Vandaag is het vonnis vernietigd tegen Rob B., die 14 jaar vast heeft gezeten. Aan de basis van zijn veroordeling lag het slechte werk van Richard Eikelenboom en zijn vrouw. Dezelfde die vergelijkbaar slecht werk heeft geleverd bij de Deventer Moordzaak. Maar ook dat zal onderkend worden nadat het rapport van het Cold Case Team Amsterdam en het nieuwe herzieningsverzoek van Knoops voor Louwes openbaar wordt.
Lees volledig artikel: Ook de gerechtelijke dwaling in Rosmalen is te wijten aan Richard Eikelenboom
Ook de gerechtelijke dwaling in Rosmalen is te wijten aan Richard Eikelenboom
Alsnog vrijspraak
Vandaag heeft het hof in Arnhem Rob B. alsnog vrijgesproken, die 14 jaar onterecht heeft gevangen gezeten wegens de moord op zijn vriendin. Op basis van het voorliggende bewijs is ook het OM er nu van overtuigd dat Rob B. zijn vriendin niet heeft vermoord. Zij heeft zelfmoord gepleegd en onterecht werd Rob B. ervan beschuldigd dat hij haar vermoord zou hebben. (Deze zaak is boven tafel gekomen door een project van studenten, waarna op basis daarvan een herzieningsverzoek werd toegewezen).
Veel kranten hebben aandacht geschonken aan deze gerechtelijke dwaling en het OM heeft excuses gemaakt voor de fouten die er gemaakt zijn. De kern van de onterechte veroordeling was het onderzoek van een sporendeskundige, die op basis van de bloedsporen het zelfmoord-scenario negeerde en Rob. B. als dader aanwees. Die deskundige wordt door alle betrokkenen, het hof, het OM en de advocaat, zwaar onder vuur genomen over zijn optreden in deze zaak. En wie is deze deskundige: Richard Eikelenboom, die ook een sleutelrol heeft gespeeld bij de veroordeling van Louwes. En die daar minstens zo slecht werk heeft afgeleverd als bij de zaak in Rosmalen.
Hieronder wat informatie over de zaak en het gepruts van Richard Eikelenboom.
In De Volkskrant stond een interview met de advocaat van Rob B., die speciaal voor dit proces van zijn pensioen tijdelijk is teruggekeerd. Hij vertelt wat er allemaal is misgegaan en ook over het werk van Richard Eikelenboom.
Signatuur Richard Eikelenboom
Deze deskundige was dus Richard Eikelenboom, die toen nog bij het NFI werkte en ook een sleutelrol speelde met zijn bloedsporenonderzoek dat tot de veroordeling leidde van Louwes in Den Bosch in 2004. Een onderzoek waar ook heel veel op aan te merken is, zoals het Cold Case Team Amsterdam onlangs ook al vaststelde.
Toen de rechtszaak in Arnhem twee weken geleden werd gevoerd vorderde het OM vrijspraak. En dit staat in het artikel van De Volkskrant toen over het werk van Richard Eikelenboom en zijn vrouw.
Hij fantaseert er maar op los
Dit is het artikel uit 2019 op onze site over de leugens van Richard Eikelenboom toen hij in 2019 werd geïnterviewd over zijn bevindingen in de Deventer Moordzaak. Hij vertelde daar, net zoals trouwens bij de podcast de Deventer Mediazaak, over zijn bevindingen uit 2003/2004. Maar die verschillen sterk van de echte bevindingen uit 2003/2004 zoals die in de officiele stukken stonden, waar ook al veel fouten bij zijn gemaakt, zoals het Cold Case Team Amsterdam inmiddels heeft geconcludeerd.
O.a. vertelde hij in 2019 dat de hele blouse van de weduwe “onder het bloed” zat, terwijl als je de foto’s van de blouse bekijkt en beseft dat de weduwe minstens 5 keer in haar hart is gestoken, dan valt het juist op hoe weinig bloed het eigenlijk was. Deskundigen hebben berekend dat het circa 20 ml bloed moet zijn geweest, ongeveer één reageerbuisje. Juist die geringe hoeveelheid bloed leidt tot de conclusie dat de weduwe – na versleping – in het hart is gestoken door de dader, nadat ze al overleden was door de verwondingen die ze had opgelopen door de verwurging en het indrukken van haar borstkas.
