Een professor in de epidemiologie, die ik intensief volg, Dr. Vinay Prasad, heeft een boeiend artikel geschreven, waarvan ik de belangrijkste delen hieronder heb vertaald. Het gaat o.a. over immuniteitsschuld, myocarditis en censuur.
Lees volledig artikel: De desinformatie politie slaat toe
De desinformatie politie slaat toe
Hier treft u het originele artikel aan.
Onvoorbereid
Wetenschap is moeilijk. Veel populaire theorieën blijken onjuist, en sommige ideeën – die aanvankelijk ongeloofwaardig werden geacht – blijken uiteindelijk juist te zijn. Natuurlijk, laten we relativeren: de meeste gekke ideeën zijn inderdaad gek, maar wat waar is en wat consensus is, is niet altijd hetzelfde. Dr. John Mandrola schreef vorige maand briljant over dit onderwerp: “onzekerheid wint het altijd van zekerheid – zelfs wanneer deskundigen vinden dat er een consensus is”.
Het is gemakkelijk om iets in de geneeskunde te herkennen dat verdacht klinkt, maar heel moeilijk om te weten wat onbetwistbaar fout is. Dit geldt vooral in de hitte van het moment, wanneer de emoties hoog oplopen, en wanneer politiek en wetenschap elkaar kruisen.
Daarom vrezen wijze wetenschappers, dat het controleren van verkeerde informatie (met name met behulp van botte moderne instrumenten: censuur, shadow-banning en afknijping) gevaarlijk is. Straffend optreden is iets anders dan debatteren. Het is anders dan weerleggen. Het is het gebruik van de brute kracht van de moderne algoritmische platforms om de verspreiding van de ideeën van je tegenstander te vertragen. Ik maak me zorgen dat het misbruikt wordt.
Arrogantie
De COVID19 pandemie onthult de beperkingen en arrogantie van wetenschappelijke beïnvloeders. Pre-covid waren ze vaak op schot. In een wereld van reiki, jade-eieren, supplementen en cupping was het gemakkelijk voor ‘gezondheidsdeskundigen’ om populaire, onbewezen remedies te ontkrachten. Waarom? Omdat deze dingen overduidelijk onzin zijn, en je hoeft niet veel te weten om dat te weten.
Maar deze ‘experts’ waren slecht voorbereid op de pandemie. Lockdowns, de mogelijkheid van een laboratoriumlek, sluiting van scholen, het gebruik van maskers van volwassenen en van kinderen en wie hoeveel doses vaccin moet krijgen en wanneer – zijn complexe technische vragen die diepgaande kennis vereisen van de biogeneeskunde, proeven, afwegingen, statistieken, en meer.
Wetenschappelijke ontkenners en beïnvloeders – die vaak niet aan een universiteit werken, geen onderzoek publiceren, geen verstand hebben van statistiek, geen peer review doen voor tijdschriften, geen goed gevoel hebben voor de pre-test waarschijnlijkheid van interventies, en/of geen diepgaand technisch inzicht hebben in geneesmiddelenregulering – probeerden een kruistocht te voeren tegen verkeerde informatie, maar ze maakten veel fouten.
Gevaarlijk en schadelijk
Dit zou oké zijn als ze alleen maar debatteerden, maar herhaaldelijk probeerden ze de instrumenten van het platform te gebruiken om ideeën waar ze een hekel aan hadden de kop in te drukken. Ze putten uit tactieken die gebruikt worden in de politiek en de cultuuroorlog en importeren die in de geneeskunde: tegengestelde ideeën zijn niet alleen verkeerd, ze zijn gevaarlijk en schadelijk. We kunnen spraak niet bestrijden met spraak, we moeten censureren, labelen, de-platformeren en afremmen.
Wetenschappelijke beïnvloeders hebben ervoor gekozen om collega-artsen en professoren die het niet met hen eens waren te bestempelen als “anti-wetenschap”, terwijl het ironisch genoeg hun retoriek was die een onvermogen weerspiegelde om de nuance te begrijpen die inherent is aan de wetenschap. Wetenschappelijke beïnvloeders smoorden in hun ijver het debat over hoe vaccins veiliger kunnen worden toegediend. Ze dwarsboomden pogingen om gerandomiseerde clusterstudies uit te voeren over maskers.
Jaren geleden drong John Horgan er in een stuk in Scientific America bij debunkers op aan om minder tijd te besteden aan de zachte doelen, zoals cuppers, en meer tijd aan de harde doelen, zoals mammografie. Ironisch genoeg waren beïnvloeders, toen ze zich tijdens de pandemie richtten op de harde doelen – zoals door het vaccin veroorzaakte trombocytopenie en trombose, mRNA myocarditis en de nadelen van boosting na infectie – jammerlijk onvoorbereid om over deze kwesties na te denken. Misschien had Horgan’s boodschap eenvoudiger moeten zijn: ontkracht wat je begrijpt en ken je grenzen.
