiciteit over het onderwerp van de hardheid van de uitslagen van PCR-testen is, is het in de Nederlandse media (nog) niet is verschenen. Ik denk dat het mede komt, omdat RIVM/GGD geen openheid geven over hoe de tests precies verlopen en hoe ze garanderen dat er niet teveel false positives zijn.
3. Van schrik van kleur veranderen
Op diverse plekken wordt aandacht gevraagd voor de volgende waarneming: Dit was de kaart van gemelde besmettingen in gemeenten in Nederland van 3 weken geleden uit het weekrapport van RIVM.
En dit is dezelfde kaart van deze week uit het laatste RIVM rapport.
Wellicht was u het ontgaan maar de situatie deze week is beduidend gunstiger dan 3 weken geleden. Maar dat is niet het gevoel dat die kaarten je geven. Dat komt omdat de kleurenschaal anders is.
Drie weken geleden liep de donkerste kleur door tot een waarde, die bijna twee keer zo hoog was als deze week. En de één na lichtste kleur liep drie weken geleden tot de waarde 15 en nu is het tot de waarde 1. Dat is de reden waarom de kaart deze week duidelijk donkerder is dan drie weken geleden!
Meer getest
Nu is het ook nog zo dat er deze week bijna 2 keer zoveel getest is dan drie weken geleden. Als dat mee in aanmerking was genomen dan zou de kaart van deze week gemiddeld circa 4 keer zoveel gunstiger eruit kunnen zien dan de kaart van drie weken geleden.
Nu is het wel zo dat als je naar de andere weekrapporten van het RIVM kijk elke keer de schaal van deze kaart is aangepast. De schaalwaarden doen vermoeden dat dit automatisch gebeurt door een computerprogramma op basis van de uitslagen van die week.
Maar zelfs dan snap ik niet hoe 3 weken geleden de één na laagste score “minder dan 15 ” en die van deze week “minder dan 1” is. Het is wel zo dat in die rapporten de kaartjes van week tot week niet met elkaar worden vergeleken. Maar het geeft op zijn minst een eigenaardig gevoel dat het kaartje van de laatste week een somberder beeld lijkt te schetsen dan die van drie weken geleden.
4. Haastige spoed(wet) is zelden goed
We zijn hard bezig om de website fors te upgraden en mensen aan te trekken die als redacteuren en onderzoekers kunnen optreden. We hopen maandag over een week te kunnen starten met die nieuw opzet. Dat is te danken aan de financiele steun van de lezers van dit blog. Heel hartelijk dank daar voor. (En mocht u ook willen steunen dan kan dat hier).
Ik heb tot nu toe me niet in elk facet kunnen verdiepen, omdat ik mijn tijd nodig had voor de studie van de ontwikkelingen, het schrijven van de blogs, het beantwoorden van mails, het modereren.
Zo heb ik me geen aandacht geschonken aan de spoedwet. Ik had er altijd al een slecht gevoel over omdat ik vind dat onze bestuurders teveel uit paniek handelen en zich niet kritisch opstellen ten opzichte van RIVM en OMT. En, sorry dat ik het zo zeg, ik krijg bij zo’n spoedwet steeds het beeld van Burgemeester Bruls voor me. Als hij weer eens sprak over de maatregelen die genomen moesten worden. Na een mooie Hemelvaartsdag reageerde hij onmiddellijk dat we in de zomer toch strenger moesten gaan optreden. (Kostte me twee paar schoenen).
Puzzelstukjes
De afgelopen week las ik dit stuk. Soms gebeurt het me dat ik een stuk lees waar goed geformuleerd wordt, wat ik altijd al voelde, maar het was nog geen totaalbeeld. Dit stuk reikte de laatste puzzelstukjes aan.
Ik raad alle betrokkenen bij de huidige crisis, media, en zeker de Kamerleden aan, dit artikel te lezen van Prof. Desmet. Hij doceert klinische psychologie in Gent. De korte beschrijving van het artikel luidt: Hij legt uit waarom een groot deel van de bevolking tijdens de coronacrisis opvallend gemakkelijk maatregelen aanvaardt die diep in hun plezier, vrijheid en welvaart ‘snijden’.
Het geeft een prima inzicht van de processen, die er aan de gang zijn en bij voorbeeld ook leiden tot deze spoedwet. Er is sprake van “massavorming”. Dat kan plaats vinden als er sprake is van grote angst. Die onstaat doordat alle experts ongeveer hetzelfde bangmakend verhaal vertellen. Het individu krijgt dan als het ware steun aan de massa met dezelfde angsten. Het lijkt ook op hypnose. Vervolgens kwam deze kern van het stuk:
Hopelijk wordt men eindelijk wakker en wordt de spoedwet niet in de Kamers aangenomen.
Waar is Victor Mids (Mindf*ck) als je hem nodig hebt. Haal al die mensen zo snel mogelijk uit deze collectieve hypnose!
U heeft zojuist gelezen: Het loon voor de angst (met de spoedwet als dieptepunt).
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
