Door het huidige Coronabeleid zijn mensen veel meer gestresst geraakt dan daarvoor. Dit uit zich in verhitte discussies tussen echtparen en families. Iedereen vindt er iets van, en alsof het een nieuwe religie is, lijkt ruzie de enige methode om de ‘waarheid’ te verkondigen. Maar wat voor impact heeft dit op de komende feestdagen (en verjaardagen) en je relatie met je dierbaren? Hoe kan je daar het beste mee omgaan?
Lees volledig artikel: Splijting in relaties door het Coronabeleid
gastblog door Yolanda Lippens
De feestdagen zijn met stip de dagen waar familie en vrienden bij elkaar komen. En dan niet voor een paar uurtjes, nee, vaak een hele middag én avond. Als ik een vlieg op de muur zou zijn bij al die gezinnen, kan je ik vertellen dat er dit jaar – en wellicht ook al vorig jaar – veel ruzie is geweest. En niet alleen tijdens de Kerst, maar verjaardagen idem dito, in welke grootte dan ook. Dan bedoel ik geen ‘gewone’ ruzie niet over Ome Piet, maar over het Coronabeleid waardoor ons vrije leven drastisch gevangen is gezet.
Geweigerd tijdens de kerstdagen
Van de week las ik enkele Tweets van mensen die niet welkom waren op het familie kerstdiner omdat ze niet gevaccineerd waren. ‘Help, ongevaccineerde familieleden kunnen ons besmetten!’ zeggen ze letterlijk. Maar zij zijn toch wél gevaccineerd? Werkt hun vaccin dan ineens niet meer als het gevaar binnenkomt lopen? Daar hebben ze toch juist hun vaccin voor?
Respect en begrip ver te zoeken
Als je dan – wel of niet gevaccineerd – wél bij het o-zo gezellige kerstdiner aanwezig bent, dan is ‘overleven’ de norm. Normaal gezien zou je je schouders ophalen als je het niet eens bent met de kenau tante van je partner. Meestal gaat dat over zaken die jouw leven niet beÏnvloeden. Maar nu dat iedereen behoorlijk stressvol is, zijn de meningen ook een stuk feller geworden. Die gaan nu ineens wél over jouw leven. Je werk, vrije tijd, sporten, kinderen, vakanties. Je krijgt de ene ‘waarheid’ na de andere voor je kiezen. En als je er dan anders over denkt, krijg je een verbale draai om je oren.
Tijdens het dessert geeft neef Pim nog een flinke kers op de taart: dat ‘alle ongevaccineerden maar lekker op een eiland moeten gaan wonen!’. Fel met opwijzende vinger uitgesproken omdat ‘het bij OP1 werd gezegd’. Al je familieleden verkondingen hun waarheid, met een betweterige afsluiter ‘Dat is gewoon zo!’. Alsof het een nieuwe religie is. De leider volgen is het motto, en owee als je daar iets tegenin brengt met een kritische opmerking.
Mijn moeder zei altijd: ‘Als je je verjaardagen en feestdagen gezellig wilt houden, praat dan nooit over politiek of geloof’. En oh, wat had ze gelijk.
Ruzies in huwelijken
In mijn omgeving hoor ik de laatste ook dat gehuwden steeds meer ruzie maken over de Coronacrisis dan voorheen. Hij laat zich wél vaccineren (want dat moet), maar zij niet (omdat ze kritisch is). Ruzie. Tenzij ze zich eens beiden gaan verdiepen in de andere kant van het verhaal. Dus de kritische en vooral wetenschappelijk onderbouwde informatie. Dan kan er een discussie op gang komen met oog en respect voor elkaars overtuigingen. Pas als je echt openstaat voor de ander, kan je verwijzen naar inzichten waar je nog niet eerder over had nagedacht. Hoe goed zou dat zijn voor je huwelijk?!
Of iemand ervaart druk van haar omgeving omdat ze niet gevaccineerd is wegens medische redenen. Ze heeft (helaas terechte) angst dat zij haar baan kwijtraakt als ze niet gevaccineerd wordt. Maar ze weigert een spuit. Niet omdat ze anti-vaxxer is, maar omdat ze grondige medische redenen heeft om geen risico te nemen, zoals door haar huisarts onderstreept. Bij haar is het middel erger dan de kwaal. Ondertussen wordt ze door haar omgeving veroordeeld ‘dat het haar eigen schuld als ze wordt ontslagen’. Haar medische conditie wil (en hoeft) ze logisch niet met anderen delen. Enig idee wat voor stress dat geeft in haar leven?
Druk van school
Ook ouders met pubers hebben meer ruzie, naar wat ik hoor en lees. Kinderen worden op school voorgelicht (ik bedoel ‘ingedramd’) dat vaccinatie nodig is om opa en oma te kunnen blijven bezoeken. Er zijn regelmatig jonge kinderen met een spuit in hun arm te zien in de reguliere media. ‘Och, wat zijn we trots op onze jongen dat hij dit doet voor opa en oma!’ En tijdens het kerstdiner wordt er nog eens nadrukkelijk aan jou gevraagd ‘wanneer jij een afspraak maakt om jouw kinderen te laten vaccineren?’. Zich totaal niet bewust dat er steeds meer ‘vaccinatieschade’ aan het licht komt bij gevaccineerde jongeren.
Mentale druk
Dankzij de stijfkoppigheid en blindheid van ons demissionair kabinet, is de mentale druk bij iedere burgers opgelopen tot een hoogtepunt. Maar nee, natuurlijk niet bij al die burgers die braaf doen wat de overheid zegt en de lockdowns maar gewoon accepteren. Want De Jonge heeft toch het beste met ons voor?
Toch valt het mij op dat die groep brave volgers steeds kleiner wordt. Steeds meer mensen gaan inzien dat dit beleid geen zin heeft. Dat de lockdown (zeker die van december 2021) kant noch wal slaat. Dat hun leven al té lang is gevangen is; ja, we zijn al bijna 2 jaar verder. Het is duidelijk dat ze in Den Haag niets geleerd hebben. Nee, zo gaat het niet langer.
Bewustwording
Ik ben géén anti-vaxxer. Ik ben géén wappie (wat dat ook is). Alhoewel, als ik je in 2019 had verteld dat je over 2 jaar alleen een restaurant binnenkomt als je een groen vinkje hebt verdiend met een vaccinatie? En dat je dat groene vinkje ook nog ieder ieder half jaar moet herverdienen met een nieuwe prik? Dan zou je me krankjorem hebben genoemd.
Inmiddels is Kerst 2021 voorbij. Maar we zijn er nog niet – Oudjaarsavond moeten we nog overleven. Laat dit Coronabeleid geen splijting worden in relaties. Spreek met af dat er niet over het C-onderwerp wordt gesproken. Hou respect voor elkaar. Geniet van elkaar. Wel of niet gevaccineerd. Dan is er een kans dat het een gezellige avond wordt.
U heeft zojuist gelezen: Splijting in relaties door het Coronabeleid.