Emotionele reden
Maar dat verslepen van het lichaam naar onder het schilderij van haar man en het dan pas minstens 5 keer in haar hart steken is een sterke aanwijzing voor de emotionele instelling van de dader. De deskundigen van het Cold Case Team Amsterdam (die dus in opdracht van de Hoge Raad hebben gewerkt) komen, net zoals wij destijds, tot de conclusie dat deze sporen erop wijzen dat de moord geen financieel motief had, maar dat er een belangrijke emotionele reden was voor de dader om haar aan te vallen. Plus nog een bijzondere extra reden om haar na het overlijden te verslepen en onder dat schilderij in haar hart te steken.
Echter, dat gruwelijke verloop van de moord is tussen 1999 en 2006 door het Deventer Onderzoeksteam niet opgevallen of niet vermeld. En Richard Eikelenboom fantaseerde er ook in deze zaak dus lustig op los, dat de sporen op de blouse tot de conclusie moesten leiden dat die er tijdens de moord door Louwes op gekomen waren.
Een van de zeven argumenten die Eikelenboom ervoor aandroeg was dat hij ook op een aantal plekken waar geen geweld had plaatsgevonden (rechterkant van de blouse) monsters had genomen. En zijn stelling was dat als hij daar geen DNA van Louwes vond, dat waar het DNA wel was gevonden, Louwes meer verdacht maakte. Volgens Eikelenboom waren die speciale testmonsters inderdaad schoon en dat werd als een element aangedragen tegen Louwes bij zijn veroordeling.
DNA-scores
Toen echter een Amerikaanse deskundige (Prof. Krane) de originele DNA-scores kreeg van het NFI voor een eigen analyse, stelde hij vast dat in twee van die monsters evenveel DNA was gevonden van Louwes als bij een aantal andere sporen, die door Richard Eikelenboom wel aan Louwes waren toegeschreven. Selectief shoppen dus ten nadele van de verdachte. Belangrijk is om te beseffen dat in de meeste sporen op de blouse van de weduwe juist weinig DNA was gevonden van Louwes.
De grafiek van de meeste sporen tikte maar net de minimumgrens aan, op basis waarvan men zou kunnen concluderen dat het sporen van hem waren. En die blouse was in die vier jaar voorafgaande aan het onderzoek van Eikelenboom dermate slecht behandeld (inclusief nieuwe bloedvlekken, die er nog niet waren op de Plaats Delict) dat Eikelenboom die blouse nooit meer had mogen onderzoeken. En zeker geen conclusies had mogen trekken als ware de conditie van de blouse identiek aan hoe deze was ten tijde van de situatie op de Plaats Delict vier jaar daarvoor. Met nieuwe bloedvlekken op de blouse, waarvan niet duidelijk was hoe die erop gekomen waren, kan je dus niets meer zeggen over de sporen die je vier jaar later vindt. Want die waren er misschien ook later op gekomen of door het gehannes met de blouse die van locatie wisselde (contaminatie).
Ook bij de gerechtelijke dwaling van de Schiedammer Parkmoord speelde Richard Eikelenboom een rol. In 2009 vertelde hij erover in een interview, maar als je het dossier leest en het rapport van de Commissie Posthumus over die zaak, dan zie je wat voor geschiedvervalsing Eikelenboom ook in die zaak bedrijft.
Het is verschrikkelijk dat zo iemand het leven van een aantal onschuldigen door zijn onprofessionele en niet integere wijze van onderzoeken heeft vernietigd. Dat deze onschuldigen dankzij hem jarenlang onterecht de gevangenis in zijn gegaan. En dat hij door mensen als Bas Haan en de podcastmaakster van de Deventer Mediazaak wordt opgevoerd als de grote deskundige, die het allemaal zo goed weet en alles zo goed heeft onderzocht.
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
U heeft zojuist gelezen: Ook de gerechtelijke dwaling in Rosmalen is te wijten aan Richard Eikelenboom.
