Hoe professor Albers meerdere keren de plank misslaat

Leestijd: 5 minuten

Vast patroon

Al vanaf oktober 1976, toen ik met mijn eerste peiling kwam bij “In de Rooie Haan”, gebeurt het met regelmaat dat een professor van zijn hoge toren bij de Universiteit afdaalt om mij via de media op de één of andere manier de les te lezen.

Vrijwel nooit ging men dan in op mijn uitnodiging tot een openbaar debat over die kritiek. Maar onder bescherming van hun titel en positie kregen zij wel de aandacht in de media. Waardoor de argeloze lezer/kijker daaruit kon concluderen dat de kritiek gerechtvaardigd was.

Hoewel die kritiek soms inderdaad wel gerechtvaardigd was, vond ik meestal dat de professor niet de moeite had genomen zich te verdiepen in wat ik gedaan had. En/of dat deze persoon algemeenheden debiteerde en/of persoonlijke voorkeuren uitsprak en/of duidelijk gebukt ging onder “jalousie de metier”.

Albers over mij en Belgrado

Prof Albers was me al meerdere keren opgevallen dat hij in zijn columns in De Volkskrant deze gemakzuchtige benadering volgde. Begin juli 2020 was ik aan de beurt. Niet alleen bleek hij overduidelijk een hekel te hebben aan mij. Maar ook kwam hij met een onderbouwing, die kant noch wal raakt.

Door de mand gevallen

Hij schreef o.a. “Het circus wordt compleet als serieus ogende media met open ogen in de val van de false balance vallen. Zowel bij BNR als op Op1 werden debatten georganiseerd tussen een prominente viroloog enerzijds en een boze blogger anderzijds.”

Professor Albers, die statisiek en datavisualistie doceert in Groningen, viel in dat blog volledig door de mand. En wel door het volgende deel:
“Eind juni beweerde Maurice de Hond dat een drukbezochte voetbalwedstrijd in Belgrado niet tot nieuwe besmettingen leidde. Terwijl een week eerder al bekend was dat dit wel zo was.”

Een professor die blijkbaar zo goed weet wat het verschil tussen goede wetenschap en het werk van een boze blogger is. En ook nog regelmatig anderen methodologisch de maat neemt, slaat hier diverse planken mis.

Op 11 juni was er namelijk in Belgrado de bekerfinale tussen Rode Ster en Partizan, de locale derby. Het was een vol stadion met 24.000 mensen, die net zo handelden/reageerden als zij gedaan zouden hebben voor half maart 2020. Als je de ontwikkeling van het aantal besmettingen in Servië en de omliggende landen bekeek, dan was er geen enkele reden om aan te nemen dat deze wedstrijd een groot superspread event was geweest.

Kijk wat de ontwikkeling toen was van de cijfers in Servië en de omliggende landen in die periode.

Geen superspread event

Duidelijk is te zien dat rond 18 juni (7 dagen na de wedstrijd) in Servië geen enkel teken is van een superspread event dat daar een week eerder plaats gevonden zou hebben. In het laatste deel van juni zie je wel stijgingen, maar dat is in al de landen het geval. Maar het trieste is dat Albers verwijst naar een artikeltje in De Telegraaf van 18 juni (7 dagen na de wedstrijd). Hier staat beschreven hoe 7 personen uit Montenegro naar die wedstrijd waren geweest en besmet waren geraakt.

Nu ligt Montenegro 250 kilometer van Belgrado. Dus die personen zijn naar die wedstrijd met een of andere vorm van vervoer gereisd. (Wellicht met elkaar in een auto of bus). En hebben onderweg of in Belgrado wellicht ergens gegeten en geslapen. Maar er is geen enkel bewijs dat deze besmetting in het stadion is gebeurd.

Nu zou je kunnen zeggen dat er ook geen bewijs is dat het niet in het stadion is gebeurd. Maar dan vraag ik me af hoe het dan komt dat er wel 7 mensen uit Montenegro gedurende de wedstrijd waren besmet zijn geraakt en in heel Servië tussen 7  juni en 24 juni het aantal nieuwe gevallen slechts steeg met circa 100 per dag. Met geen enkele aantoonbare versnelling rond 18 juni. Als die wedstrijd echt een superspread event was geweest, dan had je een abrupte en grote stijging gehad.

Trollenleger

Kortom: deze beweringen in het blog van Albers geven blijk dat hij
– niet naar de data kijkt,
– de Telegraaf als bron neemt om mij de les te lezen,
– en blijkbaar ook niet weet dat Montenegro 250 kilometer van Belgrado is verwijderd.

Hoe de professor zich ten opzichte van mij opstelt bleek o.a. uit zijn populaire tweet op 14 december. Daar gaf hij aan dat “deze lockdown mede mogelijk was gemaakt door… Maurice de Hond”. Albers gedroeg zich als een voorman van een trollenleger, die het sinds eind maart op me gemunt had.

