Gastblog van David Thunder over de wankele basis van de beslissing van de EU om het digitale Covid-certificaat te handhaven
Lees volledig artikel: Handhaving digitaal EU Covid-certificaat is aanfluiting
Handhaving digitaal EU Covid-certificaat is aanfluiting van de wetenschap van gezondheidszorg
Een gastblog van David Thunder. Hij is onderzoeker en docent politieke filosofie aan het Instituut voor Cultuur en Samenleving van de Universiteit van Navarra in Pamplona, Spanje.
Meer informatie over de auteur: www.davidthunder.com
Oorspronkelijk artikel in het Engels.
Foto: EU Commissie Voorzitter Ursula von der Leyen en Pfizer CEO Albert Burla bij het Atlantic Council Distinguished Leadership Awards event op 10 november 2021
De beslissingen van de afzonderlijke landen
Als iemand bij elke woonwijk in het land een legerpeloton van de speciale strijdkrachten op wacht zou zetten in het licht van een ongekende golf van criminaliteit die al grotendeels verdwenen was, dan zou je je terecht afvragen of de militaire eenheden die je gemeenschap omringen er echt voor je bescherming waren, of voor een ander snood doel.
Op dezelfde manier, wanneer alle gegevens erop wijzen dat Covid-19 voor de overgrote meerderheid van de mensen een gewone verkoudheid of griep is geworden, en talrijke landen effectief het einde van de pandemie afkondigen, moet je je afvragen waarom de Europese Commissie niet alleen vasthoudt aan haar testvereiste voor niet-gevaccineerde reizigers, maar die vereisten zelfs nog strenger maakt dan voorheen.
Engeland heeft in januari bijna alle Covid-beperkingen opgeheven, inclusief maskers en binnenlandse vaccinpaspoorten. Denemarken heeft begin februari alle Covid-beperkingen opgeheven, omdat het virus niet langer als een “kritieke bedreiging” wordt beschouwd.
De Zweedse regering heeft onlangs een persbericht uitgegeven waarin zij niet alleen het einde van de binnenlandse Covid-tests en -beperkingen aankondigt, maar ook het einde van alle grenstests voor reizigers uit de EU en het Schengen-reisgebied, na een beoordeling door het Zweedse bureau voor volksgezondheid “dat de inreisbeperkingen niet langer een evenredige infectiebestrijdingsmaatregel zijn”.
Zowel Noorwegen als Finland hebben de meeste Covid-beperkingen opgeheven, inclusief de eisen inzake tests aan de grens.
Maar de Europese Commissie…
Intussen houdt de Europese Commissie vast aan haar digitale Covid-certificaatsysteem, dat de vaccinatiestatus van internationale reizigers controleert en degenen die geen Covid-vaccin hebben gekregen, verplicht op eigen kosten bewijs van een negatieve Covid-test te overhandigen. Bovendien heeft de Europese Commissie de geldigheidsduur van het vaccinpaspoort teruggebracht van 12 naar 9 maanden, omdat boosterinjecties slechts immuniteit verlenen voor maximaal 6 maanden.
Als Covid niet langer wordt beschouwd als een ernstige bedreiging voor de volksgezondheid in Zweden, Denemarken, Finland, Noorwegen, Engeland of Ierland, en als de meeste volksgezondheidswetenschappers erkennen dat Omicron van Covid een betrekkelijk mild en endemisch virus maakt waarvan de actieve onderdrukking niet langer houdbaar is, waarom moeten burgers van de Europese Unie – of wie dan ook, wat dat betreft – dan nog steeds Covid-testen ondergaan om internationale grenzen te mogen overschrijden?
Twee redenen
De Europese Commissie zou twee redenen kunnen aanvoeren om in 2022 vast te houden aan het Covid-paspoortsysteem:
Ten eerste zou men kunnen aanvoeren dat we moeten voorkomen dat Covid-19 zich tussen landen verspreidt, door reizigers elke keer dat ze internationale grenzen oversteken te testen.
Dit soort rechtvaardiging zou misschien hebben steek gehouden met betrekking tot een afgelegen eilandgemeenschap die zichzelf tijdelijk van de rest van de wereld wilde isoleren in het prille begin van de pandemie. Maar dit argument is ronduit absurd in de endemische fase van de evolutie van een virus, wanneer het vrij circuleert en zich als een lopend vuurtje verspreidt totdat het een groot deel van de wereldbevolking heeft besmet. Je houdt het virus niet buiten een land door aan de grens Covid-tests in te stellen.
Straffen
Een tweede reden die de Europese Commissie zou kunnen aanvoeren om een systeem van vaccinpaspoorten te handhaven is dat de druk op de burgers om de laatste vaccinatie tegen het Covid-virus te ondergaan, zal worden gehandhaafd door de niet-gevaccineerden te straffen met dure tests telkens wanneer zij op reis gaan.
