Een belangwekkend nieuw onderzoek waarbij apen via aerosolen met Covid-19 zijn besmet laat de cruciale rol zien van de virale doses. En biedt verklaringen voor de snelle stijgingen en dalingen van besmettingen en is richtinggevend voor de toekomst.
Lees volledig artikel: Het enorme belang van de virale doses
Belangrijk nieuw onderzoek
Al vanaf het onderzoek in het Duitse Gangelt van Prof. Streeck in april 2020 waren er aanwijzingen dat de virale doses, die personen inademen, invloed hebben op de mate waarin men ziek wordt door Covid-19. Maar zolang ontkend werd dat het inademen van het virus een belangrijke rol speelt bij het geïnfecteerd raken, speelt die virale doses geen grote rol bij het proberen om het verspreiden van de infecties te begrijpen.
Er is echter nu een onderzoek verschenen, waar ik al lang op wachtte, met zeer belangwekkende resultaten. Die ons betere handvaten geven om de verspreidingsprocessen van het virus te begrijpen. En ook goed kan helpen bij de juiste aanpak zowel op individueel als collectief niveau.
Dat is dit onderzoek, waarbij men met apen proeven heeft gedaan met verschillende hoeveelheden Covid-19 virus, die de apen moesten inademen. De virusdeeltjes zaten in aerosolen die kleiner waren dan 5 micrometer, zodat zo goed mogelijk het inademen van aerosolen werd nagebootst.
En de resultaten zijn ronduit spectaculair:
- Men stelde vast dat er een bepaalde grenswaarde was, waarna de apen wel antistoffen gingen ontwikkelen, maar geen symptomen vertoonden. Dus als de apen X virusdeeltjes hadden ingeademd (de echte waarde is een nogal complexe maat, en zal bij mensen anders kunnen zijn). Onder die grenswaarde werd de aap dus niet geïnfecteerd.
- Maar pas bij een 4 keer zo hoge waarde als die grenswaarde ontwikkelden de apen koorts en/of andere symptomen.
- Wel werd vastgesteld dat een groot deel van apen die antistoffen ontwikkelden, maar geen symptomen hadden. Ze hadden wel virusdeeltjes in hun neus en wellicht dan anderen konden infecteren.
Gecombineerd met het gegeven dat infectie een betere (en langdurige) bescherming biedt dan vaccinatie, zouden deze bevindingen grote gevolgen kunnen hebben.
Wat ik hieronder beschrijf is geen 100% zekerheid. En zeker niet in de details. Maar het zou veel kunnen verklaren over de verschillende patronen, die we in diverse landen zien en ook de impact van verschillende mutaties.
De vele zwevende virusdeeltjes
Onlangs las ik dat men cholera pas goed kon bestrijden, toen men begreep dat het grote probleem bij de verspreiding van de bacterie lag in de verontreiniging van het water. Dat was op de helft van de 19e eeuw. Daar werd aan toegevoegd: net zoals men toen moest onderkennen dat de verspreiding van bepaalde bacterieën en virussen via het “vervuilde” water ging, moet men nu onderkennen dat de verspreiding van het virus (en bacteriën zoals TBC) voor ademhalingsorganen via “vervuilde” lucht verloopt.
Daarmee wordt bedoeld dat zeker in binnenruimtes, zonder dat we dit beseffen of zien, nogal wat virusdeeltjes in de lucht kunnen zweven. Bij het inademen ervan is er dan een relatie tussen hoeveel je inademt binnen een bepaalde tijdspanne en wat het effect is. Wat precies de grenswaardes zijn, weten we (nog) niet, maar het zullen deze effecten zijn. (En die grenswaardes zullen verschillen naar factoren als leeftijd en gezondheidssituatie).
- Onder de eerste grenswaarde: geen effect, geen antistoffen.
- Tussen de eerste en de tweede grenswaarde: wel antistoffen, geen symptomen.
- Boven de tweede grenswaarde en onder de derde grenswaarde: wel antistoffen, wel symptomen, maar niet ernstig.
- Boven de derde grenswaarde: wel antistoffen, wel symptomen, wel behoorlijk of ernstig ziek.
Daarbij zou het zo kunnen zijn dat, als je een aantal keren virusdeeltjes hebt ingeademd, maar steeds onder die eerste grenswaarde bent gebleven, de grenswaarde om wél antistoffen te gaan produceren lager kunnen worden.
Microvaccinaties
Wat ik hier beschrijf is wat Prof. Bouma in een interview “microvaccinaties” noemde, een gesprek dat zeer de moeite waard is om terug te lezen. Dit is het deel dat daarover gaat:
Mij valt op dat er onder oudere generaties minder allergieën zijn dan onder jongere generaties. En ik schrijf het toe aan het feit dat de jongere generaties in een “schonere” wereld thuis en op straat opgroeien dan de ouderen. Een bevestiging hiervan kreeg ik via mijn Cubaanse vrouw. Die viel het op dat er in Nederland nogal veel allergieën waren, in tegenstelling tot in Cuba. Daar is het leven thuis en in de omgeving van het huis echt anders dan bij ons. Wel kreeg ze direct nadat ze in Nederland was gekomen hooikoorts….. (Wellicht omdat de Nederlandse pollen in de lente niet dezelfde zijn als in Cuba).