Immuniteitsschuld als voorbeeld
Onlangs bracht een account genaamd “onbevooroordeelde wetenschap” (Natuurlijk is het onbevooroordeeld!) een video uit waarin werd beweerd dat het idee van immuunschuld – dat het vermijden van infecties door ernstige maatschappelijke verstoring gedurende jaren ons vatbaarder maakt voor toekomstige infecties – niet waar is.
Maar deze social media debunker moest zelf debunkt worden. Dat is gedaan door Dr. Munro. Hij werkt wel met evidence based medicine, en geeft de ene referentie na de andere waaruit het overduidelijke blijkt: ernstige verstoringen van reizen en leven, die de ademhalingsvirussen gedurende een jaar of twee terugdringen, kunnen ons kwetsbaarder maken voor toekomstige ademhalingsvirussen, omdat we geen immuniteit hebben. Dit wordt in meerdere peer reviewed artikelen “immuunschuld” genoemd. Dit is één van zijn artikelen waar dat goed bestudeerd wordt onder kinderen.
(MdH: En zo zijn er meer voorbeelden, die uitgebreid in het originele artikel worden vermeld)
De kernfout van wetenschapsbeïnvloeders is dat zij beweren tribalisme en irrationaliteit te bestrijden, maar zij zijn vaak net zo tribaal en irrationeel als degenen die zij bestrijden. Ik schreef in datzelfde draadje meer dan een jaar geleden.
mRNA geïnduceerde myocarditis
Wat betreft mRNA geïnduceerde myocarditis hebben de wetenschapsbeïnvloeders grote schade aangericht. Ze verhinderden ons een middenweg na te streven. Er waren veel dingen die we hadden kunnen doen om de bijwerking te minimaliseren, met behoud van werkzaamheid. Zoals:
- De doses spreiden (dosis 2 uitstellen).
- Voer RCT’s uit om lagere doses te testen bij jonge mensen <40.
- Moderna verbieden bij mensen <40
- Vrijstellingen geven aan jongeren die COVID19 hebben gehad en daarvan hersteld zijn.
- Geen boost geven aan een 20-jarige man die 3 doses en doorbraak heeft gehad
- Eis dat Pfizer de troponine studie na de markt eerder rapporteert (actieve surveillance)
- Verbeter de systemen voor het melden van bijwerkingen van vaccins
Wij schreven in de zomer van 2021 over veel van deze ideeën, die de FDA en CDC niet in overweging namen. Een recente publicatie heeft een grafiek die laat zien hoe we dit zo gemakkelijk hadden kunnen verbeteren.
Gebrekkig framing
In plaats daarvan bleven beïnvloeders scanderen: COVID19 is erger dan vaccins, of brengt meer myocarditis met zich mee, zonder te beseffen dat dit een gebrekkige framing is. Elke persoon op aarde zal uiteindelijk een COVID19 doorbraak krijgen. Dit was duidelijk sinds ten minste Provincetown in de zomer van 2021, hoewel er eerdere tekenen waren.
COVID19 is misschien minder ernstig naarmate je meer doses krijgt, maar de eerste dosis levert het grootste deel van het voordeel en elke volgende dosis heeft een afnemend rendement. Daarentegen heeft dosis 2 van mRNA-producten het hoogste percentage myocarditis, en er lijkt geen bodem te zitten in de boosterpercentages van myocarditis (~1/10k).
Het optimale aantal doses zal dus waarschijnlijk variëren per leeftijd, eerdere infectie en geslacht. Een man van 20 jaar die 1 dosis Moderna heeft gekregen zal ZEKER meer myocarditis hebben als hij dosis 2 krijgt op dag 28 en daarna COVID, versus als hij alleen maar COVID krijgt en dosis 2 overslaat. Beïnvloeders konden deze details niet overwegen. De man krijgt hoe dan ook COVID, de vraag is hoeveel myocarditis hij vooraf van de vaccins krijgt. Ik heb dit concept uitgelegd in vele eerdere berichten, waaronder deze en deze.
Op het dieptepunt: beïnvloeders vielen de cardioloog John Mandrola en zijn collega’s venijnig aan voor het publiceren van wat uiteindelijk zou worden gezien als een opmerkelijk vooruitziende analyse van door vaccins veroorzaakte myocarditis.
Bespotten
Deze auteurs lieten een cardioloog rapporten over VAERS beoordelen (FYI: zo is VAERS bedoeld – externe controle), om tot een schatting te komen van door vaccinatie veroorzaakte myocarditis, die vergelijkbaar was met andere landen in die tijd, en nu volledig is gevalideerd door de eigen methoden van het CDC.
Toch bespotten wetenschappelijke beïnvloeders de auteurs door te zeggen dat zij VAERS verkeerd hadden gebruikt. Het bevestigde slechts het oude gezegde: een beetje kennis is een gevaarlijke zaak. Beïnvloeders wisten genoeg om te weten dat VAERS misbruikt zou kunnen worden, maar het ontbrak hen aan een genuanceerd begrip van hoe misbruik er precies uit zou zien, en hoe het op te sporen.