Dit argument is niet steekhoudend, aangezien het onder druk zetten van burgers om een experimenteel vaccin te krijgen een aanfluiting is van geïnformeerde toestemming en de code van Neurenberg tenietdoet. Maar laten we eens proberen in het hoofd te kruipen van iemand die zich niet langer bekommert om de code van Neurenberg. Zelfs vanuit een zuiver utilitair perspectief heeft het idee van een universele vaccinatieplicht geen enkele zin in onze huidige situatie.
Ten eerste zijn de vaccins notoir “lek” – uit officiële testgegevens uit het VK, Denemarken en andere landen blijkt dat gevaccineerden even vaak of zelfs vaker besmet raken dan niet-gevaccineerden. Dus een ongetest gevaccineerd persoon aan boord van een vliegtuig zetten zal de verspreiding van Covid-19 niet indammen.
Onevenredig
Ten tweede legt het verplichten van burgers om zich te laten vaccineren tegen wat in wezen een gewone verkoudheid is, een niveau van dwang, verstoring en kosten op dat volstrekt onevenredig is. Het is nu zeer duidelijk uit gegevens en klinische getuigenissen dat Omikron een veel mildere variant van Covid-19 is, en dat een zeer groot deel van de bevolking reeds is blootgesteld, of op het punt staat te worden blootgesteld, of zij nu zijn gevaccineerd of niet.
Omikron verleent alle nodige immuniteit tegen Covid, althans voor het huidige griepseizoen, en voor de grote meerderheid van de mensen houdt het geen hoog risico op ernstige ziekte in. Wat men ook mag denken van de risico-batenverhouding van een Covid-vaccin in de context van de Delta-variant, het is in de context van een veel mildere virusstam zeer onduidelijk of de nieuwe risico’s van de Covid-vaccinaties (waaronder een aanzienlijk verhoogd risico van myocarditis voor jonge mensen) gerechtvaardigd worden door de nettovoordelen ervan.
Vanuit ethisch oogpunt heeft geen enkele overheidsinstantie het recht om burgers deze risico’s onder dwang op te leggen. Maar zelfs vanuit een strikt utilitair perspectief is het zeer moeilijk het nut in te zien van het onder druk zetten van de algemene bevolking om een Covid-vaccin te nemen, in de wetenschap dat de meesten van hen toch al aan Covid zullen worden blootgesteld, met een relatief laag risico, waardoor zij een natuurlijke immuniteit verwerven zonder het ongemak en de kosten van vaccinatieverplichtingen.
Mijn conclusie
In het licht van deze overwegingen ben ik het niet eens met de trotse bewering van de Europese Commissie dat “het digitale Covid-certificaat van de EU een succesverhaal van de EU is. Het certificaat blijft in deze tijden van pandemie veilig reizen voor burgers in de hele Europese Unie vergemakkelijken.”
Het opleggen van systematische grenscontroles was altijd al controversieel, zelfs al vroeg in de pandemie, omdat het in strijd was met de conventionele wijsheid over pandemiebeheersing en in geen geval werd aanbevolen in de officiële richtsnoeren van de WHO voor het beheer van de pandemie in 2019.
Bovendien zijn er geen aanwijzingen dat grenscontroles, behalve misschien op sommige plaatsen helemaal aan het begin van de pandemie, het traject van het virus aanzienlijk hebben veranderd of enige invloed hebben gehad op de ziektelast waar dan ook, aangezien het virus zich in verschillende landen in min of meer vergelijkbare mate is blijven verspreiden en evolueren.
Het feit dat de EU van plan is vast te houden aan internationale tests juist op het moment dat de pandemie afneemt, toont aan dat hun besluitvormers ofwel wetenschappelijk onbekwaam zijn, ofwel vastbesloten zijn elke burger die in aanmerking komt voor vaccins te dwingen regelmatig Covid-vaccins te ontvangen, ongeacht het individuele en totale effect van deze vaccins op de gezondheid en het welzijn van de mens.
Het doet je zeker afvragen of de farmaceutische industrie, die kennelijk enorm veel te winnen heeft bij een internationale regeling die niet-gevaccineerde reizigers straffe kosten oplegt, niet een beetje te dicht bij onze belangrijkste EU-beleidsmakers is gekomen. Vooral gezien het feit dat de Europese Commissie door de Europese Ombudsman schuldig werd bevonden aan “wanbeheer” door het niet openbaar maken van de uitwisseling van tekstberichten tussen EU Commissie Voorzitter Ursula von der Leyen en Pfizer CEO Albert Burla.
U heeft zojuist gelezen: Handhaving digitaal EU Covid-certificaat is aanfluiting van de wetenschap gezondheidszorg.
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
Mocht u ons werk ook met een kleine donatie financieel willen ondersteunen klik dan hier.