Middels een vergelijking tussen Louisiana en Maleisië laat ik zien dat luchtvochtigheid een rol lijkt te spelen bij de verspreiding van Covid-19. Dit kan nog niet definitief worden vastgesteld, dus het is van groot belang dat de exacte samenhang tussen de vochtigheidsgraad en de verspreiding van het virus snel en goed wordt onderzocht.
Lees volledig artikel: Wat kunnen we van Mardi Gras leren?
In Louisiana zijn er inmiddels ongeveer 150 mensen overleden aan het COVID-19 virus. Dat lijkt erop te wijzen dat dit virus zich ook gemakkelijk in warme/vochtige gebieden verspreidt.
In twee eerdere blogs (1) (2) sprak ik over de sterke aanwijzingen dat de specifieke luchtvochtigheid in gebieden boven de 30e breedtegraad een belangrijke rol speelt bij de verspreiding van het virus. De vraag is evenwel, hoe beslissend die rol is. Want het lijkt ook weer niet zo te zijn dat mensen elkaar abrupt niet meer besmetten bij zo’n hogere luchtvochtigheid.
Ook heb ik aangegeven dat de verspreiding van de normale influenza rondom de evenaar een ander patroon kent dan er ver vandaan. Dan heerst de griep vooral als het warm en heel nat is. In de wetenschap is voor dit laatste (nog) geen verklaring gevonden. Wellicht is dat bij COVID-19 ook het geval.
Warm en vochtig
Hoewel het in Louisiana behoorlijk warm en vochtig is, is de situatie daar anders dan op het hoogtepunt van het regenseizoen in de tropen. Daar is de g/kg waarde (gram water/kilo lucht) rond de 20. In Louisiana is die waarde rond de 15.
Nu is het te makkelijk om louter aan de hand van de huidige sterftegevallen in Louisiana te constateren, dat daarom de stelling dat hoge luchtvochtigheid geen bescherming biedt wordt ondergraven. En de uitleg daarvan laat zien, hoe je enerzijds gemakkelijk op basis van eendimensionale cijfers foute conclusies kan trekken. Maar ook hoe belangrijk het is dat dit onderwerp met bloedspoed goed wordt onderzocht.
Laten we eerst kijken wat we kunnen leren van wat er in Maleisië is gebeurd, rond dezelfde tijd dat er in New Orleans Mardi Gras werd gevierd. Iets later zelfs. In Maleisië was een 5 daagse intensieve bijeenkomst in een moskee in Kuala Lumpur. 16.000 mensen waren er bij, 1.500 uit het buitenland.
14 dagen na die bijeenkomst sprong het geregistreerde besmettingen abrupt naar 200. En al snel had men door dat er een samenhang was met die bijeenkomst. Men is direct iedereen gaan testen die er geweest was, inclusief hun omgeving. Inmiddels zijn er ongeveer 10.000 mensen getest, waarvan 1 op de 10 positief bleek. Ook heeft men vastgesteld dat deze 1.100 mensen 700 familieleden hadden besmet. Inmiddels zijn er 15 bezoekers aan de gevolgen van COVID-19 overleden.
Het aantal nieuwe gevallen schommelt -in een land met meer dan 50 miljoen inwoners- rond de 150 per dag.
Goed opgetreden
Het feit dat de overheid zo goed is opgetreden tegen deze uitbraak, heeft zeker tot gevolg gehad dat het aantal besmettingen en doden niet te snel opliep. Maar ik acht toch de kans groot dat ook het weer in Maleisië voor omstandigheden zorgt waardoor het virus zich toch minder snel verspreidt dan in de gebieden met een lage specifieke luchtvochtigheid.
Nu is natuurlijk de vraag of mijn waarneming klopt en hoe groot de invloed van het weer op de verspreiding dan precies is. En hoe is met deze aannames dan de grote uitbraak in Louisiana te verklaren?
In Louisiana worden veel minder slachtoffers getest dan in Maleisië, dus hebben we minder informatie om te beoordelen wat er daar gebeurd is. Maar er zijn eigenlijk maar twee mogelijke verklaringen voor de uitbraak en verspreiding van COVID-19:
- Scenario 1. Een hoge R0: Er zijn tijdens Mardi Gras in Louisiana een paar duizend mensen besmet geraakt, die in een hoog tempo anderen hebben besmet en die ook weer anderen. (En met een R0 van 2,2 gaat dat heel snel. 5 mensen kunnen dan in een periode van een maand 100 a 200 anderen aansteken). Dan zou de hoge luchtvochtigheid de R0 weinig verlagen.
- Scenario 2. Veel meer initiële besmettingen: van de 1.4 miljoen Mardi Gras-gangers zijn er veel meer (lees: tienduizenden of meer) besmet geraakt, die vervolgens ook weer anderen, met name familieleden, hebben besmet. Maar door de hoge luchtvochtigheid zijn dat er nog altijd beduidend minder dan als er lage luchtvochtigheid was geweest (zoals bij voorbeeld in Nederland na het carnaval in Brabant).
Scenario
Ik denk dat het meest waarschijnlijk is dat zich in Louisiana scenario 2 heeft voltrokken. Zeker ook omdat in Maleisië in 5 dagen zeker 10% is besmet, zou een aantal van 25.000 besmette gevallen in New Orleans niet ondenkbaar zijn.
Bovendien is het zo dat in New Orleans besmette mensen, die vervolgens naar koudere en minder luchtvochtigere delen van de VS terug gingen (denk bijvoorbeeld New York), ook daar voor de grootschalige uitbraak lijken te hebben gezorgd. Daar zie je namelijk circa 10 dagen na Mardi Gras, het aantal besmettingen echt explosief groeien.
Ik acht de tweede verklaring dus meer waarschijnlijk, maar zolang de echte data niet beschikbaar is, kan dat niet definitief vastgesteld worden.
Het wijst in ieder geval op de urgentie om de exacte samenhang tussen de vochtigheidsgraad en de verspreiding van het virus nu snel te onderzoeken, met als belangrijkste onderzoeksvragen:
- Verspreidt het virus zich beduidend meer bij droge lucht zoals in 2013 met Influenza is aangetoond?
- Stort de lipid enveloppe van het virus in elkaar als het gewicht van het water te hoog is?
De uitkomst van deze onderzoeken zal de komende tijd heel veel betekenen voor de aanpak van de bestrijding van de verspreiding van het virus en het weer afbouwen van de maatregelen.
U heeft zojuist gelezen: Wat kunnen we van Mardi Gras leren?
Volg Maurice de Hond op Twitter | YouTube | Facebook | LinkedIn.