Zij veronderstelden dat elk gebruik dat de wijdverspreide vaccinatie van jonge mannen zou kunnen bemoeilijken, misbruik was. Maar dat is nauwelijks het geval. Hun heuristiek was te simpel. Een heuristiek die goed werkt voor jade-eieren en cupping, maar slecht geschikt was voor nieuwe mRNA-vaccinproducten die op korte termijn werden ontwikkeld, met weinig tot geen dosisoptimalisatie.
Wetenschappelijke beïnvloeders zijn politieke actoren
Het Venn-diagram van wetenschapsbeïnvloeders, bepaalde socio-politieke opvattingen, en een verlangen naar geannuleerde cultuurtactieken hebben zich samengevoegd tot #TheScience – een bizarre groep individuen die erop staan om informatie die ze nauwelijks begrijpen te controleren.
Het zou één ding zijn als hun favoriete tactiek bestond uit het aanbieden van kritische taal. Mensen zijn vrij om te schreeuwen over allerlei domme dingen in onze samenleving. Maar hun voorkeur gaat uit naar het beperken van de meningsuiting van anderen en het onder druk zetten van werkgevers om hun werknemers te ontslaan, zoals gebeurde in het geval van de myocarditis-preprint. Beide acties maken het feitelijk bedrijven en debatteren van wetenschap moeilijk en ondankbaar.
MRNA-vaccins voor COVID-19 vertegenwoordigen een van de grootste maatschappelijke successen van de afgelopen kwart eeuw. De tijdspanne waarin ze werden ontwikkeld en de aanvankelijke werkzaamheid bij ouderen was zo opmerkelijk dat zelfs de optimisten er bekaaid vanaf komen. Maar deze vaccins zijn misbruikt bij bevolkingsgroepen met een laag risico. De gegevens voor kinderen, vooral die met voorafgaande immuniteit, zijn jammerlijk ontoereikend. Ze zijn jammerlijk ontoereikend voor een grootschalig vaccinatieprogramma, zoals ik in detail beschrijf in dit artikel.
Geobsedeerd
Ondertussen is er te weinig aandacht besteed aan het vaccineren van oudere en kwetsbare bevolkingsgroepen, en aan een passende versterking daarvan. De regering Biden is geobsedeerd door het geven van een breed en eeuwigdurend marktaandeel aan Pfizer, door alle volwassenen eeuwigdurend een prik te garanderen, dat we vergeten zijn dat het doel van vaccinatie is het aantal ernstige voorvallen te verminderen. Wetenschappelijke beïnvloeders doen mee. Zij begrijpen nauwelijks dat zij de winstmarges van twee van de meest lucratieve farmaceutische bedrijven ter wereld helpen, en niet het welzijn van de burgers.
Voor mensen die echt geïnteresseerd zijn in deze kwestie, heb ik een technische verhandeling van 8000 woorden geschreven over de ontwikkeling van vaccins, en de onzekerheden. Dit is een formeel academisch artikel. U kunt het hier lezen.
Slotopmerkingen
Een paar weken geleden bekritiseerde een wetenschapsbeïnvloeder mijn gedachten over longkankerscreening, een onderwerp waarover ik uitgebreid heb gepubliceerd. De twitteraar betoogde dat NLST een duurzaam all cause survival voordeel liet zien. De beïnvloeder was niet op de hoogte van de bijgewerkte publicatie die had aangetoond dat dat voordeel was verdwenen. Toen ik hem de referentie liet zien, stelde hij dat hij had verwacht dat het zou verdwijnen.
Wat moet ik daarvan denken? Iemand wiens kennis van het vakgebied zo oppervlakkig is dat hij niet eens op de hoogte is van het bestaan van een bijgewerkte publicatie, is nu ineens zo’n expert dat hij weet waarom het de resultaten opleverde die het opleverde? Wie houd je voor de gek?
Het merendeel van de wetenschappelijke beïnvloeding is zo. Oppervlakkig begrip van een onderwerp, maar gekleed in bravoure. Dat is oké als het ding dat je ontkracht net zo oppervlakkig is. Maar dat is niet oké als we het hebben over complexe medicijnen of grootschalige screeningscampagnes.
Onnodige schade
Er was ongetwijfeld veel verkeerde informatie tijdens de pandemie. Wetenschappelijke beïnvloeders kunnen het gevoel hebben dat ze die hoeveelheid hebben helpen verminderen, maar ik betwijfel of ze er zelfs maar een deuk in hebben geslagen. Het was enorm.
Hun echte nalatenschap was dat ze zich bemoeiden met legitieme wetenschappelijke debatten die ze niet volledig begrepen, wat leidde tot onnodige schade op vele gebieden. Uiteindelijk ging verkeerde informatie grotendeels ongecontroleerd door, terwijl echte wetenschappers werden ontmoedigd om te discussiëren over hoe vaccins veiliger kunnen worden gemaakt.
Vinay Prasad MD MPH is auteur van VP’s Observations and Thoughts. Hij is hoogleraar epidemiologie, auteur van 450 peer reviewed papers en 2 peer reviewed boeken, en leidt een lab dat zich richt op epidemiologische methoden.
U heeft zojuist gelezen: De desinformatie politie slaat toe
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
Blijf onze site steunen met af en toe een kleine donatie. Klik hier.
