Waar macht ontspoort, moet de burger spreken

Leestijd: 4 minuten

Waar macht ontspoort, moet de burger spreken

Gisteren was dan het proces. Zoals aangekondigd heb ik zelf mijn verdediging gevoerd, maar Plasman was erbij en heeft op een aantal momenten mij (erg goed) aangevuld.
Door de uitspraak van de civiele rechter in april zou het kunnen dat ik (helaas) niet alles wat ik tijdens de rechtszaak heb gezegd -wat op zichzelf een openbare zitting was- hier plaatsen. Daarover verschillen de geleerden, dus plaats ik een gecensureerde versie, waarover men wel eens is Ook kan ik niet praten over de sensationele vondst uit het dossier bij het begin van het proces.
Dit is wat ik in ieder geval wel mag zeggen…

Allereerst was er een haast vermakelijke discussie rondom het mogen uitnodigen van getuigen.
In de dagvaarding, die was ondertekend door de OvJ, werd expliciet mijn aandacht gevraagd voor punten 1, 6, 7 en 8 van de achterkant. Punt 7 betrof de procedure t.a.v. het uitnodigen van getuigen. Dat verzoek diende ik uiterlijk 14 dagen van te voren in te dienen bij de OvJ. Ik had keurig 8 aanvragen, gemotiveerd ingediend.
Een dag voor de zitting kreeg ik een afwijzing. De OvJ wees de getuigen allemaal af, omdat ik te laat was. Dat had ik namelijk bij de regiezitting in april moeten doen.
uit mijn vraag, waarom ik dan in een door hem ondertekende brief werd gewezen op de mogelijkheid getuigen uit te nodigen, bleek dat het een standaardbrief was, die gestuurd werd, ongeacht of er een regiezitting was geweest.
Blijkbaar was dat probleem al een aantal jaren het geval en weten advocaten ervan.
Men is er nog niet in geslaagd om de uitnodigingsbrief te veranderen.
En de OvJ reageerde alsof ik dat had moeten weten. Dat hij dus een brief had ondertekend met een bepaalde inhoud, maar dat het in werkelijkheid heel anders was.
En de rechter legde uit dat jurisprudentie bepaalde dat de OvJ gelijk had. Jaja, zo zijn onze juristenmanieren. We sturen een brief met een bepaalde inhoud. We ondertekenen het. Dan zeggen we dat je de inhoud niet mag interpreteren op basis van wat er staat. En legt de rechter uit dat op basis van jurisprudentie dit inderdaad juist is.
(Hoe moeilijk is het om in de gevallen dat er een regiezitting is geweest de uitnodigingsbrief aan te passen en de regel weg te laten zodat er geen verwarring hoeft te zijn.)

De getuigenaanvragen waren o.a. gebaseerd op artikel 6 van het Europese Verdrag voor de bescherming van de Rechten van de Mens. Daar staat o.a. dat de verdachte het recht heeft om een getugie a charge te ondervragen. Ik beweerde dat de aanklagers (Michael de Jong en Meike Wittermans) in feite als getuige a charge optraden. Zeker omdat er in het procesdossier een stuk van 18 pagina’s zat door hen ondertekend, waarin ze aangaven wat hen allemaal was overkomen. En, zoals ik aangaf en via een aantal getuigenverklaringen onderbouwde, wederom doorspekt was van leugens.

De rechter wees -wederom- alle getuigenverzoeken af. (In totaal betreft het samen met de regiezitting 13 getuigen).
Mocht na een eventueel Hoger Beroep en een eventueel afgewezen cassatie ik veroordeeld zijn (ongeacht wat de straf is) zal ik zeker bij het Europese Hof dat over dit verdrag gaat klagen wegens het verbieden van het horen van getuigen in het algemeen en de twee aanklagers in het bijzonder.