Albers als mijn criticaster in Propaganda

Toen het programma Propaganda mij vertelde dat ze hem als deskundige zouden interviewen en dat ze dan daarna bij mij zouden komen, zodat ik op zijn kritiek zou mogen reageren, heb ik dat meteen geweigerd. Albers, die al zo een uitgesproken negatieve mening had over mij. En die mening dan weer verpakken in zogenaamde objectieve en wetenschappelijke verpakking. De journalisten konden daarna bepalen wat ze van hem in de uitzending gebruikten en hoe ze mijn reactie dan daarbij zouden plaatsen. (En als u het programma inmiddels gezien heeft, dan kunt u zich ongeveer voorstellen hoe dat dan zou zijn gebeurd).

Ik heb wel gekeken naar het optreden van Prof. Albers tijdens de uitzending en het was nog slechter dan ik had gedacht. Hij maakte een aantal generieke opmerkingen en bleek over het onderwerp eigenlijk weinig te weten. Sloeg daarbij de plank een paar keer goed mis. Maar ja, dat weet de argeloze kijker niet. Daarom een korte opsomming van wat hij daar heeft zitten doen:

Sanne Blauw van De Correspondent heeft een artikel geschreven vanuit haar rol bij de totstandkoming van het programma. Daarin staat aangegeven wat Albers heeft beweerd. Ik ga op één deel ervan dieper in:

Weerzones

Men liet de landkaart met de weerzones over de wereld zien, die ik had aangetroffen in een belangwekkende studie uit begin maart over de verspreiding toen van het virus over de wereld. Ik heb daar diverse stukken vanaf eind maart over geschreven. Uit mijn bevindingen bleek dat de factor luchtvochtigheid daarbij cruciaal was. En op 17 april schreef ik een artikel waarbij ik liet zien, dat dankzij testen met dieren, kon worden aangetoond dat er een causaal verband was tussen de mate van luchtvochtigheid en de verspreiding. En dat het dus niet toevallig was dat de eerste grote uitbraken ontstonden in Wuhan (januari), Iran en Seattle (februari), Bergamo (eind februari) en Madrid (begin maart). Het luchtvochtigheidsgehalte was daar toen de meeste dagen ruim onder de voor mensen ongunstige waarde van 6g/kg.

Maar daar hadden Albers en de journaliste Blauw blijkbaar geen kennis van genomen. Niet alleen had Albers het over de factor temperatuur in plaats van luchtvochtigheid, maar ook gaf hij een college dat het gelijk opgaan van verschijnselen, niet betekende dat er een oorzakelijk verband zou zijn. Alsof ik dat niet zou weten. Juist daarom had ik dat blog op 17 april geschreven, waarom er wel sprake was van dat oorzakelijk verband door diverse dierproeven (met het influenzavirus) waar de mate van besmettingen duidelijk samenhing met de verschillende niveaus van luchtvochtigheid.

Maar nee hoor, dat wordt niet aangehaald, maar wel het aangeven dat ik niet wetenschappelijk bezig ben. (Door een Professor die al zulke uitglijders had gemaakt als met de voetbalwedstrijd in Belgrado in juni).

China

Lachwekkend was vervolgens zijn argumentatie dat er op de kaart ook een duidelijke samenhang was met bevolkingsdichtheid. Hij noemde bijvoorbeeld China.

Natuurlijk is er een hoge mate van bevolkingsdichtheid in China. In heel veel regio’s in dat land. Maar de uitbraak tussen januari en maart 2020, met name ten gevolge van grote superspread events, was in het dichtbevolkte Wuhan waar de weersomstandigheden in januari veel ongunstiger waren dan in het eveneens heel dichtbevolkte Zuiden van China. Dat geldt ook in Italië. Rome en Napels zijn ook heel dichtbevolkt. Maar de uitbraak was toen niet daar, maar in Bergamo waar de omstandigheden veel ongunstiger waren en de condities optimaal voor superspread events. Datzelfde gold toen voor New York. Daar waren  de grote uitbraken in maart en niet in Los Angeles. Hier schreef ik daar over.

Ook hier zie je hetzelfde patroon van Prof. Albers. Mij geringschattend de les te lezen over het niet houden aan wetenschappelijke regels, maar niet de kennis nemen van wat ik geschreven heb en hoe dat onderbouwd is en vervolgens zelf inhoudelijk diverse keren de bocht uit schieten.

Maar ja: Albers is een professor op een universiteit, heeft een column in De Volkskrant en is daardoor compleet gerechtigd om mij in een uitzending van Propoganda de maat te nemen. Hoe vaak hij daarbij ook de plank misslaat. En het chique en onafhankelijke Correspondent schrijft er ook een artikel over. En verbind zich daarmee ook met de deplorabele kwaliteit van de uitzending van Propaganda.

U heeft zojuist gelezen: Hoe professor Albers meerdere keren de plank misslaat.

Volg Maurice de Hond op Twitter | YouTube | Facebook | LinkedIn.

Steun mij om ook het werk van professoren kritisch te blijven volgen, zodat ze niet vanuit hun vermeende autoriteit u en anderen een rad voor ogen kunnen draaien.