De keizer heeft geen kleren aan, zegt Mona Keijzer

Leestijd: 4 minuten

Het desintegreert onder je ogen

Een van de jeugdboeken, die ik verslond, was de Biggles-serie door W.E. Johns. Het ging over een Engelse oorlogsvlieger. Ik moet er tientallen gelezen hebben. Op één van zijn vluchten over Duitsland werd zijn vliegtuig geraakt en hij vloog terug naar Engeland. Onderweg begaf zich steeds meer van het vliegtuig. Er vielen delen vanaf en het werd heel spannend of hij nog zou kunnen landen, buiten het door Duitsers beheerste gebied.

Dat beeld wordt bij mij opgeroepen als ik de politiek in Nederland bekijk. Zeker sinds de Tweede Kamerverkiezingen met een versnelling in de laatste maand. Het betreft zowel het kabinet, de slagkracht van ons politieke systeem om de grote problemen aan te pakken, als het beleid rondom Corona. Met als nouveauté, na een aftredend kabinet, doodlopende formatie-onderhandelingen en opstappende ministers: een bewindspersoon, die ontslagen werd.  Mona Keizer werd gisterenmorgen door haar interview in De Telegraaf de persoon uit het beroemde sprookje, die hardop riep dat de keizer geen kleren aan had.

Dit is het cruciale fragment uit het interview:

Vragen die ze zich in andere landen ook stellen. En die o.a. in Engeland en Scandinavië tot conclusies hebben geleid om de maatregelen te stoppen en geen coronapas in te voeren. Maar binnen onze Nederlandse politieke cultuur is het een doodzonde om als je in de regering zit je datgene af te vragen, wat bij veel landgenoten leeft. En wat een sleutelvraag is geworden voor datgene wat we nu inmiddels al anderhalf jaar meemaken.

Maar De Jonge dan?

Het beeld dat de Nederlandse politiek de laatste twee jaar oproept, is ontluisterend. Neem de toeslagenaffaire en het feit dat men nog steeds niet in staat is geweest het goed met de slachtoffers af te wikkelen, hoe zeer men ook al lang  geleden heeft aangekondigd dat te gaan doen.

Denk aan het feit dat men tijdens de grootste crisis van na de Tweede Wereldoorlog na de verkiezingen geen kabinet heeft kunnen vormen. En zes maanden later nog niet weet wat men wil gaan doen. Zie hoe diverse andere urgente problemen niet worden aangepakt. En niet in de laatste plaats: aanschouw de wijze waarop men bij de Coronacrisis zich volledig heeft overgeleverd aan het RIVM en de leden van het OMT. Zij hebben blijkbaar de leiding van het land hebben overgenomen. Waarbij het urgente probleem van de zorgcapaciteit. En we zien daar steeds meer signalen van ontevreden en weglopende zorgmedewerkers uit IC’s en ziekenhuizen. Dit blijft liggen waardoor we daar in de komende maanden de wrange vruchten van zullen plukken.

Het lijkt sprekend op dat vliegtuig dat in de lucht aan het desintegreren is en waarvan je kunt betwijfelen of die nog goed aan de grond gezet kan worden.

Strijd

Het is al lang bekend dat zich binnen het kabinet een strijd afspeelde tussen de “witte jassen” (De Jonge, Van Ark en Rutte) en mensen als Hoekstra, Wiebes en Keizer. Maar keer op keer wonnen de “witte jassen”. En het geluid van de andere kant werd vanuit het kabinet niet gehoord.

Wel kregen we allerlei uitspraken van Minister De Jonge voor onze kiezen. Die ik overigens veel schadelijker vond dan de uitspraken van Keizer in De Telegraaf. En die niet hebben geleid tot een herschikking in het kabinet of een grote discussie over zijn rol. Ik noem er enkele van, waarbij enerzijds mijn maag omdraaide en ik anderzijds niet wist of ik moest huilen of lachen.

1 – “Het vaccineren is 100% veilig”

Dat is een claim die je nooit mag doen. Het is een risico-afweging, waarvan gesteld/gedacht/gehoopt wordt dat die voor veel mensen, zeker in de hogere leeftijdsklasse en met onderliggend lijden, in het voordeel van vaccinatie zal uitvallen. Maar de claim 100% is voor een minister van VWS onverantwoord. Het systeem waarmee in de VS bijwerkingen wordt bijgehouden laat zien dat de risico’s niet nul zijn. Ik ben meerdere artikelen inmiddels tegengekomen, door gedegen wetenschappers waaruit blijkt dat er wel risico’s zijn. En bij belangrijke beslissingen, die de gezondheid van mensen betreft, dien je als verantwoorde bewindsman mensen zo goed mogelijk voor te lichten. Hierdoor kunnen ze een afgewogen keuze kunnen maken.

2 – Jongeren vaccineren

“Ook bij kinderen van 12 jaar staat de wens van het kind voorop bij het besluit om te laten vaccineren”. Juist over het vaccineren van jongeren bestaat wereldwijd zeker geen consensus. In dit recente wetenschappelijke artikel wordt zeer onderbouwd materiaal aangedragen op basis waarvan je vraagtekens kan zetten bij de keuze om jongeren tegen Covid-19 te laten vaccineren.

3 – Dansen met Jansen

Het hele “dansen met Janssen”-debacle eind juni 2021 met alle gevolgen van dien, is De Jonge voor een groot deel aan te rekenen. Enerzijds was er geen enkele aandacht voor de risico’s die men bij het uitgaansleven heeft in besloten ruimtes waar het virus lang kan blijven hangen. En anderzijds, alleen om het vaccineren onder jongeren aan te moedigen werd gesteld dat men zich kon laten vaccineren en dezelfde dag “als beloning” mocht uitgaan.

4 – Knuffelen

De lachwekkende uitspraak van afgelopen vrijdag dat mensen vanaf gisteren wel weer mochten knuffelen, maar nog wel voorzichtig moesten zijn met het handen geven.

5 – QR voor WC

De uitspraak dat als je op een terras zit en je wilt binnen naar het toilet, dan moet je je QR-code tonen. En anders moet er maar een Dixi-toilet geplaatst worden. Terwijl als je aan de overkant in een winkel wel zonder QR-code naar het toilet kan.

6 – Invoering Coronapas

De invoering van de Coronapas, die een schijnzekerheid geeft (ook gevaccineerden kunnen namelijk andere besmetten). Terwijl men wederom geen stevige maatregelen heeft genomen om ruimtes veilig te maken.

7 – Doel is vaccineren

Het expliciet stellen dat de Coronapas vooral dient om mensen zich te laten vaccineren.

8 – Blind voor andere landen

Het weigeren om naar ervaringen in andere landen te kijken, waar men zonder een coronapas wel de maatregelen heeft laten vervallen.

9 – Druk op de zorg

Het nalaten om een crisisplan op te stellen om de voorspelbare grote druk op de zorg de komende zes maanden aan te kunnen. Terwijl er allerlei noodsignalen zijn, waaruit opgemaakt kan worden dat de kans groter is dat de zorgcapaciteit in de komende zes maanden minder wordt in plaats van meer.

Maar t.a.v. de positie van Minister De Jonge heeft dit bovenstaande geen consequenties. Terwijl de bewindspersoon, die de twijfels na 18 maanden intern gedoe eindelijk in het openbaar benoemt, ontslagen wordt.

Help deze site te blijven benoemen als de keizer geen kleren aan heeft. Steun met af en toe een kleine donatie. Klik hier.