Na het afwijzen van de getuigen (en toen waren we al rond 13.45 uur) mocht ik de DVD tonen waarom ik had verzocht. Daarin liet ik scenes zien uit het programma van Peter R. de Vries van 27-5-2001 waar Michael de J. vrijwillig voor het eerst uit de anonimiteit trad. Mijn optreden bij Woestijnruiters, waar ik op 26-2-2006 al goed uitlegde wat mijn insteek was. En het optreden van Dan Krane bij Reporter.

Er waren wat vragen van de rechter die ik beantwoordde. De rechter wilde toen graag een soort verantwoording van me horen, waarom ik gedaan had wat ik had gedaan. Afgesproken werd toen dat ik dan maar mijn pleidooi zou houden (want anders had ik slechts een deel ervan moeten zeggen en na het requisitoir het ander deel). Mijn pleidooi had als motto “Als macht ontspoort, moet een burger spreken”. Dit zijn delen uit het Pleidooi, die ik zeker mag plaatsen zonder dat ik in overtreding ben ten aanzien van de uitspraak van de rechter bij de civiele zaak. Sommige juristen zeggen dat ik het helemaal zou mogen plaatsen, maar anderen denken van niet en ik wil geen risico nemen. (Het geeft trouwens heel schrijnend aan hoezeer de uitspraak van de rechter mij treft in mijn recht op vrije meningsuiting dat er juristen zijn die stellen dat ik mijn pleidooi uitgesproken in een openbare rechtzitting, niet integraal kan plaatsen.

Vervolgens kwam het requisitoir, door een Officier van Justitie, die inderdaad amper luisterde naar mijn pleidooi. Maar ja het luisteren naar burgers is en daar vervolgens iets mee doen is toch niet een eigenschap die hoog in het vaandel zit bij het OM. Dus was zijn gedrag wel exemplarisch.
De rechters luisterden zeker aandachtig.

Er werd op een gegeven moment een pauze ingelast, en aan het eind werd mijn stuk wat verkort.
Toen kwam het requisitoir met een eis van 240 uren taakstraf en een maand voorwaardelijk met een proeftijd van 2 jaar. (Met nog een conditie die specifiek de Deventer Moordzaak betrof, maar die ik nu even niet kan reproduceren).
Daarna sloot Plasman kort en goed af. Een soort reactie op de woorden van de OvJ en een vraag van de rechter.

Over twee weken is de uitspraak.

Gezien de wijze waarop in Nederland het recht is geregeld is de uitspraak door deze rechters eigenlijk onbelangrijk. Als er in Hoger Beroep wordt gegaan (en ik denk dat wat de uitspraak ook wordt, een van de twee partijen in Hoger Beroep gaat) dan wordt de rechtszaak overgedaan.
Daarna is er in Nederland nog een mogelijkheid tot cassatie.
En dan pas de mogelijkheid om naar het Europese Hof te gaan.

Als je het pleidooi leest dan zie je hoezeer ik me beroep op artikel 10 van dat Europese Verdrag. Op deze site staan de uitspraken van het Europese Hof in Straatsburg inzake dit artikel en dan kan je vaststellen hoe vaak daar gekozen wordt voor het recht op vrije meningsuiting.
Derhalve zal ik, bij een veroordeling in Nederland, die ook na cassatie zou blijven staan, zeker doorgaan tot bij het Europese Hof.

Ten slotte doe ik nu al een aanbod.
Mijn taakstraf wil ik graag benutten om een opleiding te geven op de rechercheschool en bij het Openbaar Ministerie hoe je professioneel onderzoek doet en wat eerlijke en objectieve waarheidsvinding is.
(In dat kader is de sensationele vondst uit het dossier, informatie die dus al sinds juli 2006 in bezit is van het OM, wederom een prachtig voorbeeld hoezeer het OM compleet de weg kwijt is. Helaas mag ik ook hier op deze site niet over praten, en de bezoekers mogen dat HIER ook niet, maar ik weet zeker dat Mr. Knoops het zal gaan gebruiken).

U heeft zojuist gelezen: Waar macht ontspoort, moet de burger spreken.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Terug naar de homepage