De consequenties
In veel landen zien we bij de verspreiding van Covid-19 fases van exponentiële groei en kort erna een vrijwel even snelle daling. Daar waar er maatregelen worden genomen, worden die toegeschreven aan die maatregelen. Maar een dergelijk patroon is ook te vinden in landen waar geen of weinig maatregelen getroffen (konden) zijn. Neem dit patroon van India.
Nu zijn er meer landen met dergelijke patronen. Ook landen waar wel intensieve maatregelen genomen zijn en die vergelijkbare patronen laten zien.
Nu gaat het mij er niet om hoe nu precies de impact van maatregelen zijn. Ik denk dat de waarheid in het midden ligt. Als er grote uitbraken zijn en de overheid kondigt geen of weinig maatregelen af, dan zullen mensen toch wel voorzichtiger zijn dan anders. En als de overheid heel harde maatregelen afkondigt, werken die doorgaans maar beperkt. Dit omdat mensen zich er niet volledig aan houden en men vaak de besmettingsweg over langere afstand door de lucht negeert.
In Zweden zijn de officiele maatregelen beperkt geweest. Scholen zijn open gebleven. En ook zat men daar op terrassen, terwijl die hier gesloten waren tot eind april. Dit was het verloop van de ziekenhuisbezetting in Zweden.
Varianten
De curves lijken behoorlijk op die van een aantal andere landen in Europa. Alleen is het dalingstempo in het voorjaar 2020 langzamer geweest dan in landen met een stevige lockdown.
Als we terugkijken op de ontwikkelingen in het Westelijk gedeelte van Europa, dan waren tot de jaarwisseling de originele variant dominant. En in de maanden daarna de Alfa-(Britse-) variant in veel landen en inmiddels de Delta-(Indische-) variant. Maar in het Oostelijk gedeelte en in Zweden lijkt dat de Delta variant (nog) niet voor sterke stijgingen heeft gezorgd.
In Westelijk Europa is er zeker sprake van seizoenseffecten. Het zwevende virus blijft in de maanden met een lage luchtvochtigheid in binnenruimtes (veel) langer in de lucht zweven dan in maanden met een hoge vochtigheid. Aan de andere kant zal op plekken waar men veel met aircondition werkt, juist het feit dat dan de ramen dicht zijn en de airco vocht ontrekt uit de lucht ook voor meer zwevend virus zorgen.
Maar ik denk dat, veel meer dan we tot nu toe dachten, we met z’n allen beduidend meer in contact komen met kleine concentraties zwevende virusdeeltjes in de lucht. Vaak zo klein dat het lichaam geen enkele reactie vertoont. (Maar wellicht al ergens van binnen een seintje rood is gaan staan). Maar ook vaker dan we denken met waardes rond de eerste grenswaarde. Hierdoor zijn dan geen symptomen, maar vormen zich wel antistoffen.
Daardoor krijgen we die snelle daling na een sterke stijging. Het aandeel dat alsnog besmet kan worden neemt dan snel af, waardoor die omslag komt.
Grenswaardes
Maar het zou me ook niet verbazen als de antistoffen die zich rondom die eerste grenswaarde vormen, na een tijdje minder bescherming bieden dan als men wel symptomen had gehad. Dat dus dan de kans om toch weer besmet te worden wel wat toeneemt.
Besef dat aangetoond is dat iemand geïnfecteerd met Delta beduidend meer virusdeeltjes in de lucht brengen. (de waarde 4 vond ik het meest waarschijnlijk op basis van diverse onderzoeken). In dat geval worden grenswaardes ook sneller bereikt.
Een belangrijke consequentie is ook dat hele strenge maatregelen ook een vorm van uitstel van executie zijn. Minder mensen zullen met lichte doses van het virus in aanraking komen en vroeg of laat breekt dat toch op. Dat valt wel voor een deel te verminderen of te vertragen via vaccinaties. Maar de vraag is wat voor oplossing dat biedt op de lange termijn. (Met regelmaat nieuwe boosters? En wat zijn de nadelen op langere termijn van het vaccineren?).
Als we veel meer kennis zouden verzamelen over de werking van de virale doses, de schatting van de hoeveelheid virale deeltjes in een ruimte en de wisselwerking tussen specifieke kenmerken van een persoon (leeftijd, gezondheidssituatie e.d.) en de grenswaardes die bij bepaalde groepen mensen passen, dan zou daar beleid op gevoerd kunnen worden. Maar ook zouden mensen in hun gedrag een betere afweging kunnen maken welke risico’s men wil lopen en welke niet. Want het in lichte mate in contact komen met het virus, zou best wel eens de beste strategie kunnen zijn op de middellange en langere termijn.
Help onze site om dit soort artikelen te schrijven en steun ons af en toe met een finananciële doses/donatie. Klik dan hier.
