Vandaag is het 22 jaar geleden dat mijn vader overleed. De documentaire "De Bezette Stad" over de oorlogsgeschiedenis van Amsterdamse locaties gefilmd tijdens de Coronaperiode (o.a. tijdens de avondklok) leverde veel bijzondere herinneringen en gevoelens over hem en mij naar boven.
Lees volledig artikel: 22 jaar geleden overleed mijn vader, Salomon de Hond
22 jaar geleden overleed mijn vader, Salomon de Hond
Salomon de Hond (1914-2002)
Vandaag 22 jaar geleden, op de verjaardag van zijn kleindochter, overleed mijn vader.
Op zijn 100e geboortedag in 2014 heb ik een speciale pagina aangemaakt, die aan zijn zeer bijzondere leven was gewijd. Niet alleen met foto’s, maar ook met diverse bijzondere video’s en twee boeken met zijn memoires.
Een video betreft zijn medewerking aan het project van Steven Spielberg “Survivors of the Shoah”, waarin hij uitgebreid vertelt over zijn oorlogsherinneringen. Hij was actief in het verzet en heeft velen geholpen. Niet alleen toen, maar ook na de oorlog kwamen zijn eigenschappen duidelijk naar voren: krachtig, moedig en onbaatzuchtig. Hij was een geweldige vader, maar als grootvader blonk hij helemaal uit. Zeker nadat zijn schoondochter al op jonge leeftijd overleed en ik achterbleef met twee jonge kinderen. Maar ook als echtgenoot was hij voorbeeldig en vormde een prima koppel met mijn moeder (die precies 100 dagen na hem overleed).
Juist in de Coronaperiode heb ik veel aan hem moeten denken. Omdat ik patronen in de samenleving herkende, die ik van hem had gehoord, zoals hij die in de oorlog in Nederland was tegengekomen.
“De Bezette Stad”
Op een bijzondere wijze werd dat gevoel weer bij me opgeroepen toen ik deze week naar de documentaire “De Bezette Stad” ging. Op een simpele, maar zeer indringende manier, kwamen daar de oorlogsperiode en de coronaperiode bij elkaar. De basis van de meer dan 4 uur durende film waren een groot aantal huizen en plekken in Amsterdam, die getoond werden zoals ze nu zijn, en waarbij de voice-over (Carice van Houten) op een indringende manier vertelde wat er op die plek tijdens de oorlog gebeurd was (vaak eindigend in de moord op de bewoners of het fusilleren van verzetsmensen). Tegelijk liet de film ook een aantal cruciale momenten zien van de Coronaperiode. De aankondiging door Premier Rutte in maart 2020 en het neerslaan door de politie van de demonstratie op het Museumplein in januari 2021.
Maar het indringendst waren de uitgebreide en door de cameravoering haast hallucinerende opnames waarbij de camera in februari 2021 door Amsterdam ging tijdens de avondklok met de volledig lege straten. Dat had ook Amsterdam kunnen zijn in 1942. Waarbij het besef heel hard binnen kwam dat we in Nederland zonder slag of stoot, zonder dat er bewijzen waren van de effectiviteit, zonder dat er discussies waren over onze grondrechten, meer dan 3 maanden lang een avondklok hebben gehad. Ja, meer dan 3 maanden lang.
Ik verliet zowel boos als verdrietig de bioscoop. Zeker toen ik me bedacht dat er, nu drie jaar na de start van die avondklok, nog geen enkele poging is ondernomen om die maatregel (en ook de andere) te evalueren.
Ik heb tussen 2020 en 2023 vaak aan mijn vader moeten denken. Enerzijds met nog meer trots op hoe hij in de oorlog opgetreden was en anderzijds in de overtuiging dat hoe ik handelde in de lijn was van hoe hij zich toen heeft opgesteld. Opkomen voor de waarheid, rechtvaardigheid, zonder bang te zijn voor de gevolgen voor je zelf.
Niet voor niets heb ik mijn autobiografie zijn levensmotto als titel gegeven “Wie bang is, krijgt ook klappen”.
U heeft zojuist gelezen: 22 jaar geleden overleed mijn vader, Salomon de Hond
Volg Maurice de Hond op X | Facebook | LinkedIn | YouTube.
Deze website opereert dankzij de financiële steun van de bezoekers en kent geen paywall of adverteerder. Klik hier als u een (kleine) donatie wilt geven. Onze dank is groot.
